تبیان، دستیار زندگی

کسی از عمق دریا زد صدایت ماهی قرمز!/ و دریا پهن شد در زیر پایت، ماهی قرمز!/ شبی قلاب ماهی گیر، دست از دامنت برداشت/ و کرد آن ترس بی مورد رهایت، ماهی قرمز!/ پریدی توی آب و کوسه ها با طعن پرسیدند:/«تو، با این کفش های تابه تایت ماهی قرمز!؟»/ تصور هم نمی کردند جاشوها که اقیانوس/ نهنگی زیر سر دارد برایت، ماهی قرمز!/ تو را می خواست قایق ران که هر شب تور می انداخت/ و گرنه داشت دریا بی نهایت ماهی قرمز «پانته‌آ صفایی»