تبیان، دستیار زندگی

- موفقیت‏ها در سرزمین امکانات خواهند رویید و بسیاری از این امکانات، پیش از آن که فیزیکی باشند در اندیشه ما جای دارند. امروزه عقیده بر این است که یک موفقیت بزرگ، سایه امتدادیافته یک اندیشه بزرگ است.

- اگر کسی به شما بباوراند که می‏توانید، او موفقیت شما را رقم زده است.

- بهترین و مطمئن‏ترین ابزار ممکن برای نیل به موفقیت در زندگی، داشتن یک تصویر ذهنی مثبت از خویش است. برای ایجاد این تصویر، همیشه هر کاری را که آغاز می‏کنید، به پایان برسانید.

- کارآیی، کار را درست انجام دادن است و اثربخشی، کارِ درست را انجام دادن.

- خود آغازگر باشید و ننشینید تا دیگران شما را راه بیندازند.

- بزرگ‏ترین قدم، اولین قدم است.

- و...برای انسان، جز حاصل تلاش او نخواهد بود.

- بهای تلاش برای موفقیت، در مقایسه با بهای شکست، بسیار ناچیز است.

- انسانی با هوش متوسط، ولی با پشتکار بالا، به موفقیت نزدیک‏تر است تا انسانی با هوش بالا؛ ولی با پشتکار پایین.

- آنان که کاری را ناممکن می‏پندارند، معمولاً با شنیدن خبر انجام آن توسط دیگران، یکه خواهند خورد.

- مادامی که همه توان خود را به کار گرفته باشی، برد و باخت اهمیت چندانی نخواهد داشت و مادامی که از شکست خود چیزی آموخته باشی، هرگز نباخته‏ای.

- اگر از شکست بهراسی، هرگز دست به کاری نخواهی زد.

- زمان شما، پیوسته به سرقت می‏رود؛ سارقان زمان را بشناسید. زمان نه قابل بازیافت است و نه قابل جایگزینی؛ عمرتان را دریابید.

- از عمر گران‏مایه هفتاد ساله، 25 سال را می‏خوابید؛ 7 سال را به استراحت می‏گذرانید؛ 6 سال را در تعطیلات و تفریحات می‏گذرانید؛ 5 سال را با دیگران صحبت می‏کنید؛ 4 سال را غذا می‏خورید و 3 سال را در رفت و آمد می‏گذرانید.

- بر عمرت حریص‏تر باش تا بر درهم و دینارت.

- اگر زمان را تباه کنیم، زمان نیز ما را تباه خواهد کرد. همین الان تصمیم بگیر؛ برنامه بریز و فرصت بودن و شدن را هم اکنون و نه فردا، رقم بزن.

- اگر می‏خواهید از یک ساعت یا یک روز یا یک هفته یا یک ماه و یا یک سال از زندگی خود لذت ببرید، به ترتیب یا چرت بزنید یا به مسافرت بروید یا یک خبر خوب بشنوید یا به مرخصی بروید و یا ارث ببرید؛ امّا اگر می‏خواهید یک عمر از زندگی خود لذت ببرید، از کاری که می‏کنید، لذت ببرید و این، تنها در سایه برنامه‏ریزی میسر می‏گردد.

- انسان بی‏برنامه، اتومبیل بدون فرمانی است که بهترین صلاحش آن است که همواره خاموش بماند.

- برنامه، برج مراقبت زندگی است؛ برنامه، گذرنامه زندگی است و انسان بی‏برنامه، انسان بی‏کارنامه است؛ خوابش با وحشت است و بیداری‏اش با مشقت.

- در برنامه‏ریزی، الزاماً و همه جا، کوتاه‏ترین راه، بهترین راه نیست؛ ساده‏ترین راه بهترین راه نیست و آسان‏ترین راه نیز بهترین راه نیست.

- مردم اغلب از نبود وقت، شکایت می‏کنند؛ در حالی که مشکل اصلی آن‌ها بی‏هدفی است.

- اگر ندانی به کجا می‏روی، چگونه می‏توانی انتظار داشته باشی که به آن جا برسی؟ اگر این گونه باشی، در معرض خطر آنی که هر اتوبوسی تو را با خود ببرد.

- برای هر حرکتی، نیازمند شناختی.

- یک فرد عادی، ولی با هدف، می‏تواند مسیر تاریخ را تغییر دهد؛ ولی یک فرد بی‏هدف، همواره یک فرد عادی باقی خواهد ماند.

- تقصیر را به گردن دیگران نیندازید و مسؤولیت کامل هر بخش از زندگی‏تان را شخصاً به عهده بگیرید.

- به جای آن که بر تاریکی لعنت بفرستی، شمعی روشن کن.

- دیگران به کرده‏های شما بیش‌تر توجه دارند تا به گفته‏های شما.

- بد نگوییم، بد نشنویم، بد نبینیم و بالاخره بد نیندیشیم.

- بهبود دائمی شخصیت و رفتار خود را وجهه همت خویش قرار دهید.

- گاهی به خوب، «نه» بگویید تا خوب‏ترین، نصیب شما شود.

- دو آزمندند که سیر نشوند؛ آن کس که علم آموزد و آن کس که مال اندوزد.

- انسانی که به داشتن و انباشتن، دلخوش شود، از یافتن دور می‏شود.

- درک یک مشکل، همیشه مساوی با حل آن نیست؛ ولی تا مشکل را خوب درک نکنی، هرگز راه حلی برای آن نخواهی یافت. در فرصت محدود عمر، از وجود خود دریایی بسازید که از جویبار حقیری که به چاله‏ای می‏ریزد، مرواریدی صید نخواهد شد.

- مهم این نیست که در زندگی شما چه اتفاقی می‏افتد؛ مهم آن است که شما چگونه با آن مواجه می‏شوید. آری، این نه شرایط و اوضاع، بلکه واکنش شما نسبت به آن‌هاست که در نهایت، موفقیت یا شکست شما را رقم می‏زند.

- من از بسیاری از مردم موفق‏ترم؛ اما همواره می‏توانم از این که هستم نیز موفق‏تر باشم.

منبع : هفته نامه پرتو سخن شماره 617

زوج‏های جوان شباهت زیادی به دانشجوهای سال اول دانشگاه دارند. آنها تازه مشغول یادگیری خم وچم زندگی مشترک‌اند و این خیلی طبیعی است که در روزهای اول نامزدی یا عقد دچار اشتباهاتی شوند که میانه شان را شکرآب کند. آگاهی از اشتباهات معمول در اوایل ازدواج می‏تواند کمک کند که مانع بروز آنها شوید.

بعضی از همسران جوان آن چنان سرگرم جشن ازدواج می‌شوند که نمی‌دانند درگیر چه مسایلی شده‌اند. شما متاهل شده‌اید.

1.فکر نکردن به فردای ازدواج: بعضی وقت ها آنقدر سرگرم جشن ازدواج می‌شوید که نمی‌دانید چیزهای مهم تری را رها کرده اید. چیزهایی مثل توجه کردن به همدیگر، تلاش برای شناخت بیشتر یکدیگر، پایه گذاری روابط خانوادگی، تنظیم مالی زندگی و...

2.تلاش برای عوض کردن خلقیات همسر: بارها گفته ایم که نباید پا به ازدواجی بگذارید که هدفتان از آن، تغییر دادن اخلاق، عقاید یا روابط خانوادگی همسرتان باشد. طرف مقابل را همین طور که هست بپذیرید. آیا شما حاضرید به خاطر سلیقه طرف مقابل خود را عوض کنید؟ پس این حق را برای او هم قائل شوید.

3.رابطه بد با خانواده همسر: اگر تا این لحظه به رابطه شما لطمه وارد شده، دست به هر کاری بزنید تا رابطه خود با خانواده همسرتان را بهبود ببخشید. اولین نفری باشید که صلح را برقرار می‌کند، زیرا هنگام دعوای شما با خانواده همسرتان، تنها کسی که آزرده خاطر می‌شود، همسرتان است که احساس می‌کند بین شما گیر افتاده است.

4. مشاجره به‌جای گفتگو: پرخاشگری و فریاد زدن و جیغ کشیدن در حل مشکل یا اختلاف نظرها به شما و همسرتان کمکی نمی‌کند. گفتگوی آرام و منطقی شما را به پیش خواهد برد. اگر هنگام مجادله با همسرتان، نتوانید خودتان را کنترل کنید، زندگی تان را به مخاطره می‌اندازید. پس هر کاری را که شامل این موارد است از استراحت در میانه بحث تا طلب کمک به وسیله روش‌های درمانی انجام دهید.

5.کوتاه بودن افق دید: هیچ‌کس دوست ندارد درباره مسایل سنگینی مثل کنترل مسایل مالی، راه‌های ممکن در صورت بچه‌دار نشدن، نحوه آمادگی برای اتفاقات پیش‌بینی نشده‌ای مثل مرگ، بحث کند. با این حال اکنون که متاهل شده‌اید، چاره‌ای جز صحبت درباره این موضوعات ندارید. ازدواج شما به این مسایل وابسته است. عاقل باشید و در مورد تمامی این مسایل با همسر خود صحبت کنید. در صورت لزوم با دیگران مشاوره داشته باشید اما این مسایل را نادیده نگیرید. زندگی، تنها تفریح و مهمانی و خوشی نیست. درخود توانایی پذیرش مشکلات بزرگ‌تر را داشته باشید.

6.دعواهای بیهوده: هر فرد متاهلی با همسر خود بر سر مسایلی بحث می‌کند اما سعی کنید بحث‌های خود را برای مسایل مهم‌تری نگه دارید. این دلخوری‌ها را به حال خود بگذارید.

7.حسادت: همسرتان شما را برای زندگی انتخاب کرده است. حسادت باعث اتلاف وقت شده و موجب اهانت به همسرتان می‌شود که تصور می‌کند شما به او اعتماد ندارید. اگر او همیشه قابل اعتماد بوده است، نباید با حسادت خود حتی برای او ایجاد مزاحمت کنید. این برای رابطه سم است.

8.زندگی کردن مانند مجردها: الان زمان آن رسیده که بزرگ شوید. گردش شبانه رفتن با دوستان، زمانی اشکال نداشت که شما مجرد بودید و هیچ کس در منزل منتظر شما نبود. به عنوان یک فرد متاهل، انجام بعضی کارها شایسته نیست. شما می‌دانید درست و غلط چیست. پس کار درست را انجام دهید.

9.غرور در زندگی مشترک: زن یا شوهری که بعد از هر مشاجره بر عذرخواهی اصرار دارد، همیشه برنده است و کسی که مهر و محبت همسر خود را انکار می‌کند، هیچ کار مفیدی برای زندگی مشترک‌شان انجام نمی‏دهد. او اجازه می‌دهد غرور و روش‌های حل مشکلات و عشق و علاقه او به همسرش راه پیدا کند و رابطه آنها به نتیجه برسد. باید ملایم‌تر باشید و راهی پیدا کنید که مسوولیت اعمال خود را به گردن بگیرید.

10. با هم نبودن: باید مانند یک گل از زندگی مشترک خود مراقبت کنید. گل، بدون آب، نور خورشید و مراقبت هرگز رشد نخواهد کرد. بنابراین، باید برنامه‌ریزی کنید تا مدت زمان بیشتری را در کنار همسر خود باشید.

منبع : برگرفته از همپرواز، سیمرغ

از میان همة حقوق گوناگونی که در آموزه های اسلامی بر ادای آنها تأکید شده است، پس از حقّ خدای متعال، هیچ حقّی به بزرگی حقّی که امامان و پیشوایان معصوم دین(علیهم السلام) بر عهدة ما دارند، نیست؛ زیرا هیچ کس به اندازة آنها در زندگی ما نقش ندارد و استمرار زندگی ما بدون وجود آنان امکانپذیر نیست.

برای روشن شدن این موضوع، به روایتی از امام صادق(علیه السلام) اشاره میکنیم. در این روایت چنین میخوانیم:

«ما پیشوایان اهل اسلام و حجّتهای خدا بر جهانیان و سروران مؤمنان، رهبران رو سفیدان و سرپرستان مؤمنان هستیم. ما امانی برای ساکنان زمین هستیم، همچنان که ستارگان، امانی برای اهل آسمان هستند. ما کسانی هستیم که خداوند به وسیلة ما، آسمان را از اینکه جز به اذن او بر زمین افتد، نگه میدارد و به وسیلة ما، زمین را از اینکه ساکنانش را پریشان سازد، حفظ میکند و به وسیلة ما، باران را فرو میفرستد، رحمتش را جاری میسازد و برکات زمین را خارج میکند.

اگر یکی از ما در زمین نباشیم، زمین ساکنانش را در کام خود فرو میبرد.» سپس فرمود: «زمین از زمانی که خدا، آدم را آفرید، هیچ گاه از حجّت خدا خالی نبوده است، خواه این حجّت، آشکار و شناخته شده باشد، خواه غایب و از دیده ها پنهان و تا برپایی رستاخیز نیز زمین از حجّت خدا خالی نمیماند، اگر این گونه نبود، خدا پرستیده نمیشد.»(1)

پس از این مقدّمه، برای آشنایی بیشتر با حقوق امام زمان(عج) برخی از روایاتی را که در این زمینه به دست ما رسیده است، به اجمال بررسی میکنیم:

1. ضرورت ادای حقوق امام(علیه السلام)

امام صادق(علیه السلام) می فرماید:

«خداوند عزّوجلّ به وسیلة پیشوایان هدایت از خاندان پیامبر ما، دینش را آشکار ساخت و به وسیلة ایشان راهش را روشن نمود و به واسطة آنان چشمه های پنهان دانش خود را گشود. پس، از امّت محمّد ـ درود خدا بر او و خاندانش باد ـ هرکس که حقّ واجب امامش را بشناسد، مزّه ایمانش را بچشد و به ارزش دلپذیریِ اسلام خود پی برد.»(5)

2. حقوق امام عصر(عج)

پیشوایان معصوم دین(علیه السلام) حقوق گوناگونی برعهدة ما دارند که بررسی تفصیلی همة این حقوق، مجالی گسترده میطلبد، در این مجال به برخی از مهمترین این حقوق اشاره میکنیم:

الف. دوست داشتن

رسول اکرم(ص) در ازای زحمات فراوانی که در راه ارشاد و هدایت مردم پذیرا شد، تنها یک چیز از مردم درخواست کرد و آن دوستی خویشاوندان خود بود. قرآن کریم دراین باره می فرماید:

«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى(6)‏؛ بگو به ازای آن [رسالت]، پاداشی از شما خواستار نیستم، مگر دوستی دربارة خویشاوندان.»

ب. تمسّک جستن

بی تردید در تندباد حوادث روزگار و به هنگام برخاستن توفانهای سهمگین، تنها با چنگ زدن به «دستگیره های محکم» میتوان از درافتادن به وادی گمراهی در امان ماند و راه هدایت و رستگاری را بازشناخت.

امام علی(علیه السلام) در این باره میفرماید:

«رسول خدا ـ درود خدا بر او و خاندانش باد ـ به من فرمود: «ای علی...! شما حجّت خدا بر خلق او و آن دستگیرة محکم هستید که هرکس بدان چنگ زند، هدایت شود و هرکه رهایش کند، گمراه گردد.» (11)

ج. دوستی با دوستان و دشمنی با دشمنان

پیامبر خاتم(ص) در این باره میفرماید:

«هر کس دوست دارد که برکشتی نجات بنشیند و به دستگیرة محکم چنگ آویزد و ریسمان استوار خدا را بگیرد، باید پس از من، علی را دوست بدارد و با دشمن او دشمنی کند و امامان هدایتگر از نسل او را به پیشوایی بپذیرد؛ زیرا آنان پس از من جانشینان و اوصیای من و حجّت خدا بر خلقند و سروران امّت هستند و پرهیزگاران را به سوی بهشت می برند. حزب آنها، حزب من و حزب من، حزب خداست و حزب دشمنان آنان، حزب شیطان است.»(14)

د. پذیرفتن ولایت

به تصریح روایات، در آموزه های اسلامی بر هیچ موضوعی به اندازة موضوع ولایت، تأکید نشده است (15) و به همین دلیل میتوان گفت، پذیرش ولایت و سرپرستی امامان معصوم(علیهم السلام) یکی از مهمترین حقوق آنهاست

پیامبر اعظم(ص) فرمودند:

«هرکس دوست دارد که مانند من زندگی و چون من بمیرد و به بهشتی که پرودگارم مرا وعده داده است، وارد شود، پس باید ولایت علیّ بن ابیطالب و وارثان پاک او را که پس از من امامان هدایتگر و چراغهای تاریکیها هستند، بپذیرد؛ زیرا آنها هرگز شما را از راه راست به کجراهة گمراهی نمی کشانند.» (16)

ه . مقدّم داشتن

پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

«خدای متعال ذرّیة هر پیامبری را از پشت خود او قرار داده است، ولی ذرّیة مرا از پشت علیّ بن ابیطالب(ع) ... پس آنان را پیشرو قرار دهید و از ایشان جلو نیوفتید؛ زیرا آنان در خردسالی، بردبارترین شما هستند و در بزرگی، داناترینتان. بنابراین، از آنها پیروی کنید؛ چرا که ایشان شما را به گمراهی نمی کشانند و از راه راست بیرونتان نمی برند.»(18)

و. پیروی کردن

پیامبر اکرم(ص) در این باره می فرماید:

«هر کس خوشحال میشود مانند من زندگی کند و مانند من از دنیا برود و در بهشت برینی که پروردگارم آن را کاشته است، ساکن شود، باید پس از من علی را دوست دارد و به امامان پس از من اقتدا کند؛ زیرا آنان عترت منند، از طینت من آفریده شده اند و فهم و دانش روزی شده اند.»(19)

ز. گرامی داشتن

پیامبر اعظم(ص) همواره بر ضرورت گرامی داشتن اهل بیت طاهرین خود(ع) تأکید میکرد و امّت خود را از آزار و اذیّت آنان برحذر میداشت.

در روایتی که ابن عبّاس نقل کرده، در این زمینه چنین آمده است:

رسول خدا ـ درود خدا بر او و خاندانش باد ـ بر منبر رفت و برایمان سخنرانی کرد و مردم جمع شدند. آن حضرت فرمود: «ای مردم! شما [در روز قیامت] گرد آورده خواهید شد و دربارة ثقلین از شما خواهند پرسید. پس مواظب باشید که پس از من با آنان چگونه عمل میکنید. آنان، اهل بیت من هستند. هرکه ایشان را آزار دهد، مرا آزار داده و هرکه به ایشان ستم کند، به من ستم کرده است. هرکه ایشان را خوار دارد، مرا خوار داشته و هرکه ایشان را عزیز شمارد، مرا عزیز شمرده است. هرکه ایشان را یاری دهد، مرا یاری داده و هرکه ایشان را تنها و بی یاور گذراد، مرا تنها و بی یاور گذاشته است.»(20)

ح. ادا کردن حقوق مالی

خداوند متعال در قرآن کریم، حقوق مالی مشخّصی را برای پیامبر اکرم(ص) و خویشاوندان او در نظر گرفته است که در اصطلاح از آن تعبیر به «خمس» میشود:

بدانید که هر چیزی را به غنیمت گرفتید، یک پنجم آن برای خدا و پیامبر و از آن خویشاوندان [او] و یتیمان و بینوایان و در راه ماندگان است.(21)

امام عصر(عج) در یکی از توقیعات خود، مردم را از کوتاهی در ادای حقوق مالی اهل بیت(علیهم السلام) برحذر داشته است و میفرماید:

«هرکس به ناحق چیزی از اموال ما را تصاحب کند، به راستی درون خویش را از آتش انباشته است و به زودی به رو در آتش افکنده خواهد شد.»(23)

آن حضرت همچنین دربارة فلسفة پرداخت خمس میفرماید:

«اموال شما را نمیپذیریم مگر به دلیل اینکه پاک شوید، پس هر که میخواهد، بپردازد و هرکس میخواهد، نپردازد.»(24)

ط. پیشکش کردن مال

در روایتی که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده در این زمینه چنین آمده است:

«صله دادنِ از اموال خود به آل محمّد را فرو مگذارید. هرکه داراست به قدر دارایاش [صله دهد] و هرکه نادار است به فراخور ناداری اش. هرکه میخواهد خداوند، مهمترین حاجت هایی را که از خدا میخواهد، برآورده سازد، از مال خود، آنچه را بیشتر از همه مورد نیاز اوست، به آل محمّد و شیعیان آنان صله دهد.»(25)

منظور این است که ما به قصد خشنودی این خاندان، اموال خود را در راه هایی که آنها می پسندند، به ویژه در راه دستگیری از شیعیان درمانده که یتیمان آل محمّد(علیهم السلام) به شمار می آیند، هزینه کنیم.

ی. فرستادن صلوات

یکی دیگر از حقوق امامان معصوم(علیهم السلام) درود و صلوات فرستادن بر آنهاست. در این زمینه نیز روایات فراوانی وارد شده است.

امام صادق(علیه السلام) در این باره می فرماید: «پدرم مردی را دید که به کعبه آویخته و میگوید: اللهمّ صلّ علی محمّد. پدرم به او فرمود: «ای بندة خدا! آن را ناقص مگو. حقّ ما را ضایع مگردان. بگو: اللهمّ صل محمّد و اهل بیته.»(27)

ک. یاد کردن

از آنجا که یاد کردن از اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) و بیان فضایل و صفات برجستة آنها، موجب زنده شدن مکتب اهل بیت(علیهم السلام) و جلا یافتن دلهای ما میشود، در روایات سفارش های فراوانی به این موضوع شده است.

در یکی از این روایات، امام صادق(علیه السلام) خطاب به داوود بن سرحان میفرماید:

«ای داوود! سلام مرا به دوستدارانم برسان و آنچه را میگویم و به آنان ابلاغ کن. رحمت خدا بر آن بندهای که با دیگری گرد آید و دو نفری دربارة امر ما گفت وگو کنند که در این حال، سومین نفر آنان فرشته ای است که برای آن دو آمرزش میطلبد. هیچ دو نفری گرد هم نیامدند و از ما یاد نکردند، مگر اینکه خداوند متعال، به وجود آنان بر فرشتگان بالید. پس هرگاه گرد هم آمدید، به ذکر مشغول شوید؛ زیرا گردهمآیی و مذاکرة شما با یکدیگر باعث زنده شدن ما میشود. بهترین مردم بعد از ما کسی است که دربارة امر ما مذاکره کند و به یاد و نام ما، فراخواند.»(28)

در پایان آرزو میکنیم که خداوند به همة ما توفیق شناخت و ادای کامل حقوق اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام)؛ به ویژه امام عصر(عج) را ارزانی فرماید و در دنیا و آخرت ما را از فیض وجود این بزرگواران بهرهمند سازد.

آمین یا ربّ العالمین

پی نوشت:

1. لطف الله صافی گلپایگانی، منتخب الأثر، ص 268، ح 638.

5. همان، ص 543، ح 768.

6. سورة شوری(42)، آیة 23.

11. اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث، ج 2، ص 561، ح 834.

14. همان، ص 561، ح 832.

15. ر.ک: محمّد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج2، ص 18، ح 3.

16. اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث، ج 2، ص 567، ح 849.

18. همان، ص 575، ح 869.

19. همان، ص 577، ح 874.

20. همان، ص 583، ح 885.

21. سورة انفال(8)، آیة 41.

23. محمّد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج 53، ص 183، ح 11.

24. همان، ص 180، ح 10.

25. اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث، ص 587، ح 898.

27. همان، ح 903.

28. همان، ص 591، ح 910.

منبع: سایت موعود

شور و التهاب انتظار موعود آخرالزمان در تاریخ پرفراز و نشیب یهودیت و مسیحیت موج می‌زند. یهودیان در سراسر تاریخ محنت‌بار خود هر گونه خواری و شکنجه را به این امید بر خود هموار کرده‌اند که روزی مسیحا بیاید و آنان را از گرداب ذلت و درد و رنج رهانده، فرمان‌روای جهان گرداند.

این عقیده، چه در میان یهودیان و چه در دیگر فرقی که به منجی موعود اعتقاد دارند، همواره مورد سوءاستفاده شیادانی بوده است که خود را منجی خوانده‌اند.

در قرن هشتم که فشارهای فقهی گائونیم بر یهودیان امید آنان را به آمدن مسیحا دو چندان کرده بود، ماجراجوی گستاخی به نام سیرین اهل سوریه یا عراق (در حدود سال ۷۲۰ میلادی) با بهره‌برداری از امید مسیحایی که بر همه چیره شده بود، ادعا کرد کهوی مسیحاست. او مسلمانان را از سرزمین مقدس بیرون خواهد کرد و یهودیان را به میراث قدیم خود باز خواهد گرداند.

وی در نخستین گام، احکام تلمود را نادیده گرفت، عبادات را تغییر داد، احکام تغذیه و مراعات دومین روز اعیاد را به فراموشی سپرد، نوشیدن شرابی را که غیریهودی به آن دست زده، مجاز شمرد، احکام دقیق تدوین عقدنامه‌ها (کتوبوت) و طلاق‌نامه‌ها (گطین) را از دور داشت و حتی ازدواج با برخی از طبقات ممنوعۀ نسبی و سببی را آزاد دانست.

گردن‌کشی سیرین در برابر ربانیون پیروان بی‌شماری را گرد او جمع کرد و شهرت او نزد همه یهودیان گسترش یافت؛ تا آنجا که حتی یهودیان مناطق دورافتادۀ اسپانیا آماده شدند از اموال و املاک خود دست بردارند و رهبری آن مسیحا را بپذیرند. شکوه وی پایدار نبود.

ماموران خلیفه یزید بن عبدالملک مسیحای دروغین را دستگیر کردند و چون روشن شد که وی از زودباوری برخی از یهودیان سوء استفاده می‌کرده، او را برای مجازات تحویل مقامات یهودی دادند. ربّی نترونای گائون فتوا داد که پیروان وی حق دارند به یهودیت بازگردند، مشروط بر اینکه پای‌بندی خود به فرمان‌های تلمود را رسماً اعلام کنند و چند ضربه تازیانه بخورند. این مجازات در قیاس با مجازات‌های آن زمان و قدرت نامحدود و مقام گائونی چندان سنگین نبود.

برگرفته از کتاب انتظار مسیحا در آیین یهود/صفحه ۷۹-۸۰