علایم ظهور به دو دسته كلى تقسیم مى شوند  علایم حتمى و علایم غیر حتمى چنانكه فضیل بن یسار از امام باقر ع روایت كرده است كه آن حضرت فرمود:

نشانه هاى ظهور دو دسته هستند  یكى نشانه هاى حتمى و دیگرنشانه هاى غیر حتمى، خروج سفیانى از نشانه هاى حتمى است كه راهى جز آن نیست.
منظور از علایم حتمى آن است كه به هیچ قید و شرطى مشروط نیست و قبل از ظهور باید واقع شود مقصود از علایم غیر حتمى آن است كه حوادثى به طور مطلق و حتم از نشانه هاى ظهور نیست بلكه مشروط به شرطى است كه اگر آن شرط تحقق یابد مشروط نیز متحقق مى شود و اگر شرط مفقود شود مشروط نیز تحقق نمى یابد.
اما علایم غیر حتمى بسیارند كه به یك روایت از امام صادق ع اكتفا مى كنیم كه در این روایت چنان روى علایم و مفاسد انگشت گذارده شده كه گویى این پیشگویى مربوط به 13 یا 14 قرن پیش نیست بلكه مربوط به همین قرن است و امروز كه بسیارى از آنها را با چشم خود مى بینیم، قبول مى كنیم كه به راستى معجزه آساست .
امام صادق ع در این روایت به 119 نشانه و علامت از علایم ظهور اشاره مى كند ما در اینجا فقط به ذكر برخى از آن مواد 119 گانه اشاره مى نماییم.
حضرت صادق ع به یكى از یارانش فرمود:
1 ـ هرگاه دیدى كه حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند 
2 ـ دیدى كه ظلم وستم فراگیر شده است 
3 ـ و دیدى كه قرآن فرسوده و بدعت هایى از روى هوا و هوس در مفاهیم آن آمده است 
4 ـ و دیدى كه دین خدا(عملا) تو خالى شده و همانند ظرفى آن را واژگون سازند 
5 ـ و دیدى كه كارهاى بد آشكار شده و از آن نهى نمى شود و بدكاران بازخواست نمى شوند 
6 ـ  و دیدى كه نشانه هاى برجسته حق ویران شده است، در این وقت خود را حفظ كن و از خدا بخواه كه از خطرات گناه نجاتت بدهد.

7 ـ و دیدى كه شخص بدكار دروغ مى گوید و كسى دروغ و نسبت نارواى او را ردّ نمى كند 
8 ـ و دیدى كه بچه ها به بزرگان احترام نمى گذارند 
9 ـ و دیدى كه قطع پیوند خویشاوندى شود 
10 ـو دیدى كه بدكار را ستایش كنند و او شاد شود و سخن بدش بر او نگردد
11 ـ و دیدى كه نوجوانان پسر همان كنند كه زنان مى كنند 
12 ـ و دیدى كه زنان با زنان ازدواج كنند 
13 ـ و دیدى كه انسانها اموال خود را به غیر اطاعت خدا مصرف مى كنند و كسى مانع نمى شود 
14 ـ و دیدى كه افراد با كار و تلاش نامناسب مؤمن به خدا پناه مى برند 
15 ـ و دیدى كه مدّاحى دروغین از اشخاص زیاد مى شود 
16 ـ و دیدى كه همسایه همسایه خود را اذیت مى كند و از آن جلوگیرى نمى شود
17 ـ و دیدى كه كافر به خاطر سختى مؤمن شاد است 
18 ـ و دیدى كه شراب را آشكارا مى آشامند و براى نوشیدن آن كنار هم مى نشینند و از خداى متعال نمى ترسند 
19 ـ و دیدى كسى كه امر به معروف مى كند، خوار و ذلیل است 
20 ـ ودیدى كه آدم بدكار در آنچه خداوند دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است 
21 ـ و دیدى كه اهل قرآن و دوستان آنها خوارند
22 ـ و دیدى كه مردم به شهادت و گواهى ناحق اعتماد مى كنند 
23 ـ و دیدى كه جرأت بر گناه آشكار شود و دیگر كسى براى انجام آن منتظر تاریكى شب نگردد
24 ـ و دیدى كه مؤمن نتواند نهى از منكر كند مگر در قلبش 
25 ـ و دیدى كه والیان در قضاوت رشوه بگیرند 
26 ـ و دیدى كه پستهاى مهم والیان بر اساس مزایده است نه بر اساس شایستگى 
27 ـ و دیدى كه مردم را از روى تهمت و یا سوء ظن بكشند 
28 ـ و دیدى كه شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولى شنیدن باطل برایشان آسان است 
29 ـ و دیدى كه همسایه از ترس زبان به همسایه احترام مى گذارد 
30 ـ و دیدى كه حدود الهى تعطیل مى شود و طبق هوى و هوس عمل مى شود 
31 ـ و دیدى كه معاش انسان از كم فروشى به دست مى آید 
32 ـ و دیدى كه مرد به خاطر دنیایش ریاست مى كند
33 ـ و دیدى كه نماز را سبك شمارند 
34 ـ و دیدى انسان ثروت زیادى جمع كرده ولى از آغاز آن تا آخر زكاتش را نداده است 
35 ـ ودیدى كه دلهاى مردم سخت و دیدگانشان خشك و یاد خدا برایشان گران است 
36 ـ و دیدى كه بر سر كسبهاى حرام آشكارا رقابت مى كنند 
37 ـ و دیدى نماز خوان براى خود نمایى نماز مى خواند 
38 ـ و دیدى مردم در اطراف قدرتمندانند 
39 ـ و دیدى طالب حلال سرزنش و مذمت مى شود و طالب حرام ستایش و احترام مى گردد
40 ـ و دیدى در مكه و مدینه كارهایى مى كنند كه خدا دوست ندارد و كسى از آن جلوگیرى نمى كند و هیچ كس بین آنها و كارهاى بدشان مانع نمى شود
41 ـ و دیدى كه به فقیر چیزى دهند كه به او بخندند ولى در غیر خدا ترحّم است 
42 ـ و دیدى كه مردم مانند حیوانات در انظار یكدیگر عمل جنسى بجا آورند و كسى از ترس مردم از آن جلوگیرى نمى كند 
43 ـ و دیدى كه عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامى براى آنها قائل نیستند بلكه نزد فرزند از همه بدترند 
44 ـ و دیدى كه پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد و پدر و مادرش را نفرین كند و از مرگشان شاد گردد
45 ـ و دیدى كه اگر روزى بر مردى بگذرد ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدكارى، كم فروشى و زشتى انجام نداده، ناراحت است 
46 ـ و دیدى كه قدرتمندان غذاى عمومى مردم را احتكار كنند 
47 ـ و دیدى كه اموال خویشان پیامبر ص (خمس) در راه باطل تقسیم مى گردد و با آن قمار بازى و شرابخورى شود 
48 ـ و دیدى كه همّ و هدف مردم شكمشان و شهوتشان است
49 ـ و دیدى كه صدقه را با وساطت دیگران و بدون رضاى خداوند و به خاطر در خواست مردم بدهند 

علایم و نشانه هاى حتمى ظهور امام زمان (عج)
علایم و نشانه هاى حتمى، آن است كه به هیچ قید و شرطى مقیّد و مشروط نیست و قبل از ظهور باید واقع شود با استفاده از روایات معصومینع علایم حتمى الوقوع عبارتند از:
1ـ امام صادق ع فرمود:
پیش از ظهور قائم (عج) پنج نشانه حتمى است: خروج یمانى و سُفیانى، صیحه آسمانى، قتل نفس زكیّه، و فرو رفتن در بیابان.
2 ـ و نیز در جاى دیگر امام صادق ع فرموده است:
وقوع ندا از امور حتمى است و سفیانى از امور حتمى است و یمانى از امور حتمى است و كشته شدن نفس زكیه از امور حتمى است و كف دستى كه از افق آسمان بیرون مى آید، از امور حتمیه است.
 و اضافه فرمود:
و نیز وحشتى در ماه رمضان است كه خفته را بیدار مى كند و شخص بیدار را به وحشت انداخته و دوشیزگان پرده نشین را از پشت پرده بیرون آورد.
3 ـ حضرت على ع از رسول خدا ص روایت نموده كه فرمود: ده چیز است كه پیش از ظهور به وقوع خواهد پیوست.
1ـ سفیانى 
2 ـ دجّال 
3 ـ دخان 
4ـ دابّه 
5 ـ خروج قائم 
6 ـ طلوع خورشید ازمغرب 
7 ـ نزول عیسى 
8 ـ خسوف در مشرق 
9 ـ خسوف در جزیرة العرب 
10 ـ آتشى كه از مركز عدن شعله مى كشد و مردم را به سوى بیابان محشر هدایت مى كند.