تبیان، دستیار زندگی

آن را که پوشش و مي و خرگاه و آتش است/ وقت صبوح مژده دهد بر نشان برف/ نه همچو من که هر نفس از باد زمهرير/ پيغام هاي سرد دهد بر زبان برف/ دست تهي بزير زنخدان کند ستون/ و ندر هوا همي شمرد پود و تان برف / خانه تهي ز چيز و ملا از خورندگان / آبي بريق مي خورد از ناودان برف / دلتنگ و بينوا چو بتان بر کنار آب / خلقي نشسته ايم کران تا کران برف /گر قوتم بدي ز پي قرص آفتاب / بر بام چرخ رفتمي از نردبان برف (کمال الدين اصفهاني)