تبیان، دستیار زندگی

پليس راهى را در نظر بگيريد كه از راننده‏اى گواهينامه رانندگى مطالبه مى‏كند. اگر راننده، گواهينامه پزشكى، گذرنامه سياسى، پروانه ساختمان، كارت بازرگانى و اجازه اجتهاد و يا هر مدرك ديگرى به او نشان دهد، پليس از او نمى‏پذيرد و تنها اگر گواهينامه رانندگى داشت اجازه عبور مى‏دهد و گرنه مانع او مى‏شود. در قيامت نيز شرط رسيدن به مقصد، گواهينامه نماز است كه اگر نباشد، هيچ عملى مورد قبول و نجات‏بخش نيست.

درسهايي از قرآن

شما اگر وارد منزلى شديد كه مى‏دانيد اين خانه نه صاحبى دارد و نه حسابى، نه دوربينى در كار است و نه كنترلى، هيچ دليلى براى نظم و دقّت و انضباط در كارهاى شما نيست. در خانه رها، ما هم رها هستيم وهرچه ريخت و پاش نكنيم ونفس خود را كنترل كنيم ضرر كرده‏ايم، ولى اگر بدانيم كه اين خانه صاحب و حسابى دارد و تمام رفتار ما زير نظر اوست، به گونه‏اى ديگر زندگى خواهيم كرد. اگر ايمان بياوريم كه اين هستى، صاحبى دارد به نام خداى حكيم و حسابى در كار است به نام معاد و براى تمام افكار و رفتار و گفتار ما پاداش يا كيفرى هست، ما نيز حساب كار خود را مى‏كنيم و خواسته‏هاى نفس سركش خود را مهار مى‏كنيم. كارهايى را كه صاحب خانه نمى‏پسندد، انجام نمى‏دهيم، زيرا مى‏دانيم به حساب تمام كارهاى خير يا شرّ ما رسيدگى مى‏شود و خداوند در كمين ماست.

درسهايي از قرآن

قرآن مى‏فرمايد: «لِكَيلا تَأسوا على‏ ما فاتكم و لا تفرحوا بما آتاكم» (24) آن گونه باشيد كه اگر چيزى را از دست داديد، تأسّف نخوريد و اگر چيزى به شما دادند، شاد نشويد. راستى آيا مى‏شود انسان اينگونه متعادل باشد كه دادن‏ها و گرفتن‏ها در او اثرى نگذارد؟
كارمند بانك، يك روز مسئول دريافت پول مردم مى‏شود و روز ديگر مسئول پرداخت پول به مردم مى‏شود. نه آن روزى كه پول مى‏گيرد خوشحال است و نه آن روزى كه مى‏پردازد، ناراحت. زيرا او مى‏داند هر دو روز، امانتدارى بيش نبوده است.

 مثالى ديگر:

براى لاستيك تراكتور، حركت در زمين هموار و غير هموار يكسان است، ولى براى لاستيك دوچرخه، تفاوت دارد.
نشستن و برخاستن يك گنجشك، روى شاخه گل اثر مى‏گذارد ولى روى درخت تنومند، اثر چندانى ندارد.
آرى، انسان‏هاى بزرگ به خاطر سعه صدرى كه دارند، مسايل جزئى در روح آنان اثر چندانى ندارد.
امام حسين‏عليه السلام ظهر عاشورا در برابر دهها تير كه به سويش رها شد و دهها داغى كه ديد، نمازِ با حال و خشوعى خواند، در حالى كه كوچك‏ترين حركت، ما را از نماز يا خشوع باز مى‏دارد.

زنها در دعواها براي حفاظت از خود ديگر ارتباطي بر قرار نمي كنند .مردها هم سكوت كرده به اندازه كافي توجه نشان نمي دهند و بتدريج هر گونه صميميتي را كه از ابتدا داشتند از دست مي دهند.
گله مردها بيشتر اين است كه زن ها مي خواهند آنها را عوض كنند.
زماني كه زن و مرد قادر باشند به يكديگر احترام بگذراند و تفاو تهايشان را بپذيرند عشق فرصتي براي شكوفائي پيدا مي كند.

احساسات مردها زماني بر انگيخته مي شود كه احساس كند به آنها نيا زي هست و زنها زماني كه مورد نوازش قرار گر فتند احساساتشان بر انگيخته ميشود.

به غلط مي پذريم كه اگر همسرمان دوستمان دارد بايد همان رفتار و واكنشي را داشته باشد كه ما در مورد كسي كه دوستش داريم اعمالمي كتيم.

مرد پيش از صحبت درباره احساسات خود بايد به آن بينديشد وحال آ نكه زن مي تواند به طور هم زمان احساس كند ،حرف بزند و بينديشد زن هنگام حرف زدن در مورد احساسش مي تواند آن را حل وفصل كند.

مرد وقتي گوش مي دهد به طور طبيعي نگاه از زنش بر مي گيرد تا حرفهاي او را بهتر بفهمد اما زنها با برقراري تماس چشمي با يكديگر از هم حمايت مي كنند.

مردها مسائل را فراموش مي كنند و زنها جزنيات اشتباه مرد را در خاطر نگه نميدارند.

وقتي زن احساسات خود را آزادانه بيان ميكند و مرد گوش دهد روابط ميان آن دو شكوفا مي شود.

و شيطان، هنگامى كه كار تمام مى‏شود، مى‏گويد: «خداوند به شما وعده حق داد; و من به شما وعده (باطل) دادم، و تخلف كردم! من بر شما تسلطى نداشتم، جز اينكه دعوتتان كردم و شما دعوت مرا پذيرفتيد! بنابر اين، مرا سرزنش نكنيد; خود را سرزنش كنيد! نه من فريادرس شما هستم، و نه شما فريادرس من! من نسبت به شرك شما درباره خود، كه از قبل داشتيد، (و اطاعت مرا همرديف اطاعت خدا قرار داديد) بيزار و كافرم!» مسلما ستمكاران عذاب دردناكى دارند! (22)

و قال الشيطان لما قضي الامر ان الله وعدكم وعد الحق و وعدتكم فاخلفتكم و ما كان لي عليكم من سلطان الا ان دعوتكم فاستجبتم لي فلا تلوموني و لوموا انفسكم ما انا بمصرخكم و ما انتم بمصرخي اني كفرت بما اشركتمون من قبل ان الظالمين لهم عذاب اليم(22) ابراهيم