• Nombre de visites :
  • 3558
  • 18/11/2014
  • Date :

İmam seccadın Toplumsal ve Amelî Cihadı-1

imam seccadın toplumsal ve amelî cihadı-1

İlâhî önderlerin en önemli hedeflerinden biri, ilâhî terbiye ve öğretiyle insan topluluklarını ıslah etmek, bu dikenli yolda kararlı ve özverili bir şekilde pratik hareketin aşamalarından geçmektir. Bu bakımdan yapmakla yükümlü olduğu hususları şöyle sıralayabiliriz:

1- Öncelikle dinin getirdiği hak öğreti ve edinilmesi zorunlu ahlâkî meziyetler temelinde mümin bir nesil yetiştirmelidir. Ki bu nesil hayırda ona yardımcı olsun.

2- Bütün ağırlığıyla topluma karışmalı, insanların arasında bulunmalıdır. Öğretileriyle zalimlere ve tağutlara karşı çıkmalı, Allah'ın risaletini onlara tebliğ etmelidir.

3- Zalimlerin, dinamiklerini işlevsiz hâle getirmek, güçsüzleştirmek; maneviyattan, moral motivasyonundan yoksun bırakmak, insanları hakka ve iyiliğe dayalı fıtrattan uzaklaştırmak maksadıyla toplum içinde yaydıkları fesada, dejenerasyona karşı koymalıdır.

İmam (a.s), bu hususların tümünde geniş bir faaliyet alanına sahipti. Dolayısıyla yaşadığı dönemin, Benî Ümeyye tağutlarının ümmete, mukadderatına ve İslâmî hilafetin ma-kamına tahakküm ettikleri, iktidarlarına muhalefet edenleri gözlerini kırpmadan kanını döktükleri, İslâm'a baş kaldırıyor adı altında kılıçtan geçirdikleri bir dönem olmakla belirginleşmesine rağmen, İmam'ı (a.s) ilâhî ıslahatçıların önde gelenlerinden saymak gerekir.

İmam'ın (a.s) toplumsal faaliyetlerinin yanında ilmî faaliyetleri hakkında birkaç açıdan söz söylemek mümkündür:

a) Ümmet Genelinde ve Ehl-i Beyt Tâbileri Özelinde Ahlâk ve Terbiye

İmam Zeynelabidin (a.s), gerek kişisel davranışları, gerekse insanlarla, hatta çevresindeki bütün varlıklarla kurduğu ilişkileri bağlamında Muhammedî (a.s) ahlâkın somutlaş-mış en göz kamaştırıcı örneğiydi.

Yüksek ilmî kabiliyet, üstün şeref ve kalpleri kendine çekip onlara hükmetme, sorunlarla yüzleşme, büyük bir sabır, metanet ve sükûnetle problemlerin önüne geçme özelliklerini kendinde toplayan deneyimli İslâmî önderlik kişiliği onda adeta billurlaşmıştı.

Bir karakter olarak bezendiği ve Kerbelâ faciasında karşılaştığı felaket esnasında destansı bir şekilde sergilediği sabır, onun büyük sabrının en somut göstergesidir.

İmam'ın İslâmî pratik hususundaki devamlılığı, sürekliliği herkesin gözlemlediği bir realitedir. Bu alan, onun azimli siyasal ve sosyal faaliyetlerinin önemli bir bölümünü oluşturmaktadır.

Kardeşlerinin, fakirlerin, düşkünlerin, dul ve yetimlerin ihtiyaçlarını gidermesi, malını bu alanda harcaması, bağışta bulunması, infak etmesi herkesin dilindeydi.

Kölelere, akrabalara, yabancılara, hatta düşmanlarına ve hasımlarına karşı merhametli olması ve acıması dillere destandı.

Allah'a sürekli ibadet etmesi, ulu Allah'tan korkması ile ilgili haberler sayfalar dolusudur. Öyle ki "Zeynü'l-Abidin" (İbadet Edenlerin Süsü) ve "Seyyidü's Sacidin" (Secde Edenlerin Efendisi) diye anılmaya başlamıştı. Allah'ın izniyle ileriki bölümlerde bu özelliklerden söz edeceğiz. Daha önce az da olsa değinmiştik bu meseleye.


Hz. Seccadın Stratejisi ve Cihadı(1.Bölüm)

Hz. Seccadın Stratejisi ve Cihadı(2.Bölüm)

  • Yazdır

    Arkadaşlarına gönder

    Yorumlar (0)