TASVİR-İ FÂTIMÂ

Bostân-ı Âl-i İmrân, zikretse Zehrâsı'nı

Ağlar kamu kâmurân, fikretse nefhâsını

Bûhur-u Meryem ile, nûş ederken melekler

Fâtımâ remzi ile, cûşa gelmiş felekler

Âsîye'nin alnında, Betûl yıldızı vardı

Fir'avn'ın sarayında, Süreyya izi vardı

Nemrud'un âteşini, söndüren suyun adı

İbrâhîm'e gül olan, göz yaşının soyadı

İsmâil'in anası, ayağın çöle vurdu

Kevserî marifetle adını Zemzem koydu

Hatice'ye müjdeler, Beytullah kızı doğdu

Kehkeşanlar tahtında, Zühre yıldızı doğdu

Sanırsın zerafette ilahî nakış idi

İri siyah gözleri, nûrânî bakış idi

Sâkin, yavaş konuşur, sözleri inci idi

Tasvîr-i hal ne mümkün, sanki bir inci idi

İtret-i Mustafâ'nın, emsâl-i cismi idi

Fıtrat-ı Enbiyâ'nın, temsilî resmi idi

Ehl-i Beyt Dergâhı'nın gün görmeyen güneşi

İstemezdi dünyayı, babasının bir eşi

Sultân-ı Enbiyâ ki, kıyâm ederdi O'na

Cibril dahî imrenir, selâm ederdi O'na

Sırr-ı "Nefsin vahide", Fâtımâ'da cem olur

İrfân ile zikretsem, gündüzler gecem olur

Veysel Hocam hatır et, dâimâ ve dâimâ

Ne söylesen söz yetmez, Fâtımâ'dır Fâtımâ

                                        Veysel Menekşe

                                         13-Ekim-1996