جلد نـهـم - صفحه 341 - عدم هراس جوانان از مرگ
صفحه : 341
ما هر چه خواستيم هدايت كنيم اين قشرهاي فاسد را، هر چه مهلت داديم كه هدايت بشوند، هر چه مهلت داديم كه به خود بيايند، هر چه مهلت داديم كه به مصالح كشور نظركنند، هر چه آزادي داديم كه آزادي را براي ملت وسيله رشد ملت قرار بدهند، آزادي قلم داديم ، آزادي بيان داديم ، آزادي اجتماعات داديم ، آزادي احزاب داديم ، كه اينهااگر درست مي گويند كه براي ملت كار مي كنند و دمكرات هستند، حكومت مردم برمردم مي خواهند، اگر اينها حكومت مردم بر مردم مي خواهند، چرا نمي گذارند مردم سرنوشت خودشان را تعيين كنند؟ چرا با خرابكاريها نمي خواهند مردم حكومت خودشان را تعيين كنند؟ چرا با غائله آفرينيها نمي گذارند كه ملت ، قانون اساسي خودش
شمشير براي آنهايي كه توطئه گر بودند. ما خونها داديم و شهدا داديم . اسلام خون داد وشهدا داد. ما فرقهاي شكافته داديم ، مثل علي بن ابي طالب ، علي بن الحسين و سرهاي برنيزه رفته داديم ، مثل سيدالشهدا و اصحاب و اعوان او. اسلام در تمام اعصار، با خون و باشمشير و با اسلحه پيش برد و نمايش پيدا كرد.
عدم هراس جوانان از مرگ
گروهكهاي فاسد در خدمت بيگانگان
ما از شهيد دادن باكي نداريم . در عيد فطر سال قبل و در آن ايام شهدا داديم و در اين فطرو در اين ماه صيام هم شهدا داديم ، از شهادت باكي نيست . اولياي ما هم شهيد شدند يامسموم شدند يا مقتول . اولياي ما هم بعض از آنها در حبس و بعض از آنها در تبعيد به سربردند. براي اسلام هر چه بدهيم كم داديم . و جانهاي ما لايق نيست . بدخواهان ما گمان نكنند كه جوانهاي ما از مردن ، از شهادت ، باكي دارند. شهادت ارثي است كه از اولياي مابه ما مي رسد. آنها بايد از مردن بترسند كه بعد از موت را فنا مي دانند. ما كه بعد از موت راحيات بالاتر از اين حيات مي دانيم چه باكي داريم . خائنها بايد بترسند، خادمهاي به اسلام خوفي ندارند. ارتش ما، ژاندارمري ما، شهرباني ما، پاسداران ما، خوفي ندارند.پاسداران ما را كه در پاوه و امثال آن سر بريدند به حيات جاودان رسيدند.
