سوره :
المائدة
آیه شماره :
22
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانفال
آیه شماره :
21
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الحجر
آیه شماره :
70
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الكهف
آیه شماره :
4
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الكهف
آیه شماره :
19
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الكهف
آیه شماره :
19
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الكهف
آیه شماره :
94
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
مريم
آیه شماره :
27
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
مريم
آیه شماره :
29
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
مريم
آیه شماره :
88
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
طه
آیه شماره :
63
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
طه
آیه شماره :
65
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
طه
آیه شماره :
70
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
طه
آیه شماره :
72
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
طه
آیه شماره :
87
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
طه
آیه شماره :
91
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
طه
آیه شماره :
133
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانبياء
آیه شماره :
14
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانبياء
آیه شماره :
26
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانبياء
آیه شماره :
53
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانبياء
آیه شماره :
55
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانبياء
آیه شماره :
59
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانبياء
آیه شماره :
60
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانبياء
آیه شماره :
61
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانبياء
آیه شماره :
62
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الانبياء
آیه شماره :
68
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
المؤمنون
آیه شماره :
81
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
المؤمنون
آیه شماره :
82
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
المؤمنون
آیه شماره :
106
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
المؤمنون
آیه شماره :
113
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
النور
آیه شماره :
12
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الفرقان
آیه شماره :
5
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الفرقان
آیه شماره :
7
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الفرقان
آیه شماره :
18
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الفرقان
آیه شماره :
60
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الفرقان
آیه شماره :
63
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
36
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
41
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
44
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
47
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
50
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
71
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
74
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
96
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
111
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
116
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
136
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
153
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
167
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الشعراء
آیه شماره :
185
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
النمل
آیه شماره :
13
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
النمل
آیه شماره :
33
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
النمل
آیه شماره :
47
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
النمل
آیه شماره :
49
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
النمل
آیه شماره :
56
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القصص
آیه شماره :
36
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القصص
آیه شماره :
48
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القصص
آیه شماره :
48
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القصص
آیه شماره :
48
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القصص
آیه شماره :
53
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القصص
آیه شماره :
55
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القصص
آیه شماره :
57
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
العنكبوت
آیه شماره :
24
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
العنكبوت
آیه شماره :
29
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
العنكبوت
آیه شماره :
31
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
العنكبوت
آیه شماره :
32
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
العنكبوت
آیه شماره :
33
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
العنكبوت
آیه شماره :
50
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
لقمان
آیه شماره :
21
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
السجدة
آیه شماره :
10
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الاحزاب
آیه شماره :
22
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الاحزاب
آیه شماره :
67
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الاحزاب
آیه شماره :
69
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
سبأ
آیه شماره :
23
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
سبأ
آیه شماره :
23
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
سبأ
آیه شماره :
35
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
سبأ
آیه شماره :
41
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
سبأ
آیه شماره :
43
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
سبأ
آیه شماره :
43
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
سبأ
آیه شماره :
52
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
فاطر
آیه شماره :
34
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
يس
آیه شماره :
15
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
يس
آیه شماره :
16
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
يس
آیه شماره :
18
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
يس
آیه شماره :
19
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
يس
آیه شماره :
52
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الصافات
آیه شماره :
15
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الصافات
آیه شماره :
20
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الصافات
آیه شماره :
28
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الصافات
آیه شماره :
29
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الصافات
آیه شماره :
97
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
ص
آیه شماره :
16
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
ص
آیه شماره :
22
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
ص
آیه شماره :
60
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
ص
آیه شماره :
61
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
ص
آیه شماره :
62
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الزمر
آیه شماره :
71
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الزمر
آیه شماره :
74
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
غافر
آیه شماره :
11
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
غافر
آیه شماره :
25
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
غافر
آیه شماره :
50
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
غافر
آیه شماره :
50
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
غافر
آیه شماره :
50
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
غافر
آیه شماره :
74
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
غافر
آیه شماره :
84
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
فصلت
آیه شماره :
5
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
فصلت
آیه شماره :
14
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
فصلت
آیه شماره :
15
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
فصلت
آیه شماره :
21
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
فصلت
آیه شماره :
21
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
فصلت
آیه شماره :
30
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
فصلت
آیه شماره :
47
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الزخرف
آیه شماره :
20
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الزخرف
آیه شماره :
22
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الزخرف
آیه شماره :
24
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الزخرف
آیه شماره :
30
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الزخرف
آیه شماره :
31
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الزخرف
آیه شماره :
49
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الزخرف
آیه شماره :
58
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الدخان
آیه شماره :
14
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الجاثية
آیه شماره :
24
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الجاثية
آیه شماره :
25
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الاحقاف
آیه شماره :
13
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الاحقاف
آیه شماره :
22
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الاحقاف
آیه شماره :
24
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الاحقاف
آیه شماره :
29
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الاحقاف
آیه شماره :
30
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الاحقاف
آیه شماره :
34
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
محمد
آیه شماره :
16
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
محمد
آیه شماره :
26
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الذاريات
آیه شماره :
28
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الذاريات
آیه شماره :
30
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الذاريات
آیه شماره :
32
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الذاريات
آیه شماره :
52
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الطور
آیه شماره :
26
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القمر
آیه شماره :
9
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الحديد
آیه شماره :
14
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
المجادلة
آیه شماره :
3
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الممتحنة
آیه شماره :
4
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الصف
آیه شماره :
6
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
المنافقون
آیه شماره :
1
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الملك
آیه شماره :
9
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
الملك
آیه شماره :
10
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القلم
آیه شماره :
26
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القلم
آیه شماره :
29
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
القلم
آیه شماره :
31
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
نوح
آیه شماره :
23
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
المدثر
آیه شماره :
43
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
النازعات
آیه شماره :
12
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
سوره :
المطففين
آیه شماره :
32
ریشه کلمه :
قول
فعل :
قول
معنی :
«قول» گفتن، سخن گفتن، سخن، گفتار، وعده عذاب، كلام يا هر لفظى كه زبان آن را افشا كند، اراده کردن، تصميم گرفتنباور داشتن، معتقد بودن، + علي: تهمت زدن، بر ضد کسي سخن گفتن، افترا
«تَقَوُّل» تهمت، گفتن چيزى كه حقيقت ندارد، دروغ بستن
«اقاويل» افتراها، تهمت ها
توضیح :
قول به معنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آن را افشاء مىكند تمام باشد يا ناقص.
قول در قرآن در وجوهى به كار رفته:
1- سخن معمولى و متداول [بقره:263]
2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت بر موسى رسيد [طه:11-12] و يا به وسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل [بقره:30]. و يا اراده باشد كه با قول تعبير آيد مثل [انبياء:69].
3- قول نفسى و باطنى. مثل [مجادله:8].
4- اجابت تكوينى مثل [فصّلت:11].
5- وعده عذاب [يس:7].
