تبیان، دستیار زندگی

سلام

شاید شنیدی که میگن « این گذشته است که فردا را می سازه »

شاید با شنیدن این حرف نا امید بشی. بگی اگه قرار باشه آینده من رو هم اون گذشته پر از رنج بسازه، پس نمی خوام هرگز آینده بیاد.

ولی نه، این طور نیست.

آینده رو تو می سازی.

حالا اگه تو وجودت رو پر از اون گذشته رنج آور بکنی، بدون که آیندت اگه خیلی خوب باشه میشه همون گذشتت.

ولی اگه بخوای یه آینده خوب و موفق داشته باشی، باید از حالا شروع کنی.

تصمیم بگیر، فکر کن و عمل کن.

شروع کن و به تمام آرزوهات برس.

ثابت کن هستی.

ثابت کن که می تونی.

به همه اونهایی که در گذشته به تو نارو زدن، ثابت کن که اونها لیاقت همراهی با تو رو نداشتن .

فقط بدون که تو می تونی!

تاریخ ندارد

سلام

و باز تنهایی

باز سکوت

و تنهایی

نمی دونم چرا شروع شد

و یا از کی شروع شد که حالا باید در پایانش غمگین باشم

شاید اشتباه از من بود

شاید هم نه

ولی باید پست جالبی بشه برای قالب جدید

قالبی که فکر نکنم حالا حالاها عوض بشه

چرا؟

چون سیاهی رنگ منه

اگه نخوام بگم رنگ سرنوشتم

درسته که غرورم رو کشتم

ولی هنوز تکبر، خود بینی و ....

هنوز هزار تا کوفت و زهر مار دیگه تو این وجود من زنده ست

هرگز سرنوشتم رو سیاه ندیدم و نمی بینم

یاد نوشته های قبلیم افتادم

اونجا که می گفتم

« بین کوچه های تنهایی فریاد میزنم hold my hand »

چقدر مسخره

بی خیالش بابا

راستی منی که این همه از سکوت خوشم میاد

چرا اینقدر حرف میزنم

پس بی خیال

یا علی

خیلی سخته که آدم در مورد خودش بنویسه

حالا اگه یه جایی باشه که کسی نخونه چرا

ولی اینجا یکم سخته و نمیشه همه چی رو گفت

بعضی وقتها خودم هم از این همه سیاهی خسته میشم

ولی نمی دونم چرا انتخابش میکنم

میگم امید هستم ولی هرگز امیدوار نشون نمی دم

خیلی ها که من رو میشناسن شاید من رو مایوس ترین آدم دنیا بدونن (مثل اون کارتون گالیور (من میدونم نمیشه!))

اما راستش رو بخواین من اونی نیستم که نشون میدم

این رو قبول کنید که همه چیز دست خودم نیست

این که شما وسط دی ماه بدنیا بیاد وقتی که حتی یه برگ سبز هم پیدا نمیشه

یا اینکه تو بچگی مسیر زندگتون بره به.... (میدونم که میدونید)

.

.

.

نمی شه جنگید باور کنید نمیشه

نمی شه تسلیم هم شد

پس چی میشه کرد

همه میگن باید امید داشت

اما امید بی دلیل هم نمیشه

لااقل برای من نمیشه

نمی دونم تا به حال به زندگی فکر کردید

به اینکه چرا زنده هستید؟

شاید خیلی ها فقط زندگی کنند

ندونند چرا فقط روزمره زندگی کنند

اما در مورد من نه

من برای هر ثانیه از زندگیم دلیل دارم

چون برای هر ثانیه از زندگیم سختی می کشم (اگر نگم عذاب)

بدونید که تسلیم نشدم

و فکر نکنم تسلیم هم بشم

ولی خیلی کنار کشیدم

از خیلی از خواسته هام گذشتم

اما دوست ندارم دیگه تکرار بشه

کاش می تونستم

من هنوز همون امیدم که به همه چیز می خنده

خدای من سلام

سلام

از بهشت برایم بگو

می دانم تو زنده ای

می دانم که روی زمینی

اما این را نیز می دانم که

هر جا که باشی

آنجا بهشت است

هر نقطه از این کره خاکی که باشی

خاک رنگ طلا برای تو دارد

و آب طعم شهد

هر چیزی که ببینی

زیبا تصورش می کنی

و هر صدایی که بشنوی

آوای خوش برای تو خواهد بود

چون تو بهترینی

اگر همه بهترین نباشی

جزء ای از بهترین هایی

زمین و هر آنچه در آن است

برای تو و امثال توست

تو دلیل زنده بودن مایی

این تو هستی که باعث فرو نشستن عذابی

و دلیلی برای بقاء نسل بشر

تو خود آنی که خدا می خواهد

و برکتی برای زمین

عشق برای تو رنگ خون شده

و مسافر بخاطر تو امید بازگشت دارد

تو قلب همه خوبی هایی

مهربانی بخاطر تو بوی گل گرفته

و طبیعت با نام تو زیبا شده

تو غایب همیشه حاضر

تو همان امید زمین

تو همان ذات پاکی

قبلاا از پروانه بدم میومد

همیشه میگفتم اگر چه پروانه قشنگه اما نباید فراموش کرد که قبلا یه کرم بوده

اما حالا از پروانه خوشم میاد

نظرم در موردش عوض شده

حالا فکر میکنم اگر چه قبلا اون یه کرم بوده اما حالا دیگه پروانه س

اون تلاش کرده و حالا پروانه شده و این افتخار کمی نیست و می خواد توی نور ذوب بشه

اگه یه کرم میتونه پروانه بشه و به سمت نور پرواز کنه پس بدون که تو همه با همه گناهات می تونی دوباره انسان بشی. می تونی فرشته بشی

اگه یه کرم می تونه پروانه بشه

پس من هم میتونم آسمونی بشم

برای آنکه می آید و می رود

سلام ببخشید اشتباه شد

نه اشتباه نشه

           نه اینکه از روی خوشی و شکم سیری بود

         نه

              اما اشتباه شد

فکر کره بودم بوی گل می گیره سلامم

اما نه اشتباه شد

فکر کردم رنگ شادی می گیره خیالم

اما نه اشتباه شد

فکر کردم می تونم پر بزنم، .وقت پر زدنه

اما نه اشتباه شد

فکر کردم شاید دلی شکسته برام

اما نه اشتباه شد

گفتم شاید عشقی میخواد شکوفه کنه

اما نه اشتباه شد

چشمام رو بستم و خواستم بگم واقعیت رو

چشمام رو بستم و خواستم بگم حقیقت رو

چشمام رو بستم و خواستم بگم …. ….

اما فقط گفتم

ببخشید اشتباه شد

میترسم

دلتنگمازاینروزگار و ترسانازفردا

بال پرواز می خوام

برای یک عمر

باور کن

یاد گرفتیم که از پرنده بگیم

    اما از پرواز چیزی نمی دونیم

یاد گرفتیم که از پروانه بگیم

    اما از ذوب شدن توی نور چیزی نمی دونیم

یاد گرفتیم که زنده بمونیم

    اما از زندگی چیزی نمی دونیم

بال پرواز من کجاست؟