تبیان، دستیار زندگی

مَّن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

سوره : البقرة  آیه شماره : 245

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

اللّهُ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ

سوره : البقرة  آیه شماره : 255

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

إِن يَنصُرْكُمُ اللّهُ فَلاَ غَالِبَ لَكُمْ وَإِن يَخْذُلْكُمْ فَمَن ذَا الَّذِي يَنصُرُكُم مِّن بَعْدِهِ وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكِّلِ الْمُؤْمِنُونَ

سوره : آل عمران  آیه شماره : 160

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلاَةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لاَ نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَلاَ نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللّهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الآثِمِينَ

سوره : المائدة  آیه شماره : 106

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَلاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُواْ الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ لاَ نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَبِعَهْدِ اللّهِ أَوْفُواْ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

سوره : الانعام  آیه شماره : 152

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلاَ تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا

سوره : الاسراء  آیه شماره : 26

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِندَهَا قَوْمًا قُلْنَا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَن تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَن تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْنًا

سوره : الكهف  آیه شماره : 86

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَى أَن تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ سَدًّا

سوره : الكهف  آیه شماره : 94

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ

سوره : الانبياء  آیه شماره : 85

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ

سوره : الانبياء  آیه شماره : 87

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِيدٍ إِذَا هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ

سوره : المؤمنون  آیه شماره : 77

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

فَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ ذَلِكَ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

سوره : الروم  آیه شماره : 38

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

قُلْ مَن ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُم مِّنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا

سوره : الاحزاب  آیه شماره : 17

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِن تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَمَن تَزَكَّى فَإِنَّمَا يَتَزَكَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ

سوره : فاطر  آیه شماره : 18

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ

سوره : ص  آیه شماره : 17

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ وَكُلٌّ مِّنْ الْأَخْيَارِ

سوره : ص  آیه شماره : 48

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

مَن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ

سوره : الحديد  آیه شماره : 11

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ

سوره : القلم  آیه شماره : 14

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا

سوره : المزمل  آیه شماره : 13

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ

سوره : البلد  آیه شماره : 15

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].

أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ

سوره : البلد  آیه شماره : 16

ریشه کلمه : ذو

فعل : ذو

معنی : صاحب، دارايِ تثنيه آن «ذوان» است. مثل [مائده: 95] جمع آن «ذوون» است. [بقره:177]. «ذات»مؤنث «ذو» است تثنيه آن ذواتان و جمعش ذوات

توضیح : آن دائم الاضافه است و پيوسته به اسم ظاهر اضافه مى‏شود و اضافه شدنش به ضمير نادر و شاذ است. حالت رفع آن به واو و حالت نصبش به الف مثل [اسراء:26]، و حالت جرّش به ياء است. [نساء: 36].