تبیان، دستیار زندگی

جلد بیستم - صفحه 116 -  انحراف از سيره پيامبر و ائمه "ع " در سير و سلوك

صفحه : 116

انحراف از سيره پيامبر و ائمه "ع " در سير و سلوك

خيال كردند يك دسته زيادي كه معناي عرفان عبارت از اين است كه انسان يك محلي پيدا بشود و يك ذكري بگويد و يك سري حركت بدهد و يك رقصي بكند واينها، اين معني عرفان است ؟! مرتبه اعلاي عرفان را امام علي - سلام الله عليه - داشته است و هيچ اين چيزها نبوده در كار. خيال مي كردند كه كسي كه عارف است بايد ديگر بكلي كناره گيرد از همه چيز و برود كنار بنشيند و يك قدري ذكر بگويد و يك قدري تغني بشود و يك قدري چه بكند و دكانداري . اميرالمومنين در عين حالي كه اعرف خلق الله بعد از رسول الله در اين امت ، اعرف خلق الله به حق تعالي بود مع ذلك ، نرفت كناربنشيند و هيچ كاري به هيچي نداشته باشد، هيچ وقت هم حلقه ذكر نداشت ، مشغول بود به كارهايش ، ولي آن هم بود. يا خيال مي شود كه كسي كه اهل سلوك است ، اهل سلوك بايد به مردم ديگر كار نداشته باشد، در شهر هر چه مي خواهد بگذرد، من اهل سلوكم ،بروم يك گوشه اي بنشينم و ورد بگويم و سلوك به قول خودش پيدا كند. اين سلوك درانبيا زيادتر از ديگران بوده است ، در اوليا زيادتر از ديگران بوده است ، لكن نرفتند توخانه شان بنشينند و بگويند كه ما اهل سلوكيم و چكار داريم كه به ملت چه مي گذرد هر كه هر كاري مي خواهد بكند. اگر بنا باشد كه اهل سلوك بروند كنار بنشينند، پس بايد انبيا هم همين كار را بكنند و نكردند. موسي بن عمران اهل سلوك بود، ولي مع ذلك ، رفت سراغ فرعون و آن كارها را كرد، ابراهيم هم همين طور، رسول خدا هم كه همه مي دانيم . رسول خدايي كه سالهاي طولاني در سلوك بوده است ، وقتي كه فرصت پيدا كرد، يك حكومت سياسي ايجاد كرد براي اينكه ، عدالت ايجاد بشود. تبع ايجاد عدالت فرصت پيدا مي شود براي اينكه هر كس هر چيزي دارد بياورد. وقتي كه آشفته است نمي توانند،در يك محيط آشفته نمي شود كه اهل عرفان ، عرفانشان را عرضه كنند، اهل فلسفه ،فلسفه شان را، اهل فقه ، فقه شان را، لكن وقتي حكومت يك حكومت عدل الهي شد وعدالت را جاري كرد و نگذاشت كه فرصت طلبها به مقاصد خودشان برسند، يك محيطآرام پيدا مي شود، در اين محيط آرام همه چيز پيدا مي شود. بنابراين ، "ما نودي بشي