تبیان، دستیار زندگی

وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَكَفَى بِنَا حَاسِبِينَ

سوره : الانبياء  آیه شماره : 47

ریشه کلمه : حسب

فعل : حسب

معنی : «حساب»، «حُسبان» شمارش، شمردن، حساب، حسابگري، نظم، رسيدگي، عذاب «حسيب» و «حاسب»: حسابگر، عهده دار، متکفّل «حسب» ،«حِسبان» ، «احتساب» پنداشتن، گمان، ظنّ «حَسب» كفايت، کافي، بس

توضیح : «حُسبان» مصدر به معنى شمردن و نيز تيرهاى كوچك را گويند و مفرد آن حسبانه است. «حِسبان» به كسر اوّل، به معني گمان و ظنّ كننده يك نوع حساب است، از جانب خود محاسبه و روى آن حكم و عمل مى‏كند . «حَسبُ» اسمي است که هميشه به ضمير اضافه مي شود. يعني کافي بس است.