تبیان، دستیار زندگی

واَسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَيَوْمَ لاَ يَسْبِتُونَ لاَ تَأْتِيهِمْ كَذَلِكَ نَبْلُوهُم بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ

سوره : الاعراف  آیه شماره : 163

ریشه کلمه : بلو

فعل : بَلِىَ

معنی : كهنه شدن، پوسيدن، از بين رفتن «بلاء» آزمودن، امتحان

توضیح : امتحان را از آن جهت ابتلاء گويند كه گويا مُمْتَحِن، امتحان شده را از كثرت امتحان كهنه مى‏كند. به غم و اندوه از آن سبب بلاء گويند كه بدن را كهنه و فرسوده مى‏كند. تكليف را بدان علّت بلاء گويند چون امتحان است و بدن را فرسوده مى‏كند. چون امتحان شدن توأم با ظهور حقائق است، لذا بعضى «تُبْلى» را آشكار شدن معني کرده اند. «بلاء» در خير و شرّ هر دو به كار مى‏رود و «ابلاء» فقط در انعام و نعمت ها.