تبیان، دستیار زندگی

کودکي آخ کجايي که ببيني اينجا، از همه روياها، آرزوهاي بزرگ ، يک شبح جا مانده که دلش سخت گرفتست از اين عادت شب زدگي. کودکي آخ کجايي که بداني اينجا، همه تنها هستند هم? مردم اين شهر به هم مظنونند. همه بر لب لبخند ليک در دل ترديد کودکي يادت هست؟! تو و من مست بزرگي بوديم و نمي دانستيم بعد از اين روياها، يادمان خواهد رفت. بعد از اين ما خودمان را حتي يادمان خواهد رفت. کاشکي اينهمه اصرار نمي کردي تو، پاي فهميدن اين حس بزرگي که منم پايانش. کودکي رفتي و من جا ماندم...