سینمای یهودی
(1)یهودیان هنر عكاسی تصویر متحرك(2)(سینما)را اختراع نكردهاند؛در زمینه پیشرفت مكانیكی یا تكنیكی سینما نیز قدم مؤثّری برنداشتهاند.آنها در پرورش هنرمندان بزرگ،اعمّ از نویسنده یا بازیگر،كه مواد مصالح اصلی پرده سینما را فراهم میكنند نقشی نداشتهاند.عكاسی حركت،همچون سایر چیزهای سودمند دنیا،منشأ غیر یهودی دارد.امّا بنابر تقدیر عجیب و منحصر بفردی كه یهودیان را بزرگترین رندان جهان ساخته است،منافع حاصله از سینما نصیب مبتكران و پایه گذاران آن نشده بلكه قسمت غاصبان واستثمارگران گشته است.
وقتی در همه ساعات روز و شب میلیونها نفر از مردم در برابر در ورودی سالنهای سینما ازدحام میكنند و بیاغراق در تمامی نقاط مسكونی كشور صفهای بیانتهایی از انسانها به این منظور تشكیل میشود،ارزش دارد بدانیم چه كسانی آنها را به سینما میكشانند،وقتی آنها خاموش و بیحركت در سالنهای تاریك نشستهاند چه كسانی بر ذهنشان تأثیر مینهند،و در حقیقت چه كسانی انبوه عظیم نیرو و اندیشه بشری را كه توسّط القائات سینما شكل گرفته و هدایت میشود،در اختیار گرفته و كنترل میكنند.
چه كسی بر قلّه این كوه سلطه ایستاده است؟پاسخ این است:صنعت سینمای ایالات متّحده و تمام دنیا منحصرا تحت سلطه مالی و معنوی یهودیانی است كه افكار عمومی را كنترل میكنند.
جنبه اخلاقی و معنوی تأثیرات سینما اكنون یك مسأله جهانی است.هر آنكه وجدان اخلاقی بیداری دارد،از آنچه در حال انجام است و آنچه باید انجام شود بخوبی آگاه است.سینما پدیدهای است كه ذوق و سلیقه را از بین میبرد و اصول اخلاقی را تضعیف میكند و نباید آن را به خود واگذاشت.امّا وجه تبلیغی سینما خود را با این صراحت به مردم نشان نمیدهد.اشتیاق جریانهای مختلف برای برخوردار شدن از حمایت سینما حاكی از آن است كه سینما به مثابه یك نهاد تبلیغی عظیم شناخته شده است.شواهد فراوانی وجود دارد دالّ بر اینكه مسئولان مالی و تبلیغی یهود این جنبه سینما را از نظر دور نداشتهاند.تبلیغات سینمایی به صورت فعلی را می‌توان چنین توصیف كرد:
این تبلیغات در خصوص یهود سكوت میكند،یهودیان بجز در موقعیتها و شرایطی فوق العاده مطلوب و دلپذیر بر پرده سینما ظاهر نمیشوند.همچنین تبلیغات سینمایی یهود مذاهب دیگر را مورد تهاجم قرار می‌دهند.یك خاخام یهودی جز در بهترین و آبرومندانهترین كسوتها بر پرده تصویر نمی‌شود.او با همه شكوه و وقار مقام و منزلت خویش و تا آنجا كه ممكن است به شكلی جذاّب و مؤثّر نمایش داده میشود.روحانیون مسیحی،چنانكه هر سینمارو حرفهای بسهولت به یاد میآورد،به اشكال مختلف،از مضحك گرفته تا بزهكار،بد جلوه داده میشوند.این شیوه برخورد مشخصا یهودی است.همچون بسیاری از القائات پنهان و ناشناخته در زندگی ما كه منشأ یهودی دارند،هدف از این كار این است كه هر اندیشه آمیخته به احترام و مؤدبّانهای درباره روحانیت حتّی المقدور نقض و خنثی گردد.
روحانیت كاتولیك بسرعت علیه تضییع منزلت روحانی خویش واكنش نشان دادند و در نتیجه خشم شدید آنان،یهود عقب نشست.اكنون هرگز نمیبینید كه یك كشیش كاتولیك بر پرده سینما تحقیر شود.ولی روحانی پروتستان همچنان به صورت شخصی قد بلند،مبتلا به زكام، ریاكار و متظاهر كه در كاریكاتورهای ضدّ مسیحی ترسیم میگردد بر پرده ظاهر میشود.او اعمال خود را با توسّل به اصول لیبرالیستی توجیه میكند،و این گونه،در حقیقت با یك تیر دو نشان هدف قرار میگیرد:
یكی اینكه نماینده مسیحیت در انظار تماشاچیان تحقیر میشود؛دیگر اینكه اندیشههای خطرناك مورد نظر یهود موذیانه به تماشاچی القا میگردد.
یك یهودی ممكن نیست به عنوان صاحب یك مغازه قنادی بر پرده سینما به نمایش در آید،هر چند عموم صاحبان مغازههای قنادی امریکا یهودی هستند؛ولی یك روحانی مسیحی به هر شكلی كه تصورّش را بكنید،از دزد گاو صندوق گرفته تا فردی كه كارش گمراه ساختن دیگران است،بر پرده ظاهر میشود و هیچ كس هم اعتراض نمیكند.
به این جملات از پروتكلها توجّه كنید:
ما جوانان غیر یهود را با آموزش اصول و فرضیاتی كه از نظر ما كذب محض است ولی خود آنها را القا كردهایم گیج و گمراه ساخته و روحیه آنان را تضعیف كردهایم.(3)
ما از مدتها قبل به این امر توجّه داشتهایم كه روحانیت غیر یهود را بیاعتبار نماییم.(4)
به همین دلیل است كه ما باید شالوده ایمان را ویران كنیم،اصل خدا و روح را از ذهن غیر یهود بزداییم و محاسبات ریاضی و امیال مادی را جایگزین این معانی نماییم.(5)
در این زمینه می‌توان یكی از دو دیدگاه زیر را برگزید:یكی اینكه كاریكاتور ساختن از نمایندگان مذهب صرفا بیانگر یك ذهنیت دنیوی است[و هدف از آن تمسخر و تحقیر مسیحیت نیست]؛دیگر اینكه این كار بخشی از مبارزهای قدیمی برای براندازی[مسیحیت]است.
دیدگاه نخست طبعا در میان غیر مطلعین رواج دارد و اگر هدف رسیدن به آرامش فكری است،این دیدگاه بر نظر دوم رجحان دارد.امّا تعداد شواهدی كه دیدگاه دوم را تأیید میكنند آن قدر زیاد است كه نمیتوان آن را مردود شمرد.
سینما چه آگاهانه و چه صرفا از روی بیتوجهّی به صورت سالن تمرینی برای ارائه صحنههای ضد اجتماعی در آمده است.هیچ شورش یا انقلابی،مگر به صورت برنامه ریزی وتمرین شده،وجود ندارد،انقلابها خود بخود واقع نمیشوند بلكه حركتهایی هستند كه بدقت توسّط اقلیتها برنامه ریزی میشوند.تاكنون تنها تعداد اندكی انقلاب مردمی به وقوع پیوستهاند.
.
انقلابهایی كه عناصر خرابكار موفّق به ایجاد آنها شده‌اند همواره آزادی و تمدّن را عقب راندهاند.
یك انقلاب موفّق باید قبلا تمرین شده باشد و این كار را در تصاویر متحرك بهتر از هر جای دیگر می‌توان انجام داد.این نوع«آموزش بصری»(6)را حتّی بیسوادترین و بیفرهنگترین اشخاص میتوانند بفهمند.در حقیقت،روشنفكر و با فرهنگ بودن در این گونه امور آشكارا زیان بخش است.مردم عادی سر خود را تكان می‌دهند،ابروهایشان را در هم میكشند و دستهای خود را در هم گره میكنند و میگویند:«اصلا نمیتوانیم بفهمیم».
البته كه نمیتوانند بفهمند،ولی اگربیسوادی و بیفرهنگی را درك میكردند،این مسأله را نیز بوضوح میفهمیدند.
البتّه تا آنجا كه به نمایش بزهكاری مربوط میشود اصلاح طلبان نیز صمیمانه با این نظرموافقند.پلیس به نمایش دقیق و تفصیلی شیوه به قتل رساندن یك فرد پلیس بر پرده سینما معترض است.تجّار به آموزش دزدی از گاو صندوق كه هر روز در فیلمهای سینمایی به نمایش در میآید اعتراض دارند.اخلاقیون با نمایش هنر اغواگری و به گمراهی كشاندن كه رفته رفته به مایه اصلی هر فیلمی با هر موضوعی تبدیل میشود مخالفند،علّت اعتراض و مخالفت آنان این است كه این گونه فیلمها را نوعی آموزش پلیدی و شرارت میدانند كه ثمرات تلخی برای جامعه به بار میآورد.این نوع«آموزش تصویری»همچنان ادامه دارد.هر آنچه با طغیان و بروز خشونت مرتبط است توسّط این تصاویر متحرك به ذهن میلیونها نفر القا میشود،البتّه این امر ممكن است تصادف محض باشد،امّا تصادفی بودن آن از«واقعیت»و تأثیر گذاریاش چیزی نمیكاهد.
مسایل دیگری در حوزه سینما وجود دارد كه شایان ذكر است.یكی استفاده فزاینده از مؤلّفان غیر یهودی برای تولید تبلیغات یهودی است.بسیاری از آثار نویسندگان مشهور غیر یهودی به وسیله تولید كنندگان یهودی بر پرده رفتهاند.این آثار از نظر تبلیغی مؤثرّترند زیرا از پشتوانه نامهای مشهور در عالم ادبیات برخوردار هستند.اینكه این مسأله تا چه اندازه به تمایل نویسندگان به وارد شدن در حوزه تبلیغات طرفدار یهود مربوط میشود و تا چه حد به اكراه آنان از ردّ پیشنهادهای محبّت آمیز اشخاص صاحب نفوذ و ثروتمند سینما كه مبالغ هنگفتی به آنان پرداخت كرده و حتّی حاضرند بیشتر پرداخت كنند باز میگردد،موضوع دیگری است.(7)
با وجود گرایش افراطی موجود نسبت به سینما كه اینچنین در كشور شیوع یافته است تهیه و عرضه فیلمهای خوب متناسب با انبوه تقاضاهای مصنوعی،كاذب و تحریك شده تقریبا غیر ممكن به نظر می‌رسد.
اشتهای بعضی از مردم،خواهان دو فیلم در روز یا بیشتر است.زنهای سبك سر و سطحی چند فیلم در بعد از ظهر و تعداد بیشتری هم در طول شب میبینند.با وجود تمامی مغزها و مهارتهایی كه در كشور مشغول انجام این وظیفهاند،تولید یك درام یا كمدی «با كیفیت»در هر ساعت امكانپذیر نیست.اینجاست كه كنترل كنندگان یهودی از حدّ خود تجاوز كردهاند.آنها میزان تقاضا را به حدی بالا بردهاند كه جز با استفاده از تولیداتی كه بناگزیر اصل تقاضا را از میان خواهد برد قادر به بر آوردنش نیستند.هیچ چیز ارزش اجتماعی حرفه سینما را به اندازه اشتهایی افراطی و مبالغه آمیز برای تولیدات سینمایی تهدید نمیكند و این اشتها،تحریك و تشویق میشود تا وقتی به جنون مبدّل گردد.
کاری از گروه تحقیقات جنبش مصاف
نویسنده : شمس الدین رحمانی
(1)-توضیح ویراستار:البتّه این نظریات پیرامون نفوذ یهود در ایالات متّحده پیش از ظهور اعجاب انگیز تلویزیون و
رادیو منتشر شد.اگر چه نفوذ عظیم یهود در این زمینه طیّ این صفحات ذكر نشده است،باید اضافه كرد كه كنترل
یهود بر رادیو و تلویزیون،از مرحله تولید تا اجرا،به اندازه سایر زمینههای فعالیت یهود در آمریكا مؤثّر بوده است.
رادیو-تلویزیون،به عنوان نیرویی مؤثر در برنامه جهانی مورد بحث این مجموعه مقالات،اكنون مكان نخست را دارا
می‌باشد.
(Pictule Photography- (2
(3)-پروتكل نهم.
(4)-پروتكل هفدهم.
(5)-پروتكل چهارم
(Education-(6))
(7)-توضیح ویراستار:این نكته با استفادهای كه از سینما برای برانگیختن جنگ 1939 و تشدید خصومتها و ترویج
دروغهای كینه توزانه ناشی از آن جنگ به عمل آمد به حدّ كافی تأیید شده است.
