تبیان، دستیار زندگی

ای عزیزان بی ادعا دست منم بگیرید

قدر و منزلت عزیزانی که جانشان را در راه حفظ حریت و آزادی مردم و اسلام و ایران اسلامی فدا نمودند بر کسی پوشیده نیست و عموی من نیز پس از 25 سال بستری در آسایشگاه جانبازان و 60 عمل جراحی در سال 89 به شهادت رسید . روح همه آن عزیزان و امام شهدا شاد و قرین رحمت باد .
در اینجا یک سوال ذهن من را مشغول نموده و آن اینکه : چرا ما همیشه در گذشته سیر می کنیم و با یاد گذشته خوشیم ؟
منظور من نفی ارزشهای تاریخی و معنویمان نیست اما احساس می کنم چون آینده ای روشن متصور نیستیم به سراغ خاطرات و گذشته می رویم و با آنها زندگی می کنیم البته همه افراد اینطور نیستند . . .

شهداااااااا عاشق سینه چاکتونم سلام مارو به امام زمان و حضرت زهرا برسونید.... چاکرتونیم دربست تا ته خط

سلام .ای كاش این مردان بی ادعا دوباره زنده می شدند

خسته آم زین عشق دل خونم مکن؛ من که مجنونم تو مجنونم مکن. یادبادآن روزگاران یادباد.

یادش بخیر چه روزهای بود روز های كه خوش بودیم

آتشم زد .