جلد بیستم - صفحه 224 - دنياطلبي سرمنشا اختلافات
صفحه : 224
هست ؟ در اين حالي كه همه با ما مخالف اند، همه مي خواهند همه ما را از بين ببرند،مي خواهند ما را برگردانند به آن حالي كه يك نفر - فرض كنيد كه - سفير يا مادون سفيريك كشوري بتواند همه اوضاع ايران را به هم بزند، ما را مي خواهند به آن حال برگردانند، تكليف ما در اين وقت چي است ؟ خدا براي [ما] چه راهي معين كرده ؟ باز مابايد بنشينيم با هم مختلف باشيم ؟ باز با هم نزاع كنيم ؟ حالا من اينكه مي گويم نزاع ، نه اين كه نزاعي هست وليكن بايد جلوگيري كنيم كه مبادا باشد. حالا فردا رسانه هاي گروهي نگويند كه فلاني گفته است كه نزاع هست و الان در ايران جنگ است .
يكي از اموري كه درصددند كه هميشه دامن به آن بزنند، همين كه در داخل ايران نزاع سر قدرت است . اينها باز نشناختند اسلام را، نشناختند ايران را، نشناختند متصديان امور در ايران را. خيال مي كنند كه يك دسته آن طرف ايستادند، يك دسته هم اين طرف ايستادند، همه دارند تو سر هم مي زنند كه آن يكي مي خواهد قدرت را براي خودش ،اين يكي مي خواهد قدرت را براي خودش . اين براي اين است كه نظر، نظر مادي است .وقتي نظر، نظر مادي شد همين طورها هست . اگر - خداي نخواسته - نظر مادي در بين ماهاحاصل بشود و ما نسيان كنيم خداي تبارك و تعالي را به توجه به دنيا و مقامات ، لاعلاج خواهد شد اختلاف .
دنياطلبي سرمنشاء اختلافات
كساني كه توجه به دنيا دارند، نمي شود اختلاف نداشته باشند، هر كسي براي خودش مي خواهد. آنهايي كه اختلاف ندارند، آنهايي هستند كه به دنيا اعتنا ندارند، آنهايي هستند كه ارزشها را بهش توجه دارند، آنها بينشان اختلاف واقع نمي شود. اگر همه انبياجمع بشوند و همه اوليا جمع بشوند، با هم اختلاف نمي كنند، يك كلمه اختلاف ندارند،لكن اگر دو تا كدخدا در يك ده باشد اختلاف پيدا مي كند. اگر دو عالم باشد - روحاني واقعا - صد عالم روحاني باشد، ممكن نيست با هم اختلاف داشته باشند. اما اگر دو عالم باشد يا دو صورت عالم باشد كه بخواهد دكان درست كند براي خودش ، شكي نيست كه
