تبیان، دستیار زندگی

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لَّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئًا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ

سوره : لقمان  آیه شماره : 33

ریشه کلمه : جزي

فعل : جزاء

معنی : مكافات، پاداش، تلافي، بخشيدن، بى نيازى، كفايت «جزيه» نوعي ماليات است

توضیح : چون ما بعدش «باء و على» آيد به معنى مكافات و مجازات است و چون «عن» باشد به معنى قضا واداء باشد. و بدون آنها به معنى كفايت است. پاداش را جزاء گويند چون از حيث مقابله و برابرى در آن كفايت هست. به چند نكته توجّه كنيم: الف- در قرآن مجيد جزاءِ هم در پاداش و هم در کيفر و عذاب هر دو آمده است. مثل [بقره:191] و مثل [مائده:29] و نحو [كهف:88] ، [زمر:34]. ب- در بعضى از آيات جزاءِ خود عمل ذکر شده است مثل [يس:54] ج- جزيه که از اهل کتاب گرفته مى‏شود از اين ماده است چون در حفظ خون و احترام اهل کتاب، به آن اکتفا مى‏شود. جزيه مالياتى است که از اهل ذمّه با در نظر گرفتن توانا و ناتوان بودن آنها، گرفته مى‏شود و در مقابل از حمايت قانون برخوردار مى‏شوند و مانند يک فرد مسلم در پناه اسلام، آزاد زندگى مى‏کنند .