تبیان، دستیار زندگی

جلد هفدهم - صفحه 382 -  اتحاد و پشتيباني ملت در گرو خدمت مسئولين

صفحه : 382

مي كند، قصه نمي خواهد بگويد كه ، يك دفعه وقتي گفت ، خوب ، بس است . اينهايي كه قرآن را نمي شناسند، اين خارجيها كه نمي فهمند قرآن چي است ، مي گويند خوب بودباب باب باشد، هر بابي يك كلمه اي باشد ديگر. قرآن آمده آدم درست كند؛ آدم درست كردن به يك دفعه گفتن نمي شود. معلم اخلاق با يك دفعه بگويد و تمام كندبرود نمي شود؛ بايد در يك مجلس هم ده مرتبه يك مطلب را هي بگويد، بگويد،بگويد تا در دلها بنشيند. ما بايد دائما به هم سفارش كنيم . حوزه هاي علميه به دولت و به ملت و به اينها بايد سفارش كنند، دعوت به تقوا كنند، دعوت كنند به وحدت ، دعوت كنند به تقوا. مردم ، هر كس با هم مي نشيند اين دعوت را بكنند، اهل منبر كه مي كنند و بايدزيادتر بكنند. مجلس بايد در بين صحبتهايشان مردم را بسازند. جنگ مجلس ، مثل جنگ دو فقيه مي ماند، نه اين است كه اينها اختلاف دارند. خوب ، فقها با هم اختلاف دارند از صدر اسلام تا حالا، اگر اين نظرها تصادم با هم نمي كرد فقه ما به اين قوت نبود؛نظرها بايد تصادم كنند، دعوا شود بايد سر آن . بعضي حوزه هايي كه ما ادراك كرديم دعوا بود، استاد يك چيزي را مي گفت ، شاگرد مي ايستاد در مقابلش مي گفت ، اومي گفت ، اين مي گفت ، او مي گفت تا يك مطلب تا ديگران استفاده مي كردند از آن ؛ درمجلس هم بايد اين جور باشد. مخاصمه در كار نيست مباحثه علمي است ، مباحثه اخلاقي است ، بايد اخلاق به مردم ياد بدهند، دعوا نبايد باشد در آن .

اتحاد و پشتيباني ملت در گرو خدمت مسئولين

و همين طور مادامي كه ما منسجم هستيم با هم ، دستهايمان تو هم است و دعاي وحدت مي خوانيم ، هستيم . آن روزي ما از بين خواهيم رفت كه اين دستها از بين هم بيرون برود، اين به او بد بگويد، او به او بد بگويد، او اشكال به او كند، او اشكال به اوبكند، آن روز است . و ما بحمدالله الان يك ملتي داريم كه دستشان در دست هم است وكسي نمي تواند به اين ملت آسيب بزند. اين پشتيباني از هم و اين كمك كردن ، حوزه ها به دولت ، به قوه قضائيه ، به مجلس كمك كنند، مجلس به آنها كمك كند، دولت به همه