الهی!

در دلهای ما جز تخم محبت مکار و بر جانهای ما جز باران رحمت مبار.

الهی!

شاد بدانیم که اول تو بودی و ما نبودیم؛

کار تو در گرفتی و ما نگرفتیم؛

قیمت خود نهادی و رسول خود فرستادی؛

هر چه بی طلب به ما دادی به سزاواری ما، تباه مکن.

بعضی ها تنها به این دلیل حرف می زنند که فکر می کنند صدا از سکوت بامعناتر است.

تمام فضیلت ها در فکر ماست،

پس بکوشیم تا خوب فکر کنیم.

بکوش تا عظمت در نگاهت باشد، نه در آنچه می نگری.

8. ابراز نظر در کار مردمان

یکی از کارکردهای رایج دنیای زبان - که بدون شک منفی است - نظر دادن در مورد مسائل مردمان است. بسیاری از انسان های اجتماع، درباره هر موضوعی اظهار نظر می کنند که گاهی به موارد نامربوط منجر می شود. این موارد در اصطلاح عمومی « فضولی » خوانده شده و از نظر عرف، ناهنجار و زشت محسوب می شود. علت این امر واضح است: تنافی ابراز نظر در کار مردم، با متانت اخلاقی و پرداختن به وظایف انسانی.

7. اظهار نظر در مسائل دینی

دین در بسیاری از قلمرو فکری و عملی خود، دارای حصارهایی است که بدون علم کافی و جامع، نمی توان به آنها وارد شد و اظهار اطلاع کرد. در حقیقت، لازمه ی اظهار نظر در خصوص مسائل اساسی دینی و عقیدتی «علم» و «آگاهی» است. بنابراین، زبانی که بدون این شرط در حوزه ای از حوزه های موضوعات دینی وارد شود، قطعاً دچار اشتباه شده و دیگران را نیز به اشتباه خواهد انداخت.

در قرآن آمده است: به هر چه زبان شما به دروغ، آن را توصیف و تحلیل می کند، نگویید این حلال است و این حرام، تا به دروغ به خدا افترا زده باشید، همانا کسانی که از روی دروغ به خدا افترا می بندند رستگار نمی شوند.

در احادیث متقن اسلامی به طرق گوناگون آمده است: هر کس بدوم داشتن علم فتوا دهد، فرشتگان آسمان و زمین او را لعن خواهند کرد.

امام باقر (ع) فرمود: هر کس بدون داشتن صلاحیت و داشتن هدایت علمی فتوا دهد، فرشتگان رحمت وعذاب لعنتش می کنند و گناه هر کس که به آن فتوا عمل کرده باشد، به او الحاق می شود. 

6. اظهار فقر و ناداری

اظهار «فقر» و «ناداری» با زبان صورت می گیرد. این اظهار، به حسب ظاهر مخالف عقل است و از ضعف شخصیت نشأت می گیرد.

در حدیثی از امام سجاد(ع) آمده است:گناهانی وجود دارند که قسم خوردن را دفع می کند و نمی گذارد سوگند خوردن تأثیر خود را بگذارد، که از جمله آنها اظهار فقر و نیازمندی است.

ای خدای مهدی!

در جهان کیست که سفره خوار ریزه ی امام نیست،

چشمی عنایت کن که ولی نعمت خویش را باز شناسیم

ای خدای محمد!

تنها چاره جاهلیت آخر الزمان، ظهور حجت خاتم است.

«در فرجش تعجیل فرما»