سوره :
البقرة
آیه شماره :
177
ریشه کلمه :
صدق
فعل :
صدق
معنی :
«صدق» راست، راست گفتن، راستى، خبر راست، راستين، درستکار بودن،
«تصديق» باور داشتن، قبول کردن، اذعان، اعتقاد، راست دانستن مطلب و سخن
«صدقه» احسان، چيزى که انسان از مال خود قربة الى اللّه مىدهد. جمع آن صدقات
«تصدّق» صدقه دادن، بخشيدن، انفاق
«صَدُقه» مهريّه، کابين. جمع آن صداق
«صديق» رفيق، دوست راستين
«صدّيق» پيوسته راستگو ، راست کردار
«صادقين» راستگويان
توضیح :
«صدقه» چيزى است كه انسان از مال خود قربة الى اللّه مىدهد. و آن اعمّ از زكات است. صدقه به واجب و مستحب هر دو گفته مىشود ولى زكات فقط اسم واجب است (مجمع)
در علت اين نامگذاري گفته شده كه بنده به وسيله آن صدق عبوديّت خويش را اظهار مىكند.
«صَدُقَة» به فتح (ص) و ضم (د) مهريّه زن است جمع آن در قرآن صدقات آمده [نساء:4]. شايد علت اين تسميه آن باشد كه شخص با دادن مهر صدق احترام و حق زن يا دستور خدا را ظاهر مىكند.
«صدّيق» بسيار راستگو و راغب در مفردات سه قول درباره آن نقل كرده است: 1- كسى كه اصلاً دروغ نمىگويد. 2- آن كه دروغ از او سر نمىزند كه به صدق عادت دارد. 3- آن كه در قول و عقيده راست، و راستى خويش را به کار و فعلش اثبات كند.
سوره :
العنكبوت
آیه شماره :
3
ریشه کلمه :
صدق
فعل :
صدق
معنی :
«صدق» راست، راست گفتن، راستى، خبر راست، راستين، درستکار بودن،
«تصديق» باور داشتن، قبول کردن، اذعان، اعتقاد، راست دانستن مطلب و سخن
«صدقه» احسان، چيزى که انسان از مال خود قربة الى اللّه مىدهد. جمع آن صدقات
«تصدّق» صدقه دادن، بخشيدن، انفاق
«صَدُقه» مهريّه، کابين. جمع آن صداق
«صديق» رفيق، دوست راستين
«صدّيق» پيوسته راستگو ، راست کردار
«صادقين» راستگويان
توضیح :
«صدقه» چيزى است كه انسان از مال خود قربة الى اللّه مىدهد. و آن اعمّ از زكات است. صدقه به واجب و مستحب هر دو گفته مىشود ولى زكات فقط اسم واجب است (مجمع)
در علت اين نامگذاري گفته شده كه بنده به وسيله آن صدق عبوديّت خويش را اظهار مىكند.
«صَدُقَة» به فتح (ص) و ضم (د) مهريّه زن است جمع آن در قرآن صدقات آمده [نساء:4]. شايد علت اين تسميه آن باشد كه شخص با دادن مهر صدق احترام و حق زن يا دستور خدا را ظاهر مىكند.
«صدّيق» بسيار راستگو و راغب در مفردات سه قول درباره آن نقل كرده است: 1- كسى كه اصلاً دروغ نمىگويد. 2- آن كه دروغ از او سر نمىزند كه به صدق عادت دارد. 3- آن كه در قول و عقيده راست، و راستى خويش را به کار و فعلش اثبات كند.
سوره :
الاحزاب
آیه شماره :
23
ریشه کلمه :
صدق
فعل :
صدق
معنی :
«صدق» راست، راست گفتن، راستى، خبر راست، راستين، درستکار بودن،
«تصديق» باور داشتن، قبول کردن، اذعان، اعتقاد، راست دانستن مطلب و سخن
«صدقه» احسان، چيزى که انسان از مال خود قربة الى اللّه مىدهد. جمع آن صدقات
«تصدّق» صدقه دادن، بخشيدن، انفاق
«صَدُقه» مهريّه، کابين. جمع آن صداق
«صديق» رفيق، دوست راستين
«صدّيق» پيوسته راستگو ، راست کردار
«صادقين» راستگويان
توضیح :
«صدقه» چيزى است كه انسان از مال خود قربة الى اللّه مىدهد. و آن اعمّ از زكات است. صدقه به واجب و مستحب هر دو گفته مىشود ولى زكات فقط اسم واجب است (مجمع)
در علت اين نامگذاري گفته شده كه بنده به وسيله آن صدق عبوديّت خويش را اظهار مىكند.
«صَدُقَة» به فتح (ص) و ضم (د) مهريّه زن است جمع آن در قرآن صدقات آمده [نساء:4]. شايد علت اين تسميه آن باشد كه شخص با دادن مهر صدق احترام و حق زن يا دستور خدا را ظاهر مىكند.
«صدّيق» بسيار راستگو و راغب در مفردات سه قول درباره آن نقل كرده است: 1- كسى كه اصلاً دروغ نمىگويد. 2- آن كه دروغ از او سر نمىزند كه به صدق عادت دارد. 3- آن كه در قول و عقيده راست، و راستى خويش را به کار و فعلش اثبات كند.
سوره :
محمد
آیه شماره :
21
ریشه کلمه :
صدق
فعل :
صدق
معنی :
«صدق» راست، راست گفتن، راستى، خبر راست، راستين، درستکار بودن،
«تصديق» باور داشتن، قبول کردن، اذعان، اعتقاد، راست دانستن مطلب و سخن
«صدقه» احسان، چيزى که انسان از مال خود قربة الى اللّه مىدهد. جمع آن صدقات
«تصدّق» صدقه دادن، بخشيدن، انفاق
«صَدُقه» مهريّه، کابين. جمع آن صداق
«صديق» رفيق، دوست راستين
«صدّيق» پيوسته راستگو ، راست کردار
«صادقين» راستگويان
توضیح :
«صدقه» چيزى است كه انسان از مال خود قربة الى اللّه مىدهد. و آن اعمّ از زكات است. صدقه به واجب و مستحب هر دو گفته مىشود ولى زكات فقط اسم واجب است (مجمع)
در علت اين نامگذاري گفته شده كه بنده به وسيله آن صدق عبوديّت خويش را اظهار مىكند.
«صَدُقَة» به فتح (ص) و ضم (د) مهريّه زن است جمع آن در قرآن صدقات آمده [نساء:4]. شايد علت اين تسميه آن باشد كه شخص با دادن مهر صدق احترام و حق زن يا دستور خدا را ظاهر مىكند.
«صدّيق» بسيار راستگو و راغب در مفردات سه قول درباره آن نقل كرده است: 1- كسى كه اصلاً دروغ نمىگويد. 2- آن كه دروغ از او سر نمىزند كه به صدق عادت دارد. 3- آن كه در قول و عقيده راست، و راستى خويش را به کار و فعلش اثبات كند.
