فرمولی از امام رضا علیه السلام؛ نزد امام زمان چه جایگاهی داریم؟
الحسن بن الجهم : قُلتُ لِأَبِي الحَسَنِ عليه السلام : لا تَنسَني مِنَ الدُّعاءِ .
قالَ : (أ)وَتَعلَمُ أنّي أنساكَ ؟
فَتَفَكَّرتُ في نَفسي وقُلتُ : هُوَ يَدعو لِشيعَتِهِ وأنَا مِن شيعَتِهِ ، قُلتُ : لا ، لا تَنساني .
قالَ : وكَيفَ عَلِمتَ ذلِكَ ؟
قُلتُ : إنّي مِن شيعَتِكَ ، وإنَّكَ لَتَدعو لَهُم .
فَقالَ : هَل عَلِمتَ بِشَيءٍ غَيرِ هذا ؟
قُلتُ : لا .
قالَ : إذا أرَدتَ أن تَعلَمَ ما لَكَ عِندي فَانظُر (إلى) ما لي عِندَكَ .
حسن بن جَهْم نقل می کند : به امام رضا عليه السلام گفتم : مرا از دعا فراموش مكنی .
حضرت فرمود : «گمان مى كنى كه من فراموشت مى كنم ؟
اندكى در خودم انديشيدم و با خود گفتم : او براى شيعيانش دعا مىكند و من نيز از شيعيانش هستم . آنگاه گفتم : نه ، فراموشم نمى كنی .
فرمود : «از كجا فهميدى ؟
گفتم : من از شيعيانت هستم و تو برايشان دعا مى كنى .
فرمود : «آيا متوجّه چيز ديگرى جز اين شدى ؟».
گفتم : نه .
فرمود : «هرگاه خواستى بدانى كه نزد من چه جايگاهى دارى ، ببين من نزدت چه جايگاهى دارم.»
