لذت چیست؟ و عالى ترین لذت انسان كدام است؟
چیزى
را كه ما در خود مى‌یابیم و از آن به لذت تعبیر مى‌كنیم، حالتى است ادراكى
كه هنگام یافتن شیئ دلخواهى، براى ما حاصل مى‌شود، به شرط این كه آن شیئ
را مطلوب خود بدانیم و نیز از یافتن آن آگاه و به آن توجه داشته باشیم. پس
اگر چیزى را به عنوان مطلوب نشناسیم، یافتن آن براى ما لذتى پدید نمى‌آورد و
هم چنین اگر به یافتن آن توجه نداشته باشیم، از آن لذتى نمى‌بریم.
بنابراین،
حصول لذت، علاوه بر وجود ذات لذت‌برنده و شیئ لذیذ، متوقف برداشتن نیروى
ادراكى خاصى است كه بتوان یافتن مطلوب را با آن درك كرد. و هم چنین متوقف
بر شناخت مطلوب بودن و توجه به حصول آن است. و مراتب مختلف لذت، بستگى به
شدت و ضعف نیروى ادراك یا مطلوب بودن یا توجه انسان دارد؛ یعنى ممكن است
لذت كسى از خوردن غذایى لذیذ، بیش از لذت شخص دیگرى باشد، از آن جهت كه حس
ذائقه اش قوى تر و سالم تر است. یا لذت یك نفر از خوردن غذایى بیش از غذاى
دیگر باشد؛ براى این كه غذاى اول، براى او مطلوب تر است. یا لذت شخص معیّنى
از غذاى خاصى، در حال توجه كامل، بیش تر از حال تفرق حواس و توجه به اشیاى
دیگر باشد. هم چنین ممكن است لذت دو نفر محصل، از فراگرفتن دانش خاصى
متفاوت باشد در اثر اختلاف‌هایى كه در اعتقاد ایشان در مورد اهمیت مطلوب
بودن و كمال و خیربودن آن وجود دارد.
و
نیز روشن است كه دوام لذت، بستگى به دوام شرایط تحقق آن دارد و با
نابودشدن ذات لذت برنده یا شیئ لذیذ یا تغییر حالت مطلوب بودن آن یا تغییر
اعتقاد شخص یا قطع توجه از آن، لذت مفروض از بین مى‌رود.
تعددى
كه میان ذات لذت برنده و شیئ لذت بخش و شرایط حصول لذت، ملاحظه مى‌شود، در
مورد لذت‌هاى متعارف عمومیت دارد؛ ولى حقیقت لذت را در موارد دیگرى نیز
مى‌توان یافت كه چنین تعددى در آنها وجود ندارد و كلمه لذت را در آن
موارد، با نوعى تحلیل مفهومى مى‌توان به كار برد؛ چنان كه در مورد علم و
محبت نیز چنین است.
مثلا
براى حصول علم، وجود ذات عالم و شیئ معلوم و صفتى براى عالم كه «علم»
نامیده مى‌شود، لازم است؛ ولى معناى تحلیلىِ آن، بر علم حضورىِ نفس به خود،
یا علم خداى متعال به ذات خودش، نیز صادق است با این كه در این گونه
موارد، تعددى میان علم و عالم و معلوم وجود ندارد. هم چنین مفهوم متعارف
محبت، مستلزم فرض ذات دوست دار و شیئ دوست داشته شده و حالت دوستى است؛ ولى
در مورد حب ذات، چنین تعدد خارجى‌اى وجود ندارد.
بنابراین،
براى لذت هم مى‌توان مصادیقى یافت كه نیازى به تعدد یاد شده نداشته باشد؛
مثلا در مورد حق تعالى مى‌توان گفت كه ذات مقدسش به ذات خود از خود ملتذ
است، گرچه در این مورد ـ چنان كه بعضى از بزرگان فرموده‌اند ـ تعبیر بهجت
مناسب تر است. و هم چنین در مورد انسان مى‌توان گفت كه از وجود خویش لذت
مى‌برد، بلكه چون ذات خودش از هر چیز برایش محبوب تر است، لذتى هم كه از
مشاهده خودش مى‌برد، با توجه به مطلوب بودنش، بیش از دیگر لذات خواهد بود،
بلكه همه لذات دیگر، پرتوى از لذتى است كه از خود مى‌برد؛ چون در اثر رسیدن
به شأنى از شؤون و كمالى از كمالاتش به وجود آمده است.
و
عدم التذاذ در حالات متعارف، در اثر عدم توجه است، و هر گاه در اثر عوامل
خارجى، مانند خطرهاى فوق العاده یا در اثر تمرین و تمركز ادراك، توجهش را
كاملا منعطف به خویش و منصرف از اشیاى دیگر كند، لذت فوق العاده‌اى خواهد
برد؛ چنان كه اگر حكم اعدام كسى صادر شده باشد و آن را غیر قابل لغو پندارد
و بعد متوجه لغوشدن آن گردد، چنان لذتى برایش حاصل مى‌شود كه قابل مقایسه
با هیچ لذتى نیست.
البته
لذت در این مثال، مربوط به بازیافتن زندگىِ دنیوى است كه بعد از یأس از آن
حاصل مى‌شود؛ ولى از این جهت كه روشنگر علاقه انسان به حیات و التذاذ از
وجود خویش است، براى بحث ما مفید مى‌باشد.
حاصل
آن كه لذتى كه انسان مى‌برد، یا از وجود خویش است و یا از كمال خویش و یا
از موجوداتى كه نیازمند به آنها است و به گونه‌اى با آنها ارتباط وجودى
دارد. پس اگر بتواند وجود خود را وابسته ببیند به موجودى كه همه ارتباطات و
تعلقات به او منتهى مى‌شود و ارتباط با او انسان را از هر وابستگىِ دیگرى
مستغنى مى‌سازد، به عالى ترین لذت‌ها نایل مى‌گردد. و اگر وجود خود را عین
ربط و تعلق به او ببیند و براى خود، هیچ گونه استقلالى مشاهده نكند، لذت
استقلالى از همان موجود خواهد بود.
بنابراین،
مطلوب حقیقىِ انسان، كه عالى ترین لذت‌ها را از او مى‌برد، موجودى است كه
هستىِ انسان، قائم به او و عین ربط و تعلق به او باشد. و لذت اصیل از
مشاهده ارتباط خود با او یا مشاهده او در حالى كه به او وابسته و قائم است و
در حقیقت، از مشاهده پرتو جمال و جلال او، حاصل مى‌شود.
گزارشی از خانه حضرت فاطمه زهرا (س)
در مدینه منوره، شهر پیامبر، تنها یک خانه بود که رسول الله (ص) به آن عشق می ورزید و اهلش را به شدت دوست می داشت. در و دیوار و فضای این خانه از معنویت و نورانیتی خاص، حکایت داشت
این خانه روز و شب محل نزول و عروج فرشتگان الهی بود. پیامبر (ص) آن قدر به این خانه احترام می گذاشت که بدون اجازه وارد آن نمی شد، هر صبح و شام به آن جا می رفت و پس از کوبیدن در آن، با صدای بلند بر اهلش سلام می داد. هنگام خارج شدن از شهر، آخرین نقطه توقفش درمدینه بود وپس از مراجعت، اول به سراغ همان خانه می رفت. آن خانه، خانه فاطمه (س) بود که این نوشتار کوتاه به وصف آن خواهد پرداخت.
** موقعیت جغرافیایی
این خانه در طرف شرق مسجد النبی (ص)، هم ردیف دیگر حجره های رسول الله (ص) و در وسط آن ها قرار داشت. به گفته نویسنده مدینه شناسی با توجه به دیگر گفته های ثبت شده، مسلم است که خانه فاطمه (س) بین مربع قبر و ستون تهجد بوده است. مردی به عبدالله بن عمر گفت درباره علی بن ابی طالب (ع) برایم سخن بگو و عبدالله گفت: اگر می خواهی بدانی که مقام و منزلت علی (ع) نزد پیامبر خدا (ص) چه اندازه بود، پس نظر کن به خانه اش نسبت به خانه های پیامبر (ص). عبدالله سپس با دست خود به خانه علی و فاطمه (ع) اشاره کرد و گفت: این خانه اوست که در وسط خانه های پیامبر خدا (ص) قرار گرفته است. طول خانه فاطمه (س) از طرف جنوب 5/14، از طرف شمال 14 متر و از طرف شرق و غرب 5/7 متر بوده است.
** اهدایی خدا و رسول (ص)
پیامبر بزرگوار (ص) از همان ابتدای ورود به مدینه در فکر احداث چنین حجره ای برای حضرت فاطمه (س) بود. بدین جهت زمانی که حجره هایی را در طرف شرق مسجد برای همسران خود احداث کرد، برای فاطمه (س) این حجره را ساخت. ام سلمه در روایتی که درباره عروسی حضرت فاطمه (س) است، می گوید: پیامبر (ص) دختر خود، فاطمه و همچنین علی (ع) را پیش خود خواند و دست علی را در دست راست و دست فاطمه را در دست چپ گرفت و به سینه خود گذارد و میان دو چشم آن دو را بوسه زد.
ام سلمه می گوید: آن گاه پیامبر (ص) به علی (ع) فرمود، علی جان! خوب همسری داری و به فاطمه علیها السلام فرمود ای فاطمه! تو هم خوب همسری داری. سپس از جای برخاسته و پیشاپیش آن دو راه افتاد تا این که آن دو را به خانه ای که از پیش برای آن ها ساخته بود، وارد کرد.
** راهی به بیرون جز از مسجد نداشت
از دیگر ویژگی های این خانه این بود که هیچ گونه راهی به بیرون به غیر از راه مسجد نداشت. بدون شک در این کار عنایتی بود. شاید راز این عمل برای مسلمانان آشکار نشده است. سید محمد باقر نجفی می نویسد: همگی مورخان اذعان دارند که خانه علی (ع) در دیگری جز آنچه که به سوی مسجد باز می شد، نداشت.
** خانه رفیع و پر نور
از دیگر ویژگی های این خانه این است که همانند دیگر مساجد و خانه های پیامبران، از نورانیت و جلال و شکوه خاصی برخوردار و از خانه هایی بود که قرآن مجید درباره آن ها فرمود: در خانه هایی که خدا رخصت داده که [قدر و منزلت] آن ها رفعت یابد و نامش در آن ها یاد شود.
در روایتی که در ذیل آیه فوق آمده است، انس از بریده نقل می کند: هنگامی که پیامبر (ص) این آیه را تلاوت می کرد، مردی از جای برخاست و گفت مقصود از این خانه ها کدام خانه هاست؟ پیامبر فرمود: خانه های پیامبران. ابوبکر در حالی که با دست خود به خانه علی و فاطمه (ع) اشاره می کرد، گفت: آیا این خانه از جمله آن خانه هاست که حضرت فرمود آری. بلکه افضل از همه آن ها است.
** محل نماز و عبادت پیامبر (ص)
خانه فاطمه زهرا (س) استراحت گاه موقت پیامبر (ص) هنگام دیدار از یگانه گوهرش بوده، جای جای این خانه قدمگاه، محل نشستن، محل نماز و عبادت و سجده گاه وجود مقدس نبی اکرم (ص) بود. حضرت علی (ع) فرمود: روزی پیامبر (ص) به دیدار ما آمد، ما نیز حریره ای (غذایی که با آرد و شیر یا روغن می پزند) برایش آماده کردیم و ام ایمن هم ظرفی از ماست، کره و مقداری خرما به ما هدیه کرد. پیامبر (ص) از جای برخاست، وضو ساخت، به سوی قبله ایستاد و مدتی دعا کرد. آن گاه با چشمانی پر از اشک، سر به سجده گذارد.
** زادگاه امام حسن و امام حسین (ع)
تردیدی نیست که زادگاه امام حسن، امام حسین، زینب کبری و ام کلثوم علیهم السلام در این خانه است اما نسبت به سایر امامان (ع) بعید به نظر می رسد که زادگاهشان در خانه حضرت فاطمه (س) بوده باشد. زیرا در زمان عبدالملک بن مروان که حسن بن حسن (ع) در آن جا سکونت داشت، او را از خانه حضرت زهرا (س) بیرون کردند و خانه را به بهانه توسعه مسجد پیامبر (ص) ویران کردند.
همچنین بعید است که امام زین العابدین (ع) نیز در آن جا دیده به جهان گشوده باشد. زیرا آن حضرت در سال 38 هجری قمری به دنیا آمد و پدرش امام حسین (ع) در آن سال همراه حضرت علی (ع) در کوفه بود. بنابراین به نظر می رسد که امام سجاد (ع) در کوفه به دنیا آمده باشد اما چنین سخنی را کسی نگفته است.
بنابراین احتمال ها که حضرت امام سجاد (ع) در سال (34، 35 یا 36 هجری قمری) به دنیا آمده باشد، می توان گفت حضرت در مدینه به دنیا آمده اما باز هم بعید است که در خانه حضرت فاطمه (س) بوده باشد. زیرا امام حسین (ع) در آن وقت در خانه حضرت فاطمه (س) زندگی نمی کرد.
** محل رفت و آمد فرشتگان
امام باقر (ع) فرمود: خانه علی و فاطمه (ع) بخشی از حجره پیامبر (ص) است و سقف آن خانه، عرش پروردگار می باشد. محل فرود وحی و رفت و آمد فرشتگانی است که هر صبح و شام و هر ساعت و لحظه، با آوردن پیام در حال آمد و شد هستند. آن جا خانه ای است که هرگز رفت و آمد فرشتگان در آن، پایانی ندارد. گروهی فرود می آیند و گروه دیگر بالا می روند. بسیاری از آیات الهی به وسیله امین وحی در همین خانه بر پیامبر (ص) نازل گشت. جریان حدیث کسا و آمدن جبرئیل نیز در همین خانه بود.
** سلام پیامبر (ص) بر اهل خانه
پس از آن که آیه "وامر اهلک بالصلاة واصطبر علیها" بر پیامبر (ص) نازل شد، آن حضرت بنا به روایتی 40 روز، شش ماه، هشت ماه و یا 9 ماه در هر صبح و شام به سوی خانه حضرت فاطمه می رفت و دستگیره در خانه را می گرفت و پس از سلام بر اهل آن خانه، به دستور آیه عمل می نمود و می فرمود "الصلاة یرحمکم الله" و سپس این آیه را تلاوت می فرمود "انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا"
** بسته شدن در خانه ها جز در خانه حضرت فاطمه (س)
یاران رسول خدا آن گاه که می بینند در خانه علی و فاطمه (ع) به مسجد باز می شود، هر یک از خانه خود دری به مسجد باز می کنند. دیری نگذشت که فرمان رسول خدا (ص) آمد که تمام درها بجز در خانه علی (ع) باید بسته شود و موج اعتراض بالا گرفت اما پیامبر (ص) قاطعانه بر موضوع پافشاری کرد و تمام درها، حتی پنجره ها را، جز در خانه علی (ع) بست.
زید بن ارقم می گوید: برخی از یاران از حضرت خواستند که اجازه دهد، درها همچنان باز بماند. پیامبر (ص) از جای برخاست و پس از حمد و ثنای الهی فرمود "به من دستور داده شد که تمام درها، جز در خانه علی را ببندم. حال می بینم که برخی از شما سخن گفته اید اما این را بدانید که سوگند به خدا! این من نبودم که در خانه ای را بسته یا باز کرده باشم، بلکه دستوری بود که من از آن پیروی کردم.
** احترام ویژه امامان
گرچه در زمان معصومین (ع) به ویژه از اواخر زمان امام سجاد (ع) به بعد، خانه حضرت فاطمه (س) را به بهانه توسعه مسجد ویران کردند، اما جایگاه خانه معلوم و مشخص بود و مردم بدون هیچ تقیه ای، نسبت به خانه حضرت فاطمه (س) احترام ویژه ای قائل بودند. امام جواد (ع) هر روز مقارن اذان ظهر، نخست به زیارت رسول الله (ص) می رفت، سپس به طرف خانه حضرت فاطمه (س) می رفت و کفش های خود را بیرون می آورد و وارد خانه حضرت فاطمه می شدت و در آن جا نماز می گذارد.
** نگاهی دیگر
نگاه دیگری که به این خانه می افکنیم، حیرتمان بیشتر می شود. چرا که در این خانه هرگز از زخارف دنیا و تجمل گرایی چیزی یافت نمی شود، خانه ای بسیار ساده، نه فرش قابل ذکری دارد و نه وسائل گران قیمت. نباید تصور کرد که حضرت علی (ع) فقیر و تهی دست بود. چون آورده اند که آن حضرت از دسترنج خود هزار بنده را آزاد کرد. بلکه این خانواده نمی خواستند غیر از زندگی زاهدانه راه دیگری را در پیش گیرند، بدین جهت آنچه داشتند یا وقف فقرا و تهیدستان می کردند یا به دیگران می دادند و خود در نهایت ساده زیستی زندگی می کردند.
** وسائل خانه حضرت زهرا (س)
در این خانه علاوه بر چوبی که حضرت علی (ع) به دو طرف اطاق جهت آویزان کردن لباس نصب کرده بود، یک پوست گوسفند که در کف اطاق انداخته، یک بالش که داخلش را از لیف خرما پر کرده بود، چیز دیگری جز جهیزیه حضرت فاطمه (س) نبود و ریز آن به قرار زیر است:
یک قواره پیراهن، یک عدد روسری بزرگ، یک حوله سیاه خیبری، یک تخت خواب که با برگ درخت خرما بافته شده بود، دو عدد تشک کتانی از کتان های مصر که در درون یکی از آن ها لیف خرما و دیگری از پشم گوسفند پر شده بود، چهار عدد بالش از پوست میش مکه، یک تخته پرده پشمی، یک قطعه حصیر و یک عدد دستاس.
همچنین در این خانه یک طشت مسی برای شستن لباس، یک عدد مشک چرمی برای آبکشی، یک بادیه بزرگ برای دوشیدن شیر، یک ظرف چرمی برای آب، یک آفتابه گلی لعابی شده، یک سبوی گلی سبز، دو عدد کوزه سفالین، یک قطعه پوست چرمی برای فرش و یک چادر از پارچه های بافت قطر وجود داشت.
** سرنوشت خانه فاطمه (س)
متاسفانه، این خانه و ساکنانش پس از رحلت پیامبر اسلام (ص) مورد بی مهری امت قرار گرفت و دست خوش حوادث ناگواری شد. خانه ای که در و دیوارش بوی رسول الله (ص) از آن به مشام می رسید و زمین و محرابش یادآور سجده های طولانی یگانه یادگار پیامبر خدا (ص) بود، نه تنها فقط در آن خانه را بستند و بر خلاف سفارش آن حضرت مردم را از فیض برکات آن خانه و اهلش محروم ساختند، بلکه مورد هجوم عده ای کینه توز و فرصت طلب قرار گرفت و سرانجام در زمان عبد الملک بن مروان، به بهانه توسعه مسجد، ساکنان آن را بیرون کردند و خانه را ویران ساختند.
هنر سفال سازی یا به اصطلاح معمول، سرامیك از 7000 سال پیش در مشرق زمین معمول بوده. قدیم‌ترین ظرف سفالین كه در كاوش‌های كاشان و ری و تركستان پیدا شده، دارای نقوشی هستند كه آنها را شبیه به ظرفهای ساخته شده از سبد می‌نماید.
بنابراین شاید بتوان گفت كه اولین ظرفهایی‌كه برای مصرف روزانه انسان بكار برده شده از سبد بوده و یا بعداً برای اینكه ظرف سبدی، غیر قابل نفوذ شود داخل و خارج آن را با گل پوشانده‌اند. وقتی صنعت كوزه‌گری یا اختراع كوره و پختن ظروف گلی به وجود آمد، به یادگار ایامی كه ظروف سبدی معمول بود، روی ظروف سفالین را با نقوشی شبیه به سبد تزیین نمودند. از این گونه ظروف در غارهای پیش از تاریخ اسپانیا و مكزیك و هند غربی و چین نیز پیدا شده.
این طور به نظر میرسد كه آسیای غربی و اروپای شرقی پیش از سایر نقاط عالم شروع به ساختن ظروف سفالین كردند.
ظروف پیش از تاریخ، مكشوف در خاك ایران نشان می دهد كه كوزه گران ایرانی مهارت فوق العاده در نقاشی روی سفال داشته اند. بهترین نمونه‌های این قبیل ظروف سفالین از شوش و ری و كاشان و دامغان و تل بگوم، نزدیك تخت جمشید به دست آمده.
در آسیای صغیر نیز نمونه‌های خوبی از ظروف متعلق به 6500 سال قبل، شبیه به ظروف كاشان و ری در نقاطی مانند تل عبید و جمدت نصر پیدا شده. نظایر همین ظروف در عهد نخستین فراعنه در كشور مصر نیز ساخته می‌شد.
در حدود 1500 سال پیش از میلاد در اطراف جزایر قبرس، صنعت سفال سازی ترقی فوق‌العاده كرد و ظروف كه از آن نواحی به دست آمده دارای نقوش بسیار زیبا می‌باشند. یونانیها عقیده داشتند كه تمدن قبرس از مصر ریشه گرفته بود. در حقیقت ظروف سفالین قبرس به بعضی ظروف و نقوش مكشوف از تپه حصار دامغان شباهت زیاد دارند.
در نتیجه مجاورت با جزیره قبرس، كوزه گران یونانی صنعت كوزه گری خود را تكمیل كردند و امروز نمونه های بسیار زیبایی از كوزه های یونانی در موزه های بزرگ دنیا مانند موزه «ارمیتاژ» موجود است. ظروف سفالین یونان در قرن پنجم و ششم پیش از میلاد زمینه سیاه و قرمز داشتند و نقوش آن به رنگ سفید یا قهوه ای بودند. از حیث نقوش، ظروف سفالین یونان كامل‌ترین ظروف دنیای قدیم می‌باشند زیرا غالباً حتی یك داستان و یا یك واقعه تاریخی را نشان می‌دادند.
در قرن چهارم پیش از میلاد در ناحیه (تاناگرا) نزدیك آتن، هنرمندان سفال ساز دست به ساختن مجسمه‌های كوچك سفالین زدند كه بسیاری از آنها امروز به منزله شاهكارهای بزرگی در موزه لوور و در موزه لندن معرفی گردیده اند.
ظهور اسلام باعث شد كه تمام تمدنهای كهن با یكدیگر رابطه نزدیك پیدا كردند و هنرمندان از سبكهای مختلف، تقلید و اقتباس نمودند. صنعت سفال سازی یكی از صنایعی بود كه در دوران اسلامی ترقی فوق العاده یافت. از افغانستان تا ایران و آسیای صغیر و مصر و افریقای شمالی و اسپانیا، یك سبك تقریباً متحدالشكل، كوزه و كاسه های سفالین به وجود آمد كه در نظر اول همه شبیه به یكدیگر می نمایند ولی با دقت مختصری میتوان دریافت كه هر كدام دارای خصوصیاتی هستند كه آن را از یكدیگر مشخص و متمایز می نماید.
منشأ و مبدأ تمام ظروف اسلامی در ایران ساسانی قرار دارد جز اینكه نقش و شكل آن در كشورهای مختلف متمایز می گردد.
یکی از مراكز بزرگ كوزه گری در اوایل دوران اسلامی شهر نیشاپور بوده است. در شهر نیشاپور ظروف سفالین مانند بشقاب لب تخت و كاسه آش خوری پایه دار یا بدون پایه و ماست خوری و دیزی و آب خوری و سبد می ساختند كه از حیث ظرافت و مرغوبیت جنس، بی مانند بود و نقوش آن كمتر شباهت به نقوش ظروف چینی داشت.
مركز دیگر، شهر سامره نزدیك بغداد بود. هارون‌الرشید خلیفه عباسی به كارگاههای كوزه گری دستور داده بود سفالهایی ساخته شود كه شباهت به ظروف طلا پیدا كند. در دین اسلام به كار بردن ظروف طلا ممنوع بود ولی هارون‌الرشید به تجمل علاقه زیاد داشت.
از كشور چین متخصصانی به سامره آمدند. و حتی خاك چینی (سلّادون) را به بغداد آوردند و بالاخره موفق شدند ظروف زرین فام را به وجود آورند. این ظروف شفافیت و برق طلا را داشت و ورقه ای طلایی كه در زیر لعاب قرار داده شده بود باعث می گردید كه آن سفالها شبیه به ظروف زرین می شدند.
در كارگاههای كوزه گری در شهر ری نیز ظروف زرین فام ساخته می شد و نمونه‌هایی از آن در موزه ایران باستان دیده میشود.
در همین زمان در قاهره نیز كوزه گران دست به ساختن ظروف زرین فام زدند و به این طریق سبكی واحد بین هنر كوزه گری در كوزه های شرقی به وجود آمد.
مدتها شهر ری و سامره و قاهره مراكز مهم كوزه گری بودند و هر روز نقش و لعاب كوزه‌ها تكمیل می‌شد. روی ظروفی كه در قاهره ساخته می‌شد نقش انسان بسیار دیده می شود در حالی كه هنرمندان سامره و ری بیشتر به نقش حیوانات و پرندگان و خطوط هندسی علاقه داشتند.
فن سفال سازی حفظ كرد، به طوری كه كلمه (كاشی) مترادف با كلمه(سرامیك) شد و امروز نیز با كلمه كاشی، كاشی را به جای كلمه آجرهای نقوش لعابدار به كار می بریم.
در قرن ششم و هفتم هجری شهر كاشان و گرگان از نظر هنر كوزه گری شهرت فوق العاده یافته و كاشان تا قرن دهم و یازدهم شهرت خود را در
آنچه را كه هنرمندان سامره در عهد خلفای عباسی نتوانسته بودند كاملاً از عهده برآیند، كوزه گران گرگان و كاشان به وجود آوردند. در حقیقت ظروف سفالین زرین فام كاشان و گرگان در قرن ششم و هفتم هجری شباهت كاملی به ظروف طلا دارند.
در سالهای اخیر از ناحیه گرگان، ظروف زرین فام بسیار زیبایی به دست آمد كه امروز در موزه ایران باستان نشان داده میشوند. این ظروف به قدری تمیز و دست نخورده باقی مانده‌اند كه بینندگان در نظر اول در كهنه بودن آن شك پیدا می‌كنند. داستان پیدایش این ظروف این است كه سلطان محمد خوارزم شاه، در مقابل چنگیز به ناحیه گرگان عقب نشینی كرده بود و چنگیز گفته بود كه هر نقطه ای را كه سلطان محمد در آن قدم گذارد با خاك یكسان خواهد شد. مردم گرگان از ترس، تمام اشیاء قیمتی خود را كه در میان آن ظروف گلی زرین فام نیز وجود داشت داخل در خمره های بزرگی قرار دادند و در زیر خاك جلگه تركمنستان پنهان كردند و آن ناحیه را موقتاً ترك نمودند تا پس از خاموش شدن جنگ مجدداً به آن دسترسی پیدا كنند. ولی دیگر برنگشتند و به این طریق گنجینه‌هایشان به دست كاشفان امروزی افتاد.
معلوم نیست به چه علت از قرن هشتم و نهم یعنی در ایام حملات ایل تیمور به ایران، ظروف متعدد و قابل توجهی در ایران به دست نیامده، زیرا با وجود حملات لشكریان تیمور در همین مدت هنرهای دیگر ایرانی مانند هنر نقاشی و معماری ترقی فوق‌العاده كرد. ولی در این مدت در اصفهان كاشی های معرق (موزائیك) بسیار زیبایی به وجود آمد كه بهترین نمونه آن آرامگاه در امام و هارون ولایت در اصفهان می باشد. ولی در این زمان در شهرهای دمشق و بغداد و قاهره ظروف سفالین به زندگی خود ادامه دادند و اشكال و نقوش جدیدی به وجود آمد.
هنر سفال سازی شرقی در این فاصله به جنوب ایتالیا، به ناحیه سیسیل و اسپانیا نیز مهاجرت كرد و هنر سرامیك ایتالیایی را تحت نفوذ هنر مشرق زمین قرار داد.
در قرن 10 و 11 هجری، پادشاهان صفوی در اصفهان هنر سفال سازی را به منتهای درجه كمال خود رسانیدند. نمونه های بسیار زیبایی از ظروف سفالین ایران در عهد صفوی در موزه ایران باستان و موزه لوور و موزه ارمیتاژ و موزه لندن موجود است.
در همین مدت در كشور تركیه نیز به تقلید از سرامیك اصفهان ظروف سفالین لعابدار و كاشی های بسیار زیبا ساخته شد كه زینت بخش مساجد و كاخهای سلطنتی گردید.
هنر سفال سازی در دوران صفوی به قدری پیشرفت كرده بود كه در قرون 13 و 14 هنرمندان به تقلید از شاهكارهای آن عهد اكتفا كرده و نتوانسته اند ابتكاری از خود نشان بدهند.
در زمان پادشاهی رضا شاه كبیر هنرهای زیبای كشور تصمیم گرفت، هرن سفال سازی قدیم را احیاء كرده و مانع این شود كه اصول فنی و هنری مربوط به آن فراموش شود و برای این منظور عده كثیری از استادان اصفهانی و كاشی و سایر مراكز مهم را در استخدام هنرهای زیبای كشور درآورد و تمام وسایل لازم را در اختیار آنها قرار داد و ضمناً وسایلی فراهم نمود كه آن هنرمندان بتوانند هنر خود را تكمیل كنند. و امروز نمونه های بسیار خوبی از هنر سفال سازی ایران در موزه هنرهای ملی موجود است كه نشان می دهد هنوز ذوق و سلیقه كوزه گران ایرانی از میان نرفته و قادر به ایجاد شاهكارهای هنری می باشند.
در كشورهای دیگر اسلامی مانند هند و پاكستان و مصر نیز هنر سفال سازی راه تكامل را پیموده است و گاهی نیز، بیش یا كم تحت نفوذ هنر سرامیك فرانسوی و ایتالیایی قرار گرفته است.
در ازبكستان امروز، كوزه‌هایی می‌سازند كه هنر قدیم و جدید را با روش بسیار مناسبی ممزوج كرده و شاهكار هنری جدیدی به وجود آورده است و من بهترین نمونه‌های آنرا در موزه هنرهای شرقی در مسكو دیدم.
در شش هزار سال پیش ازمیلاد اولین نشانه پیدایش کوره پخت، درصنعت سفال دیده می شود و در سه هزار و پانصد سال پیش از میلاد چرخ سفالگری ساده ای که با دست حرکت می کرد ساخته شد. پیدایش چرخ سفالگری تحوّل بزرگی را در ین صنعت بوجود آورد.
از آغاز نیمه سده گـذشته باستان شناسان تعـداد زیادی ظروف سفالی و اشیاء دیگـر در منطقه ای از مشرق ایران تا عراق و از قـفـقاز با دره سند را از زیر خاک بـیـرون آوردند. سفالهـای پـیش از تاریخ که در این مـنطقه وسیع یافت شده در شیوه و سبک ساختـن تـقـریـبا با مخـتصر تـغـیـیر یکـنواخت و در سطح فـنی بطرز اعـجاب انگـیزی پـیـشرفـته است. نخستین نمونه های آن از شوش در ایلام که اولین سکونت گـاه ایرانیان در پای فلات ایران بود بـدست آمد. سـفالهـای شوش نه تـنهـا مربوط به خود شوش است بلکه سفالینه هـایی که از تـپه موسیان در ۱۶۰ کیلومتری شوش و از سومر و تـل حلف در عراق و از شمال غربی هـندوستان و بلوچستان، یا از فلات ایران در تـپه گـیان و تـپه حصار و تورنگ تـپه و سیلک، یا در قسمت شرق تا آنائـو که امروز در تـرکستان روسیه است جزو طبقه سفالهای شوش نامیده می شود. سفالهـایی که بـنام شوش اول معـروف است مـتعـلق به زمانی است که از ۳۵۰۰ تا در حدود ۲۵۰۰ پـیش از میلاد مسیح می باشد. در اینجا باید متـذکـر شد که مردمانی با تـمدن نوسنگـی نیز در ایالت کانسوی چـین پـیدا شدند و ظروف سفالی آنهـا ویـژگـیهـایی هـمانـند ظروف سفالی شوش از لحاظ روش و فن تولید دارد.
باور کن ماههاست زیباترین جملات را برای امروز کنارمی گذارم، امشب اما همه جملات فرار کرده اند، همینطور بی وزن و بی هوا آمدم بگویم
.
.
.
.
تولدت مبارک.
www.4downloads.ir
زمین اون گل رو به دست سرنوشت داد و سر نوشت اون گل رو تو قلب من کاشت تا باغچه خالی قلبم جایگاه یک گل باشد گل یاسمنم تولدت مبارک.
www.4downloads.ir
هرسال وقتی.....(تاریخ تولد)......هزاران شهاب به سمت زمین هجوم میاوردن
از خودم می پرسیدم
چه اتفاقی افتاده که آسمونیا میخوان خودشونو به زمین برسونن؟....
و امسال فهمیدم اونا به پیشواز حضور مسافری میان که زمینو
با گامهای مهربونش نوازش کرد تا سفرشو از خودش به خدا شروع کنه ....
تولدت مبارک
www.4downloads.ir
بهترین آهنگ زندگی من تپش قلب توست
و قشنگ ترین روزم روز شکفتنت.
تولدت مبارک
www.4downloads.ir
تولدت مبارک،خوش اومدی ستاره
اگرچه ازراه دورهیچ فایده ای نداره
شمعهاروروشن کن وبه جام دوتاروفوت کن
نمیشه پیشت باشم فقط برام سکوت کن
تواین روزطلایی نگوکمی غم داری
بدون که دیوونه ای به نام ... جون داری
تولدت مبارک
www.4downloads.ir
مقاله پیرامون ویندوز سرور ۲۰۰۳
محتوای این تحقیق در مورد ویندوز سرور ۲۰۰۳ می باشد که در ابتدا توضیحی در مورد ویندوز سرور ۲۰۰۳ سپس نکاتی درباره ویندوز سرورینگ ۲۰۰۳ و در آخر هم آموزش ویندوز سرور ۲۰۰۳ پرداخته شده ، که فهرست مقاله ویندوز سرور ۲۰۰۳ بصورت زیر است:
ویندوز سرور ۲۰۰۳ چیست؟
روش های نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳
سرویس دستیابی از راه دور ویندوز سرور ۲۰۰۳
معرفی دایرکتوری فعال ویندوز سرور ۲۰۰۳
DNS در ویندوز سرور ۲۰۰۳
پروتکل پیکربندی پویای میزبان (DHCP) ویندوز سرور ۲۰۰۳
دانلود کل مقاله ویندوز سرورینگ ۲۰۰۳ (۷۸ صفحه) در ادامه مطلب
ویندوز سرورینگ ۲۰۰۳
ویندوز سرور ۲۰۰۳ چیست؟
ویندوز سرور ۲۰۰۳ نسبت به ویندوز ۲۰۰۰ گام بزرگی به جلو محسوب میشود. برای مدیران شبکه های ویندوز NT هم این نگارش جدید سیستم عامل مایکروسافت آن قدر ابزار و کنترل‌های مدیریتی زیادی را به ارمغان آورده است که آنها را از ادامه کار با NT منصرف می‌کند.
روش های نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳
مدل های نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳
ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در شرایط بسیار مختلفی میتوان نصب کرد. از نصب یک کپی از سیستم‌عامل بر روی کامپیوتری با یک درایو سخت پارتیشن‌بندی نشدۀ نو گرفته تا ارتقای یک نگارش قبلی یک سیستم عامل ویندوز.
ارتقا ویندوز سرور ۲۰۰۳
با ارتقای درجا، تنظیمات فعلی، از جمله اَکانت کاربران و گروه‌ها، پروفایل‌ها، درایوهای اشتراکی، سرویس‌ها و جوازها حفظ میشوند. فایل‌ها و برنامه‌های نصب شده بر روی سیستم، از جمله تنظیمات رجیستری، آیکون‌های میز کار و پوشه‌ها نیز حفظ میشوند، اما این بدان معنی نیست که این برنامه‌ها الزاماً با ویندوز سرور ۲۰۰۳ سازگارند.
نصب کامل ویندوز سرور ۲۰۰۳
در نصب کامل، هیچ چیزی، از جمله تنظیمات رجیستری، سرویس‌ها، پوشه‌ها و فایل‌های غیرمربوط، از سیستم عامل قبلی باقی نمی ماند. نصب کامل تضمین می‌کند که همه کامپیوتر های ویندوز سرور ۲۰۰۳ در خط پایۀ خاصی قرار می‌گیرند.
سرویس مسیریابی و دستیابی از راه دور (RRAS)
سرویس مسیریابی و دستیابی از راه دور (RRAS) همیشه برای بسیاری از مدیران یک فناوری جذاب و در عین حال پیچیده بوده است. RRAS سرویس‌گیرنده‌های راه دور را قادر می‌سازد تا به منابع شبکۀ شما وصل شوند و از آنها استفاده کنند، و به این ترتیب مرزهای فیزیکی محیط شبکه را پشت سر می‌گذارد. RRAS همچنین راهی را برای وصل کردن منابع شبکه در اختیار می‌گذارد تا کاربران بتوانند به منابع شبکه ها که در غیر این صورت نامتصل می‌بودند دست یابند.
معرفی دایرکتوری فعال ویندوز سرور ۲۰۰۳
خدمات دایرکتوری پایگاه داده‌ای است که اطلاعات آن در یک هرم و با سلسله مراتب مشخص منظم شده‌اند و دایرکتوری فعال، خدمات دایرکتوری شبکه ویندوز است که ساختار سلسله مراتبی (hierarchical) برای پیاده‌سازی و مدیریت ناحیه به وجود می‌آورد. دیرکتوری فعال فضای نام (name space) دارد که کاربران کاتالوگ‌ها و دامنه‌ها، گروه‌های کاربر، کامپیوترها، چاپگرها و خط‌مشی‌های امنیتی در یک پایگاه داده در آن قرار می‌گیرند. هر آیتم، مانند یک کاربر یا گروه را شیء دایرکتوری فعال می‌نامند.
DNS در ویندوز سرور ۲۰۰۳
خدمات نام ناحیه (DNS) یک ساختار سلسله مراتبی (هرمی شکل) پدید می‌آورد که توسط آن نام‌های کامل ناحیه (FQDN)، نام‌های میزبان و نام‌های دیگری را به آدرس‌های IP نسبت می‌دهد. نامگذاری در DNS ممکن است به صورت نام‌های آشنا و روزمره یا آدرس‌های منطقی (آدرس‌های IP) باشد. مثلا هنگامی که در پنجره آدرس مرورگر وب عبارت Microsoft.com را تایپ کنید، یکی از سرورهای DNS که روی شبکه اینترنت قرار دارد یک نام FQDN (نام Microsoft.com) را به آدرس IP سایت Microsoft web نسبت می‌دهد.
DHCP در ویندوز سرور ۲۰۰۳
پروتکل پیکربندی پویای میزبان (DHCP) به شما اجازه می‌دهد آدرس‌های IP را به صورت پویا به کامپیوترها وسایل جانبی روی شبکه اختصاص دهید. آدرس‌های IP از مخزنی از آدرس‌های تهیه شده و به کامپیوترها اختصاص داده میشوند. اختصاص آدرس IP به صورت دائم یا موقت خواهد بود. وقتی این مساله را در نظر بگیرید که باید به هر کامپیوتر مشتری، آدرس IP ماسک زیر شبکه و آدرس دروازه اختصاص دهید، درمی‌یابید که احتمال خطا در اختصاص آدرس‌ها بسیار بالا است.
