تبیان، دستیار زندگی

به گزارش خبرگزاری مهر، صدف فروغی دانشمند ایرانی دانشگاه کمبریج که نتایج یافته های خود را در مجله علمی نیچر منتشر کرده است نشان داد که فقدان یک بخش کوچک در DNA می تواند منجر به بروز چاقی مفرط در کودکان شود.

تیم این محقق ایرانی با بررسی ژنوم 300 کودک با چاقی مفرط و مقایسه این ژنومها با ژنوم هفت هزار کودک سالم گروه کنترل کشف کردند که فقدان یک بخش کلیدی در DNA موجب می شود که کودکان تمایل بیش از اندازه ای به خوردن غذا داشته باشند و به این ترتیب دچار چاقی مفرط شوند.

این پژوهشگر ایرانی در این خصوص اظهار داشت: "ما مشاهده کردیم که بخشی از کروموزم 16 می تواند در برخی از خانواده ها حذف شود و افرادی که دارای این نوع جهش هستند در سنین بسیار پایین دچار چاقی مفرط می شوند."

فروغی افزود: "به خصوص تحقیقات ما نشان داد که یک ژن خاص روی کروموزم 16 به نام SH2B1 وجود دارد که نقش بنیادینی در تنظیم و کنترل گرسنگی، وزن و سطوح قند خون ایفا می کند."

این اولین بار است که نقش یک جهش ژنتیکی در بروز یک مشکل متابولیکی مثل چاقی اثبات می شود.

به گفته این محقق ایرانی، این کشف می تواند کاربردهایی در تشخیص و مبارزه با مشکل چاقی در کودکان غربی داشته باشد. چاقی مفرط در بین کودکان کشورهای غربی هر روز توسه بیشتری می یابد و به یک معضل جدی برای خانواده ها تبدیل شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، گروهی از دانشمندان موسسه تکنولوژی کالیفرنیا نشان دادند که دریاچه های وسیع متان و اتان که در تیتان قرار دارند در نیمکره شمالی بزرگترین قمر زحل 20 برابر گستردگی بیشتری نسبت به نیمکره جنوبی آن دارند.

این دانشمندان برپایه اطلاعاتی که کاوشگر کاسینی از تیتان تهیه کرده است دریافتند که میان مناطق شمالی و جنوبی این قمر زحل تفاوتهایی وجود دارد به طوری که مایعات متان و اتان در زمین یک نیمکره بیش از نیمکره دیگر گسترده شده اند اما تاکنون برای این تفاوتها هیچ تائیدی پیدا نشده بود. برای توضیح در این خصوص سیاره شناسان فرض کردند که علت این توزیع نا متوازن تغییرات فصلی باشد.

به طوری که یک سال تیتان 5/29 سال زمینی به طول می انجامد. بنابراین در هر 15 سال زمینی روی تیتان یک فصل تغییر می کند (در حال حاضر در نیمکره شمالی این قمر فصل تابستان آغاز شده است). بارانهای متان و بخارات آن به صورت فصلی تغییر می کنند و به روشی نا برابر دریاچه هایی در نیمکره های شمالی و جنوبی ایجاد می کنند.

این دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند: "محاسبات ما نشان می دهند که تغییرات فصلی به تنهایی قادر نیستند تنها در مدت 15 سال زمینی (یک فصل تیتانی) این دریاچه های هیدروکربوری تا این حد گسترده را ایجاد کنند. مکانیزم فصلی می تواند تا حدی مسئول این انتقال باشد اما نمی تواند در خصوص تمام علل ایجاد این دریاچه های متان مایع توضیح دهد." براساس گزارش نیچر ژئوساینس، دلیل دیگر ایجاد نا متوازن این دریاچه ها می تواند مربوط به زاویه انحراف تیتان با مدار زحل باشد.

به خصوص که درحال حاضر در مدت تابستان نیمکره جنوبی، تیتان به خورشید 12 درصد نزدیکتر از آن چیزی است که در مدت تابستان شمالی به این ستاره نزدیک است. همچنین، تابستانهای شمالی طولانی تر و روانتر و تابستانهای جنوبی کوتاهتر و پر شدت تر هستند. این دانشمندان توضیح دادند: "بهرحال در مقیاس زمانی دهها هزار سال، پارامترهای مداری زحل تغییر کرده اند و موجب شده اند که تیتان در طول برخی از تابستانهای شمالی به خورشید نزدیکتر شود و همین مسئله موجب تجمع هیدروکربورها و دریاچه ها در نیمکره شمالی شده است. به طوری که تیتان نیز همانند زمین تغییرات آب و هوایی دارد و این تغییرات در مقیاس دهها هزار سال موجب حرکت شدید مداری این قمر شده است.

 در روی زمین به این تغییرات، دوره میلانکویچ گفته می شود و با گستردگی آب به شکل یخ مربوط بوده و مسئول دوره های یخبندان است. روی تیتان دوره های آب و هوایی طولانی مدتی وجود دارند که متان مایع را به شکل دریاچه ها و حوضچه ها در دو نیمکره این قمر زحل پخش می کنند. در هر دو مورد زمین و تیتان، ثبت این فرایند در تائید ژئولوژیکی سطحی نقش مهمی ایفا می کند. این اولین بار است که ما توانستیم یک نمونه از تغییرات آب و هوایی مشابه دوره میلانکویچ زمینی را در یک جرم آسمانی خارج از منظومه شمسی پیدا کنیم."

بر اساس گزارش خبرگزاری مهر، در حالی که رهبران جهان قصد دارند در نشست کپنهاک در رابطه با شرایط آب و هوایی جهان به صحبت و مذاکره بپردازند، بسیاری بر این باورند که تنها راه برای حل بحران آب و هوایی و گرمای جهانی برداشتن قدمهای سریع و خلاقانه و ارائه فناوری های جدید برای مهار حرارت جهان است.

طی چند سال گذشته دانشمندان در این زمینه به نتایج متعددی دست پیدا کرده اند، از صخره های جذب دی اکسید کربن تا شبکه های فضایی کنترل کربن که می توانند به گونه ای در کنترل این بحران تاثیر گذار باشند. برخی از این ابداعات بر روی کاهش و جذب دی اکسید کربن تمرکز داشته و برخی دیگر راه کارهایی را برای سرد کردن زمین ارائه می کنند.

نشریه ای بی سی بر همین اساس هشت شیوه خلاقانه و معمولی را که می توانند در این راه به انسانها کمک کرده و به گونه ای به مهار گرمای جهانی ختم شوند رامعرفی کرده است.

اسپری کردن در لایه اوزون: حتما به یاد دارید که باید از اسپری کردن ذرات معلق از بین برنده لایه ازون خودداری کنید، اکنون زمان آن رسیده که در این باره بازنگری کرده و این کار را در قالبی دیگر از سر بگیریم. طرح "تعبیه ذرات استراتوسفریک" بر این اساس است که مواد شیمیایی مانند دی اکسید سولفور در نزدیکترین لایه اتمسفری زمین اسپری شود تا با ترکیب با دیگر مواد شیمیایی درون اتمسفر نور خورشید را از زمین بازتاب دهد. این گاز بخشی از نور خورشید را بازتاب داده و از گرم شدن زمین تحت تاثیر این تابشهای خورشیدی جلوگیری می کند. سولفور ماده ای ارزان قیمت است که یک کیلوگرم از آن می تواند تاثیر صدها هزار کیلوگرم از دی اکسید کربن را خنثی کند. یکی از مشکلاتی که برای اجرای این طرح پیش بینی شده است، احتمال تاثیرگذاری بیش از حد آن بر روی برخی از مناطق و بروز تغییرات شدید آب و هوایی است. همچنین استفاده از یک آلاینده برای خنثی کردن آلاینده ای دیگر از دیگر انتقاداتی است که به این طرح وارد شده است.

استفاده از عینک آفتابی برای زمین: ایده استفاده از عینک آفتابی برای زمین طرح دیگری است که می تواند به گونه ای از گرم شدن زمین جلوگیری کند. چنین ساختاری باید از رشته های متقاطع آلومینیوم ساخته شده و در فضا قرار گیرد، این حصار می تواند مانند یک فیلتر از عبور برخی تابشهای مادون قرمز جلوگیری کند. به گفته برخی از دانشمندان این طرح با تمامی غیر عادی بودنش در برابر خورشید نقطه ای کوچک خواهد بود که آسیبی به رشد زمین وارد نخواهد کرد. از مشکلات اساسی این طرح، ساخت فیلتری با وسعت یک میلیون و 554 هزارکیلومتر مربع است که باید جایی میان خورشید و زمین قرار گیرد، ساخت چنین ساختاری در حال حاضر بسیار دور از ذهن به نظر رسیده و در عین حال ابزاری برای انتقال آن به مدار زمین وجود ندارد.

ساخت فیلترهای عظیم هوا: این طرح، ساخت فیلترهای عظیم هوا برای خارج کردن دی اکسید کربن در تئوری طرح قابل اجرایی به نظر می رسد. چنین فیلتری می تواند دی اکسید کربن موجود در هوا را جذب کرده و آن را با مواد شیمیایی فیلتر ترکیب کند و در نهایت استخراج و ذخیره کند. اما مشکلاتی مانند عظمت بالای این طرح و تعداد و وسعت چنین فیلتری برای افزایش تاثیرگذاری آن محدودیتهای بزرگی را برای اجرای آن به وجود می آورد. در عین حال استخراج دی اکسید کربن ذخیره شده در مواد شیمیایی فیلترها خود نیازمند صرف انرژی گزافی است که دی اکسید کربن بیشتری تولید خواهد کرد.

ساخت درختهای مصنوعی: درختان بخش قابل تحسینی از طبیعت هستند که نقشی قابل توجه در جذب دی اکسید کربن به عهده دارند، اما در صورتی که بتوان درختانی موثرتر از درختان طبیعی تولید کرد، میزان جذب دی اکسید کربن در سطح جهان نیز افزایش پیدا خواهد کرد. درختی مصنوعی با برگهای پلاستیکی با قابلیت جذب دی اکسید کربن می توانند این گاز مخرب را جذب کرده و در مکانی ایمن ذخیره کنند. این درختان نیازی به نور مستقیم خورشید نداشته و می توان آنها را در هر مکانی نصب کرد. در صورتی که این درختان به درستی طراحی شوند می توانند عملکردی هزار بار سریعتر از درختان واقعی داشته باشند. اما به دلیل اینکه این درختان عملکردی مانند درختان طبیعی ندارند، مشکل اساسی در استفاده از آنها سرنوشت دی اکسید کربن ذخیره شده است. در عین حال انرژی جدا سازی گاز ترکیب شده با فیلترهای جذب دی اکسید کربن بسیار بالا و خود عاملی جدید در تولید این گاز به شمار می رود.

استفاده از ابرهای نمکی: ابرها لایه ای محافظتی برای زمین به شمار می روند و به همین خاطر برخی از دانشمندان بر این باورند می توان با کمک پراکندن نمک در میان هوا ابرهای بیشتری تولید کرد. این پدیده شانس قرار گرفتن ذرات بخار آب و نمک در کنار یکدیگر و تشکیل ابرها را افزایش خواهد داد. ابرهای نمکی در عین حال سفید رنگ تر بوده و می توانند میزان بیشتری از نور خورشید را بازتاب داده و زمین را خنک تر کنند. برای پراکندن نمک در هوا نیز می توان از قایقهایی استفاده کرد که به واسطه رایانه ها هدایت شده و توده هایی عظیم از آب دریا را به هوا پرتاب می کنند. به گزارش مهر، در عین حال در صورتی که تعداد زیاد ابرها برای زمین خطر ساز شود می توان به راحتی پروژه را متوقف کرد. با این حال هیچکس نمی داند برای اجرای چنین طرحی به چند قایق نیاز خواهد بود و آیا نمکهای آب دریا برای تشکیل ابرها کافی هستند یا خیر؟

پرورش پلانکتونها: ایده اصلی این طرح استفاده از پودر آهن برای تولید بیشتر پلانکتونها در اعماق اقیانوسها است زیرا این جانداران می توانند دی اکسید کربن را بخورند. باروری از طریق پودر آهن پیشتر در اقیانوس جنوبی در قطب جنوب مورد آزمایش قرار گرفته بود که نتایج آن نشان می دهد با کمک چنین شیوه ای می توان در حدود 453 کیلوگرم دی اکسید کربن را با هزینه کمتر از 10 سنت از بین برد. اما این طرح مشکل بزرگی را در پیش رو دارد و آن این است که توده های عظیم پلانکتونها می توانند اکوسیستم را در اعماق اقیانوسها از بین ببرند و منجر به نابودی گونه های دیگر جانداران شوند.

استفاده از سنگها برای به دام انداختن دی اکسید کربن: تشکیل مواد شیمیایی در سنگها به هزاران سال زمان نیاز دارد اما دانشمندان معتقدند می توان چنین فرایندی را در مدت زمانی کوتاه و با استفاده از کربناتی کردن معدنی انجام داد. طی این فرایند دی اکسید کربن فشرده شده، حرارت دیده و با مواد معدنی مانند سرپانتین یا الیوین و یا صخره های آهکی ترکیب می شود. نتیجه این فرایند ماده ای سخت و غیر مضر است که می توان از آن در ساختمان سازی نیز استفاده کرد. اما اجرای این طرح نیازمند کشف منابع معدنی است که قابلیت ترکیب با دی اکسید کربن را دارند که این فرایند خود نیازمند انجام عملیات اکتشافی معدنی با تمامی تاثیرات منفی آن بر روی محیط زیست است. همچنین حرارت دادن به دی اکسید کربن نیز خود عامل تولید این گاز به شکلی دیگر است.

به دام انداختن دی اکسید کربن در زیر زمین: بر اساس این طرح می توان دی اکسید کربن را جذب کرده و در زیر زمین و یا در چاه های نفت تزریق کرد. طی پروژه Weyburn در کانادا محققان میلیونها تن از دی اکسید کربن را در زیر زمین دفن کرده اند و بر این باورند در صورتی که چنین پروژه ای در سرتاسر جهان شکل گیرد می توان در حدود 200 هزار گیگاتن از گاز دی اکسید کربن را در زیر زمین دفن کرد. با این حال یکی از بزرگترین موانعی که بر سر راه اجرای این پروژه وجود دارد، نیاز به سرمایه بالا برای به دام انداختن گاز دی اکسید کربن است در حالی که احتمال نشت این گاز از زیر زمین طی سالهای متوالی نیز وجود دارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، آزمایشهای بیشمار روانشناسانه نشان می دهد که به صورت میانگین، طولانی ترین توالی که فرد قادر به یادآوردن آن خواهد بود، توالی متشکل از هفت گزینه است این محدودیت که روانشناسان آن را "عدد جادویی هفت" می خوانند ظرفیت عادی مغز یا حافظه فعال مغز است.

اکنون دانشمندان با ارائه الگویی از فعالیتهای مغزی روشی را برای توضیح دلیل وجود این عدد جادویی ذهنی ارائه کرده اند در صورتی که حافظه طولانی مدت را کتابخانه ای بزرگ از کتابهای چاپی بزرگ در نظر بگیریم، حافظه فعال تخته سیاهی است که اطلاعات با سرعتی بالا بر روی آن نوشته شده و پاک می شوند این تخته سیاه که پیوستگی یک فکر با فکر دیگر را نیز حفظ می کند، محل محاسبات سریع و آشفته نیز خواهد بود و می تواند کلمات گفته شده که شماره تلفن را اعلام کرده اند، به اعداد تبدیل کرده تا مورد استفاده قرار گیرند.

آزمایش میزان گنجایش این تخته سیاه بسیار ساده است، با نگاه کردن به لیستی 10 گزینه ای می توان دریافت که اکثر افراد پس از مدتی قادر به یاد آوردن تنها هفت مورد از آن هستند و هرچه لیست ذهنی طولانی تر شود میزان اشتباه و فراموشی نیز افزایش پیدا می کند.

محققان در دانشگاه کالیفرنیا به منظور درک این فرایند تصویری از چگونگی واکنش نورون ها در زمان یادآوری توالی اطلاعات ارائه کرده اند. زمانی که فرد جمله ای مانند " این بهترین زمان بود، این بدترین زمان بود" را می شنود، خوشه ای از نورون ها پس از هر کلمه روشن می شوند و در زمان واکنش هر یک از خوشه ها، خوشه دیگر به صورت آنی خاموش می شود و از آشفته شدن جملات جلوگیری می کند.

در این مدل برانگیخته شدن هر یک از خوشه ها نقطه ای را به وجود می آورد و مغز از میان این نقاط به یکدیگر مسیری ایجاد می کند؛ هرچه انرژی انگیزشی یکی از خوشه ها بالاتر باشد فعالیت دیگر خوشه ها در توالی سریعتر متوقف شده و مسیر یکپارچه و قدرتمندی را به وجود می آورد.

زمانی که فرد جمله را به یاد می آورد، مغز این مسیر را نقطه به نقطه دنبال می کند تا این توالی را از نو بسازد و با طولانی تر شدن جمله توانایی خوشه های نورونی در متوقف کردن فعالیت دیگر خوشه ها کاهش پیدا کرده و مسیر را تضعیف می کند به یاد آوردن هفت گزینه نیازمند خاموشی خوشه های نرونی 15 بار بیشتر از به یاد آوردن سه گزینه است که این میزان برای به یاد آوردن 10 گزینه و 20 گزینه به ترتیب 50 برابر و صد برابر بیشتر خواهد شد که از نظر بیولوژیکی امری غیر ممکن است.

بر اساس گزارش ام اس ان بی سی، تنها استثنا در مورد فعالیت حافظه فعال مغز بر اساس این الگو در مورد مبتلایان به اوتیسم است که گاهی قادرند بیش از 100 رقم غیر متوالی را با یک بار خواندن به یاد آورند زیرا ظاهرا مغز آنها توانایی ساخت مسیر قدرتمند تری را نسبت به مغزهای عادی دارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، تلسکوپ هرشل که در ماه می سال جاری ماموریت خود را آغاز کرده است، بزرگترین ستاره شناخته شده در جهان، VY Canis Majoris را تحت پوشش خود قرار داده است تا با کمک آنالیز طیفهای نوری آن به اطلاعات بیشتری در رابطه با فرایندهای در حال وقوع در این ستاره دست پیدا کند.

ماموریت اخیر به هرشل این امکان را می دهد تا انواع مختلفی از مولکولها و اتمها را که در حال فاصله گرفتن از ستاره VY Canis Majoris هستند، شناسایی کند. این ستاره 30 تا 40 بار از خورشید زمین بزرگتر بوده و در فاصله چهار هزار و 500 سال نوری از زمین قرار دارد و از این قابلیت برخوردار است که در هر لحظه مشابه یک ابرنواختر منفجر شود.

به گفته دانشمندان این ستاره به اندازه ای عظیم است که در صورتی که در مرکز منظومه خورشیدی ما قرار داشت، سطح آن تا مدار سیاره زحل امتداد پیدا می کرد. رصدهای هرشل نشان دهنده روزهای واپسین حیات این ستاره است که با فوران مقادیر عظیمی از گازها و غبارها به فضای اطراف همراه است، عناصری مانند کربن، اکسیژن، و نیتروژن که در آینده مواد اولیه تشکیل سیاره های جدید به شمار می روند از جمله این گازها هستند.

طیف سنجهای قدرتمند تلسکوپ هرشل نورهای تابیده شده از این ستاره را جذب کرده و به بنیادی ترین طول موجها تجزیه می کند که این اطلاعات مانند اثر انگشتی برای فاش ساختن اطلاعات شیمیایی منبع نور تابیده شده مورد استفاده قرار می گیرند.

دو ابزار Pacs و Spire که بر روی هرشل قرار گرفته اند، مقادیر هنگفتی از مونوکسید کربن و آب را در ستاره VY Canis Majoris  ردیابی کرده اند. به گفته اخترشناسان آب از منظر فیزیک اختری ماده ای ارزشمند در فضا به شمار می رود زیرا قادر است اطلاعات زیادی در رابطه با فرایندهای فیزیکی و شیمیایی گازها در اختیار دانشمندان قرار دهد و به دلیل وجود مقادیر زیادی از آن در اتمسفر زمین، امکان مشاهده نشانه های وجود آب در اجرام بسیار دور از زمین امکان پذیر نخواهد بود.

مطالعاتی نظیر مطالعات اخیر هرشل می تواند جزئیات زیادی را از حجم از دست رفته ستاره ها و فرایندهای پیچیده شیمیایی در حال وقوع در پوشش در حال گسترش آنها ارائه کند.

تلسکوپ یک میلیارد یورویی هرشل آژانس فضایی اروپا در 14 می 2009 توسط راکت آریان به مدار زمین پرتاب شده و به منظور دستیابی به منظره ای شفاف از اعماق فضا در فاصله ای بسیار دور از زمین قرار گرفته است. عملکرد هرشل بر اساس طول موجهای بلند مادون قرمز و ساب میلیمتری است.

بر اساس گزارش بی بی سی، استفاده از این طول موجها به هرشل اجازه خواهد داد تا آنچه فراتر از دید دیگر تلسکوپهای فضایی دیگر مانند هابل است را مشاهده کرده و به ثبت برساند.

به گزارش خبرگزاری مهر، نشریه علمی نشنال جئوگرافیک با اشاره به کشفیات فضایی که نشان از وجود آب یا زندگی آبزیان در سیارات و اجرام کیهانی داشته اند 10 کشف برتر فضایی سال 2009 را که با استقبال مخاطبان این نشریه مواجه شده معرفی کرده است.

کشف پوسته ستاره ای 10 میلیارد بار سخت تر از فولاد: این کشف که با کمک مدل رایانه ای انجام گرفته است نشان می دهد لایه خارجی ستاره نوترونی از قدرتمندترین مواد موجود در زمین نیز سخت تر است. آزمایش فشار بر روی این مدل رایانه ای نشان داد لایه خارجی این ستاره نوترونی نسبت به فولاد توانایی تحمل فشاری 10 میلیارد بار بیشتر را دارد.

کشف امکان وجود حیات آبزیان در قمر مشتری: دانشمندان پس از بررسی های متعدد اعلام کردند در صورتی که در قمر اروپا حیات وجود نداشته باشد متعجب خواهند شد. تحقیقات دانشمندان در ماه نوامبر نشان داد دریاها در این قمر به اندازه ای از اکسیژن برخوردارند که آبزیانی مانند ماهی ها می توانند در آن زندگی کنند.

کشف 32 سیاره جدید در خارج از منظومه خورشیدی: اخترشناسان اعلام کردند کشف این تعداد سیاره در خارج از منظومه خورشیدی تعداد سیاره های فراخورشیدی را به بیش از 400 سیاره افزایش داده که این تعداد می تواند شانس یافتن سیاره های شبه زمینی را افزایش دهد.

ارائه نقشه ای از سیاره های شناخته شده در منظومه خورشیدی و فراتر از آن: در این نقشه تعاملی سیاره های فراخورشیدی که تا کنون کشف شده اند با توجه به ابعاد و فاصله آنها نسبت به زمین در کنار یکدیگر قرار داده شده اند. اکثر این سیاره ها از مشتری بزرگترند که این ویژگی شناسایی آنها را آسانتر کرده است.

کشف آب مایع در مریخ: تصاویری که در تابستان 2008 توسط کاوشگر فونیکس به ثبت رسیده اند، حبابهای عجیبی را بر روی پایه های این کاوشگر نشان می دهد که رفتاری مانند قطرات آب دارند. نتیجه این در گزارشی در ماه فوریه منتشر شده است.

اکثر سیاره های کشف شده از اقیانوسهای غیر منجمد برخوردارند: اندازه گیریها و مطالعاتی که نتایج آنها در ماه آوریل ارائه شد نشان می دهند سیاره ای که به سیاره Gliese 58d شهرت یافته است شباهتهای زیادی نسبت به آنچه در گذشته تصور می رفت، با زمین داشته و می تواند از آب مایع برخوردار باشد. به گزارش مهر، این سیاره در عین حال سیاره خواهری دارد که سبک ترین سیاره در جهان است که تا کنون کشف شده است.

ذراتی بزرگتر از کهکشانها جهان را پر کرده اند: احتمال می رود قدیمی ترین ذره ساب اتمیک به نام نوترینوها فضایی بزرگتر از هزاران کهکشان را در جهان اشغال کرده اند. این ایده و کشف طی یک شبیه سازی رایانه ای ارائه شده است.

اثبات وجود اولین سواحل باستانی در مریخ: تصاویر با کیفیت از دره های مریخی نشانه هایی از وجود خطوط ساحلی سه میلیارد ساله را در اختیار دانشمندان قرار داد که این خطوط نشاندهنده حضور دریاچه ای به بزرگی دریاچه Champlain در گذشته سیاره مریخ بوده است.

اثبات وجود آب در کره ماه توسط ناسا: سازمان ناسا به صورت رسمی اعلام کرد موفق به یافتن مقادیر قابل توجهی آب در کره ماه شده است. این کشف در پی ماموریت برخورد کاوشگر LCROSS با حفره ای در کره ماه به دست آمد.

کشف ستاره دنباله داری با دو دنباله سبز رنگ: زمانی که این ستاره دنباله دار در اواخر ماه فوریه از میان منظومه خورشیدی عبور کرد، دنباله دوم آن مشاهده شد و اخترشناسان دیدند که این ستاره یا ستاره دنباله دار لولین درخششی سبز رنگ دارد، پدیده ای که شاید هرگز فرصت حضور در منظومه خورشیدی زمین را به دست نیاورد.

خاموشی ناگهانی خورشید و نشانه های عصر یخبندانی دیگر: در ماه می 2009 میزان فعالیتهای خورشیدی به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد و به کندترین حالت خود طی چندی دهه گذشته رسید. این پدیده توجه اخترشناسان را نسبت به تاثیرات آن بر روی آب و هوای زمین جلب کرد زیرا کاهش این فعالیتها می تواند منجر به آغاز عصر یخبندانی دیگردر زمین شود.