جلد سیزدهم - صفحه 456 - لزوم امتحان و ناكافي بودن صرف ادعا
صفحه : 456
لزوم امتحان و ناكافي بودن صرف ادعا
بايد امتحان بشويم . مجرد دعواي اينكه من خداخواه هستم ، من آزاديخواه هستم ،من حقوق بشر را مراعات مي كنم ، من اگر به رياست جمهوري ، به حكومت ، به نخست وزيري ، به رئيس مثلا قبيله ، به رياست عشاير برسم با مردم رفتار خوب مي كنم ومردم را به آزادي و رفاه دعوت مي كنم و خودم هم همين طور هستم ، مجرد دعواپذيرفته نيست . وقتي كه داده شد آن منصب به آن شخص ، رسيد به آن منصب ، آن وقت است كه مطالعه در حال او بايد كرد كه آيا مثل كارتر هست يا مثل علي بن ابيطالب . بامستضعفين و مستمندان آن مي كند كه علي بن ابيطالب - سلام الله عليه - كرد، يا آن مي كند
امانت الهي است ، به خدا برگردانده . اولادها اماناتي هستند از خدا، زن و فرزند امانتهايي هستند از خدا، داراييها امانتهايي هستند از خدا و به او رد شده است . و ما از خدا هستيم وبه سوي او رجوع مي كنيم . اگر امتحان را درست داديم و همان طوري كه اوليا و انبياامتحان دادند ما هم به آنها اقتدا كرديم ، مورد آن بشارت هستيم كه خداي تبارك و تعالي مي فرمايد و به آنها رحمت مي فرستد، مغفرت مي فرستد و آنها را اصحاب هدايت (4)مي داند. اين امتحان آسان تر است از آن امتحانهايي كه دولتمردان را خدا امتحان مي كند.چه بسا از اين روساي جمهوري كه در دنيا هستند، مدعي احترام به حقوق بشر هستند.قبل از رسيدن به مقام رياست جمهور مدعي آزاديخواهي ، مدعي دوستي با بشر، مدعي خواستاري رفاه بشر هستند. لكن وقتي كه مي رسند به مسند و امتحان مي كند خداي تبارك و تعالي آنها را، نمي توانند از امتحان بيرون بيايند. به جاي طرفداري از حقوق بشر، بشر را به تباهي مي كشند. به جاي طرفداري از ضعفا، ضفعا را به هلاكت مي رسانند.همان طوري كه در آن طرف بشرالصابرين است به رحمت و مغفرت و حيات ابدي ، براي اينها هم بشارت به عذاب اليم است : بشارت به ننگ است .
4- اشاره است به آيه 157، سوره بقره : ((اولئ عليهم صلوات من ربهم ورحم واولئ هم المهتدون )) آن گروهند مخصوص به درود و الطاف الهي و رحمت خاص خداوند، و آنها به حقيقت به سوي خدا هدايت يافتگانند.
