Hz. Muhammed (s.a.a)’ın Bazı Edep Kuralları
Hz. Muhammed (s.a.a)’ın Üstün Ahlâk ve Edebi [7]
Bu rivayetlerin anlamını dördüncü ciltte, "Şükredenleri ise Allah ödüllendirecektir." (Âl-i İmrân, 144) ayetinin tefsiri sırasında uzun uzun açıkladık. Orada şu gerçeği vurguladık: Allah'a ibadet sırasında O'na şükretmek, O'na ihlâsla yönelmek demektir. Şükreden kullar, "Hâşâ Allah, onların taktıkları sıfatlardan münezzehtir. Fakat Alah'ın halis kulları hariç." (Sâffât, 159-160) gibi ayetlerde kastedilen halis edilmiş seçkin kullardır.
* İrşad-i Deylemî adlı eserde şöyle yer alır: "İbrahim Peygamber (a.s) namaz kılarken Allah korkusunun etkisi ile, korkuya kapılmış kimselerin seslerine benzer bir ses çıkarırdı. Peygamber (s.a.a) de öyle yapardı."" [c.1, s.105]
* Ebu'l-Futuh tefsirinde Ebu Said Hudri'den şöyle nakledilir: "Yüce Allah, 'Ey inananlar! Allah'ı çok zikredin.' (Ahzâb, 41) ayetini indirdiğinde, Peygamberimiz (s.a.a) o kadar çok Allah'ı zikretmeye daldı ki, kâfirler, 'Bu adamı cinler çarptı' dediler."
* el-Kâfi adlı eserde, müellif kendi rivayet zinciriyle Zeyd Şeh-ham'dan İmam Cafer Sadık'ın (a.s) şöyle buyurduğunu nakleder: "Pey-gamberimiz (s.a.a) her gün yetmiş kere Allah'a tövbe ederdi." Kendisine, "Peygamberimiz (s.a.a) 'estağfirullahe ve etûbu ileyhi (Allah'tan af diler, ona tövbe ederim)' diyerek mi tövbe ederdi?" diye sordum. İmam bana, "Hayır, etûbu ilellah (Allah'a tövbe ederim) derdi" karşılığını verdi. Kendisine, "O tövbe ettikten sonra günah işlemezdi. Biz ise tövbe ediyor, fakat arkasından yine günah işliyoruz" dedim. Buyurdu ki: "Allah yardımcımız olsun." [Usûl- i Kâfi, c.2, s.432]
* Mekarim'ul-Ahlâk adlı eserde Kitab'un-Nübüvvet adlı eserden aktarılarak verilen bilgiye göre İmam Ali (a.s) Peygamberimizi (s.a.a) tanıtırken şöyle derdi: "O insanların en cömerdi, en cesuru, en doğru sözlüsü, en ahdine sadık olanı ve en yumuşak huylusu idi. Yakınları da en saygın yakınlardı. Onu ilk görenler, ondan korkup çekinirlerdi. Onunla oturup kalkarak onu tanıyanlar onu severlerdi. Ben, ne ondan önce ve ne ondan sonra onun gibi birini görmedim. Allah'ın selâm ve rahmeti onun üzerine olsun." [s.18]
* el-Kâfi adlı eserde Ömer b. Ali'ye dayanılarak verilen bilgiye göre İmam Ali (a.s) şöyle dedi:
"Peygamberimizin (s.a.a) yeminlerinden biri 'Lâ ve's-teğfirullahe (Hayır, Allah'tan af dilerim.)' şeklinde idi." [Fürû-i Kâfi, c.7, s.140]
* İhya'ul-Ulûm adlı eserde verilen bilgiye göre, Peygamberimiz (s.a.a) şiddetli vecde geldiği zaman sık sık mübarek sakalını sıvazlardı. [c.7, s.140]
* Yine aynı eserde şöyle deniyor: "Peygamberimiz (s.a.a) insanların en cömerdi idi. Yanında dinar ve dirhem diye hiç para kalmazdı. Eğer elinde bir şey kalır da onu birine vermeden akşam olurduysa, onu ihtiyacı olan birine vermeden evine gitmezdi. Allah 'ın kendisine verdiklerinden sadece yıllık geçimini karşılayacak kadarını alırdı. Bunlar da en ucuzundan bir miktar arpa ve hurma olurdu. Diğerlerini Allah yolunda harcardı."
"Kendisinden ne istenirse verirdi. Sonra yıllık geçimi için sakladığı azığa döner, onu da muhtaçlara vererek onları kendinden öne geçirirdi. Öyle ki, birçok zaman dünya malından kendisine bir şeyler gelmemiş olurduysa, yıl sonu gelmeden muhtaç duruma düşerdi. Kendisine ve dostlarına zararı dokunsa da hakkı yerine getirirdi. Düşmanları arasında korumasız gezerdi. Dünyanın hiçbir işi onu korkutmazdı."
Hz. Ali (a.s) Dilinden Hz. Muhammed (s.a.a)
Hadislerle Hz. Muhammed (s.a.a)’ın Üstün Ahlâkı
