جلد دهـم - صفحه 186 - توصيف آزادي هاي بعد از انقلاب
صفحه : 186
سلب آزادي واقعي در دوره پهلوي
آزادي كه در سابق بر او و حالا دارند يك آزادي است كه نافع براي كشور خودشان ،براي اسلام ، براي مسلمين ، براي ملت خودشان ، است . يعني اينها آزادند كه دراجتماعات داخل بشوند، داخل هم شدند و مي بينيد، آزادند كه خدمت كنند به مملكت ،خدمت كردند و مي كنند، و داريد مي بينيد. آزادند كه در مصالح مملكت حرف بزنند؛اشكال بكنند به دولت ؛ اشكال بكنند به مقامات دولتي و غير دولتي . چنانچه ديديد الان اشكال كردند. آزادند در اين مسائل اجتماعي ، در مسائل اساسي كه مربوط به مصلحت كشور خودتان و ملت خودتان است ، هيچ قيد و بندي در كار نيست . مي بينيد. شما يك جابياوريد كه بخواهيد يك صحبتي بكنيد كه راجع به مصلحت مملكت است - نه توطئه باشد كه بعضي مي كردند - يك عملي بكنيد كه مربوط به مصالح خودتان و مصالح كشوراست ، و آمدند دستتان را گرفتند كنار زدند و سرنيزه آمده حكومت كرده ، همچو چيزي پيدا نمي كنيد. سابق هم فعاليتي كه زنها داشتند، فعاليتي كه در هر گرفتاري - كه حالا من دوتايش را اسم بردم كه قضيه "تنباكو" و "مشروطيت " كه بيشتر از چيزهاي ديگر بود -لكن در همه گرفتاريها زنها جلو مي افتادند و همراه با مردها و مسائلي را كه مربوط به مملكت خودشان بود مي گفتند و فرياد مي زدند، و انجام مي دادند مسائلشان را. شما هم ديديد كه در اين قطعه سوم ، كه شما حاضر قضيه بوديد و فاعل بوديد، فعال بوديد، هيچ گرفتاري و جلوگيري در كار نبود كه شما را جلوگيري كنند از اينكه اجتماع نكنيد.جلوگيري كنند كه ، عرض مي كنم كه بيرون نرويد؛ در بين مردم نرويد؛ فرياد نزنيد؛ مظالم را نگوييد. با همين فعاليت شما و آزادي شما بود كه اين پيروزي براي ملت ما نصيب شد.
توصيف آزادي هاي بعد از انقلاب
اما آن آزادي كه آنها مي خواستند و زمان رضاخان و پسرش مي خواستند، و خصوصا
بكنيم كه آن آزادي كه زنها و مردها در آن دو قطعه جلو و عقب داشتند آن آزادي بود؛ يااين قطعه اي كه از زمان كودتاي رضاخان تا زمان رو به شكست رفتن پسرش بود، اين آزادي بود.
