تبیان، دستیار زندگی

برو بکار خود ای واعظ این چه فریادست

مرا افتاده دل از ره, تو را چه افتادست

میان او که خدا آفریده است از هیچ

دقیقه ایست که هیچ آفریده نگشادست

بکام تا نرساند لبـــــش چون نای

نصیحت همه عالم به بگوش من بادست

اگرچه مســـــــــتی عــــــشقم خراب کرد ولی

اساس , هستی من زان خراب آبـــــــــادست

حافظ شیرازی

_{خداوندا شبم را روز گردان}                   

                 _{چو روزم بر جهان پیروز گردان}

_{شبی دارم سیاه از صبح نومید}          

             _{در این شب رو سپیدم کن چو خورشید}

_{تویی یاری رس فریاد هر کس}

                          _{به فریاد من فریاد خوان رس}

_{به آب دیده ی طفلان محروم} 

                       _{به سوز سینه ی پیران مظلوم}

_{به داور داور فریاد خواهان}

                          _{به یارب بارب صاحب گناهان}

_{به محتاجان در بر خلق بسته}

                    _{به مجرومان خون بر خون نشسته}

_{به دور افتادگان از خان و مان ها}

                       _{به واپس ماندگان از کاروان ها}

_{به وردی کز نو آموزی برآید} 

                 _{به آهی کز سر سوزی برآید}

_{به ریحان نثار اشک ریزان}

                      _{به قرآن و چراغ صبح خیزان}

_{به مقبولان خلوت برگزیده}  

                _{به معصومان آلایش ندیده}

_{به هر طاعت که نزدیک صواب است}

               _{به هر دعوت که پیشت مستجاب است}

_{که رحمی بر دل پر خونم آو}           

    _{وزین غرقاب غم بیرونم آور}

_{شعر از نظامی}

سلام

باز آمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم 

وین چرخ مردم خوار را چنگال و دندان بشکنم

هفت اختر بی آب را کاین خاکیان می خورند

هم آب بر آتش زنم هم بادهاشان بشکنم

گشتم مقیم بزم او چون لطف دیدم عزم او

گشتم حقیر راه او تا ساق شیطان بشکنم

گر پاسبان گوید که هی بر وی بریزم جام می

دربان اگر دستم کشد من دست دربان بشکنم

چرخ ار نگردد گرد دل از بیخ و اصلش برکنم

گردون اگر دونی کند گردون گردان بشکنم

خوان کرم گسترده ایی مهمان خویشم برده ایی

گوشم چرا مالی اگر من گوشه ی نان بشکنم؟

ای که میان جان من تلقین شعرم می کنی

گر تن زنم خامش کنم ترسم که فرمان بشکنم

اي ساربان آهسته رو كارام جانم مي رود

وان دل كه با خود داشتم با دلستانم مي رود

من مانده ام مهجور از او بيچاره و رنجور از او

گويي كه نيشي دور از او در استخوانم مي رود

گفتم به نيرنگ و فسون پنهان كنم ريش درون

پنهان نمي ماند كه خون بر آستانم مي رود

محمل بدار اي ساروان تندي مكن با كاروان

كز عشق آن سرو روان گويي روانم مي رود

او مي رود دامن كشان من زهر تنهايي چشان

ديگر مپرس از من نشان كز دل نشانم مي رود

با اين همه بيداد او وان عهد بي بنياد او

در سينه دارم ياد او يا بر زبانم مي رود

باز آي و بر چشمم نشين اي دلستان نازنين

كاشوب و فرياد از زمين بر آسمانم مي رود

در رفتن جان از بدن گويند هر نوعي سخن

من خود به چشم خويشتن ديدم كه جانم مي رود

سعدي فغان از دست ما لايق نبود اي بي وفا

طاقت نمي دارد جفا كار از فغانم مي رود

سعدي

اي نسيم سحر آرامگاه يار كجاست

منزل آن مه عاشق كش عيار كجاست

شب تار است و ره وادي ايمن در پيش

آتش طور كجا موعد ديدار كجاست

هركه آمد به جهان نقش خرابي دارد

در خرابات بگوييد كه هشيار كجاست

آن كس است اهل بشارت كه اشارت داند

نكته ها هست بسي محرم اسرار كجاست

هر سر موي مرا با تو هزاران كارست

ما كجاييم و ملامتگر بيكار كجاست

باز پرسيد ز گيسوي شكن در شكنش

كاين دل غم زده سرگشته گرفتار كجاست

عقل ديواته شد آن سلسله ي مشكين كو

دل ز ما گوشه گرفت ابروي دلدار كجاست

ساقي و مطرب و مي حمله مهياست ولي

عيش بي يار مهيا نشود يار كجاست

حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج

فكر معقول بفرما گل بي خار كجاست

_{آخه من نمی دونم چرا این مردها میرن ازدواج می کنند؟}

_{حالا من یکی استثنإ چرا بقیه این کار رو می کنن}

_{مکه دلتون برای تیمارستان تنگ شده}

_{راستی تحقیقات جدید نشان می دهند که زنان  از زمان قدیم تا حالا در پرتاب کفش}

_{بسیار پیشرفت داشتند و در واقع مردان اگه خودشون رو هم بکشن به پای این ها نخواهند رسید}

_سلام

_سلام

_سلام

_{عــــــــــــــــیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد}

_{مـــــــــــــــبـــــــــــــــــــــــــــــــــــارکـــــــــــــــبــــــــــــــاد}

_{البته بگم ها من توی عید ااطلا=اصلا شعر نمی ذارم}

_{دوست دارم همین طوری توی این چند روز یه چیزکایی}

_{بنویسم تا با این سایت عــــــــزیـــــــــــــز!!!!!!!!!!!!!!!}

_{غریبه نشوم}