تبیان، دستیار زندگی

دوستان در اين مقاله قصد دارم طريقه انداختن يك عكس زمينه براي وبلاگ شما را توضيح بدهم.

خب همانطور كه ميدونيد شما وقتي از جايي (سروري) وبلاگ ميگيريد خود سايت براي شما يك قالب پيش فرض طراحي مي كنه و در سايتتون قرار ميده... من در اين مقاله بدليل اينكه اكثر دوستان از سايت پرشيان بلاگ ،  وبلاگ دارند مبناي آموزش رو بر روي اين سايت قرار مي دهم ، بقيه وبلاگها هم از همين قانون پيروي مي كنند كه با كمي تفاوت اين نكاتي كه در اين آموزش گفته مي شود ، در آنها هم وجود دارد.

اكثر سايتهاي وبلاگي (يا ميشه گفت تمام اونا) وقتي ميخوان متنها رو در صفحه بچينند از دستور Table يا DIV استفاده مي كنند تا بتونند متن خودشون رو پاراگراف بندي و منظم كنند.

مثلا در سايت پرشيان بلاگ از دستور DIV استفاده شده است. كافي است شما براي اين DIV يك Background قرار بدين ... من اين كار رو بصورت مثلاي (و بر مبناي حالت Default پرشيان بلاگ) توضيح ميدم:

به قسمت ويرايش قالب در قسمت مديريت وبلاگ برويد.

در اونجا سورس قالب نمايشي شما در جعبه اي در سمت چپ نمايش داده ميشود. خب.. اگر دقت كنيد مي بينيد كه اين سايت براي تمامي قسمتهاي خود از تنظيمات Style استفاده كرده است تا در هنگام تغيير رنگها و ديگر چيزها براي كاربر اين كار ساده و راحت باشد.

حالا در بين تگهاي <Style> استايل postsBox رو پيدا كنيد.

اين استايل مربوط به تنظيمات رنگ زمينه  و ديگر چيزهاي مربوط به نمايش مطالب شماست. حالا براي اينكه بگوييد براي اين استايل عكس زمينه اي هم در نظر بگيره كافيه خط زير رو بعد از اونجايي كه نوشته Direction: rtl; ‌وارد كنيد:

background-image: url('ادرس عكس شما');

بجاي آدرس عكس شما بايد مسير عكستون رو وارد كنيد به مثال زير توجه كنيد :

background-image: url('http://www.setiran.com/Images/Back.gif');

حالا شكل كل استايل رو مي بينيد :

.postsBox {
border: black 1px solid; background-color: #800000; direction: rtl; background-image: url('http://www.setiran.com/Images/Back.gif');
}

خب اين از طريقه قرار دادن عكس زمينه... البته گفتم اين به عنوان يك مثال بود شما ميتونيد براي قسمتهاي ديگر سايتتون هم عكس زمينه قرار بدين.... البته شايد هم قالب default شما با اين مثالي كه من گفتم (از نظر اسم استايل) مطابقت نداشته باشه ولي اصول كار همين است...

شما همچنين ميتونيد كارهاي ديگه اي هم بر روي اين استايل انجام بدين مثلا متن خودتون رو Justify كنيد يا مثلا رنگ بوردر رو تغيير بدين و ...

حال اگر بخواين براي كل صفحه عكس زمينه اي در نظر بگيريد كافيه استايل Body‌را پيدا كنيد و مانند مراحل قبلي عمل كنيد يعني در آخر خط اون كدي رو كه قبلا گفتم رو وارد كنيد .. به مثال زير توجه كنيد:

body {
color: black; background: #666696; margin: 10px; font-family: tahoma, times new roman, sans-serif; background-image: url('http://www.setiran.com/Images/Back.gif') ;
}

با اين كار براي كل صفحه عكس را كه وارد كرده ايد نمايش داده مي شود.

پس در كل، در اين مقاله متوجه شديد كه چگونه براي قسمتهاي مختلف وبلاگ خود عكس زمينه قرار بديد... فقط تنها كاري كه بايد بكنيد اين هستش كه براي استايلي كه در قالب سايتتون هستش يك عكس زمينه معرفي كنيد و اكثر استايلها هم اين امكان رو دارند حتي براي متنهاي خودتون ميتونيد عكس زمينه يا يك رنگ خاصي رو انتخاب كنيد!!

مقدمه:

اولین ریز پردازنده ای که با موفقیت عملی به بازار عرضه شد محصول شرکت اینتل در سال 1971 با نام 8080 بود بعد از آن بازار رقابت میکرو پروسسوری گرم شد و شرکت های دیگری همچون RCA ,ZILOG ,MOS technology ریز پردازنده های خود را به بازار عرضه کردند.

کم کم با ورود کامپیوتر به صنعت، وجود تکنولوژی دیگری نیز احساس شد. تکنولوژیی که از میکرو پروسسور جمع و جور تر و کندتر بود اما هزینه را خیلی پایین می آورد. این تکنولوزی میکرو کنترلر نام گرفت و کار آن نظارت و کنترل یک سری اعمال بود که توسط برنامه نویسی انجام می شد.

امروزه میکرو کنترلر حوزه های وسیعی از زندگی ما را اشغال کرده است بی آنکه بدانیم که سیستم به کار رفته در آنها میکرو کنترلری است و به اشتباه همه ی آنها را کامپیوتر می نامیم. برای مثال ماشین لباسشویی که اتمام کار خود را با نواختن آهنگی اعلام میکند یا اجاق گازی که خاموش شدن شعله را با آهنگ گوشزد می کند و یا خودروی سمندی که باز بودن در خودرو را با جمله ی " درب خودرو باز است." یاد آوری می کند، همگی نمونه های ملموسی از سیستم های میکرو کنترلری هستند که روزانه بارها با آنها سر و کار داریم.


ملزومات یک سیستم کامپیوتری:

1- واحد پردازش مرکزی - CPU :
همان مغز سیستم است که فعالیت های سیستم را کنترل می کند و عملیات هایی را بر روی داده ها انجام می دهد CPU مجموعه ای از مدارات منطقی است که به طور متناوب دستورات را واکشی و اجرا می کنند.
CPU خود دارای چند قسمت می باشد:
الف - ALU یا واحد محاسبه و منطق که مسئول انجام اعمال محاسباتی نظیر جمع و تفریق و ... و اعمال منطقی مانند مقایسه And و OR و ... می باشد.
ب – واحد کنترل که مسئول رمز گشایی و تعیین نوع عملیاتی است که ALU باید انجام دهد است.
ج- ثبات ها جهت ذخیره موقت داده ها قبل از رفتن به ALU و همچنین نگه داری نتایج پردازش به کار میروند.
د – PC یا شمارنده برنامه که آدرس دستورالعمل بعدی که CPU باید از حافظه بخواند را در خود نگه می دارد.
ه- IR یا ثبات دستور العمل که مسئول ذخیره قسمت عملیاتی دستورالعمل فعلی می باشد.

بعد از معرفی دیگر واحدها به تفصیل در مورد واکشی دستور بحث می کنیم.

2- حافظه :
حافظه محل ذخیره اطلاعات است. حافظه ها را بر اساس مشخصه های مختلفی می توان طبقه بندی کرد. معمولترین طبقه بندی، طبقه بندی بر اساس حافظه های اولیه و ثانویه است.
حافظه های اولیه حافظه هایی هستند که در اختیار سیستم هستند و سیستم برای انجام اعمال پردازشی به آنها احتیاج دارد ROM و RAM از حافظه های اولیه هستند.

ROM (رام) یا حافظه فقط خواندنی توسط کارخانه برنامه نویسی شده و محتویات آن توسط کاربر یا برنامه نویس تغییر نمی یابد. در حقیقت ROM یک بار برنامه نویسی شده و بارها و بارها می توان آن را خواند. محتویات ROM ثابت است و با قطع برق از بین نمی رود.

RAM (رم) حافظه با دستیابی تصادفی است که CPU اطلاعات را در آن ذخیره می کند و محتویات آن توسط برنامه نویس هم می تواند تغییر داده شود محتویات آن با قطع جریان برق هم از بین می رود.

حافظه های ثانویه، حافظه هایی هستند که ما اطلاعات را بر روی آنها ذخیره می کنیم تا بعدا دوباره آن اطلاعات را مورد استفاده قرار دهیم و با قطع برق هم محتویات آنها از بین نمی رود. در حقیقت حافظه های ثانویه ترکیبی از خصوصیات Rom و Ram هستند. پایداری خود در مقابل قطع برق را از ROM و توانایی تغییر محتویات توسط کاربر را از RAM به ارث برده اند. برای حافظه های ثانویه می توان از HARD DISK و FLOPPY نام برد

3- گذرگاه یا باس:
مجموعه ای از سیم ها که اطلاعات را با یک هدف مشترک حمل می کنند. در معماری کامپیوتر از سه باس می توان نام برد:

الف – باس آدرس: برای هر عمل خواندن یا نوشتن CPU آدرس (موقعیت) داده را با قرار دادن یک آدرس روی باس آدرس به حافظه ارسال می کند.

ب - باس کنترل: با قرار دادن آدرس بر روی باس آدرس یک سیگنال کنترلی بر روی گذرگاه کنترل قرار می گیرد که مشخص می کند که عملیات مورد نظر خواندن است یا نوشتن در حافظه.

ج‌- گذرگاه داده: برای عملیات خواندن یک بایت داده بر روی گذرگاه داده توسط حافظه قرار داده می شود و برای عمل نوشتن یک بایت داده توسط CPU بر روی گذرگاه داده قرار می گیرد.

علاوه بر سیگنالهای کنترلی READ و WRITE سیگنال کنترلی دیگری هم با نام CLOCK وجود دارد که برای هم زمان کردن واحدها به کار می رود.

4– واحدهای ورودی و خروجی:
این واحد مسئول ارتباط با دنیای خارج است و توانایی اتصال سیستم ها را به کامپیوتر می دهد .

از کامپیوتر با نام ماشین برنامه پذیر نام بردیم. حال ببینیم برنامه چه تعریفی دارد.

برنامه:

به مجموعه ای از دستور العمل ها که ترتیب اجرای مشخصی دارند و دارای نقطه شروع و پایان مشخصی هستند که به منظور انجام عمل خاصی نوشته شده اند یک برنامه می گویند.

از تعریف بالا نتیجه گرفته می شود که واحد ساختمانی برنامه دستور العمل است درست مانند یک ساختمان که به وسیله آجر ساخته می شود برنامه هم با قرار دادن دستور العمل ها پهلوی هم ساخته می شود.

عمل خواندن دستور العمل ها از حافظه توسط CPU را واکشی گویند. دستور العملها پشت سر هم واکشی شده و توسط CPU اجرا می شوند تا زمانی که برنامه به اتمام برسد و آن هدفی که برنامه نویس مد نظرش بوده است انجام شود.

CPU تنها با داده های باینری کار می کند بنابراین هر دستور العمل نوشته شده توسط برنامه نویس باید به مقدار معادل باینری (همان زبان ماشین) آن تبدیل شود و سپس اجرا شود.

یک سیکل واکشی دستور به صورت زیر می باشد:

1- مقدار PC یا شمارنده برنامه بر روی گذرگاه آدرس قرار می گیرد.
2- سیگنال کنترلی READ بر روی گذرگاه کنترل قرار می گیرد.
3- داده (کد عملیاتی دستورالعمل) از حافظه خوانده می شود و روی گذرگاه داده قرار می گیرد.
4- کد عملیاتی در ثبات IR قرار می گیرد.
5- شمارنده برنامه به ابتدای دستور بعدی اشاره میکند (اغلب گفته می شود که شمارنده برنامه یک واحد افزایش می یابد اما گاهی اوقات 2 واحد و گاهی 3 واحد افزایش پیدا می کند در حقیقت شمارنده برنامه به اندازه طول دستور فعلی افزایش پیدا می کند.)

مرحله ی اجرا شامل کد گشایی و ایجاد سیگنالهای کنترلی لازم برای باز کردن ثبات های CPU و قرار دادن محتویات آنها در ALU و مجددا قرار دادن نتیجه عملیات در ثبات ها است.

مقایسه ریز پردازنده و میکرو کنترلر :

ریز پردازنده یک IC است که فقط شامل CPU است اما در میکرو کنترلر مدارات اضافی دیگری در داخل همان IC قرار داده شده است که میکرو کنترلر را تبدیل به یک میکرو کامپیوتر کرده است (البته در مقیاس کمتر) مدارات دیگری همانند ROM,RAM, timer, رابط سریال، پردازش وقفه و ...

اما برای اینکه یک میکروپروسسور به عنوان یک میکرو کامپیوتر عمل کند به مدارات ذکر شده بالا در خارج IC نیازمندیم که این مدارات هم حجم و هم هزینه را به طور نمایی افزایش می دهند.

اما ریز پردازنده و میکرو کنترلر از نظر معماری داخلی به هیچ وجه قابل مقایسه نیستند ریز پردازنده برای انجام اعمال پردازشی بسیار پیچیده در سرعت بالا طراحی شده است و نتیجتا معماری آن بسیار پیچیده تر از معماری میکرو کنترلر خواهد بود.

تفاوت دیگر میکرو کنترلر و میکرو پروسسور در مصرف توان آنهاست. میکرو کنترلر توان بسیار کمتر از توان مصرفی میکرو پروسسور لازم دارد چون مدارات آن نسبت به میکروپروسسور بسیار کمتر است و این یک مزیت برای طراحی مدارات می باشد.