برنامه دشمن براى خاموش كردن نور پيامبر
اگر خدا به پيغمبر مىگويد چراغ است جاى ديگرى مىفرمايد كه هيچ كس چراغ خدا را خاموش نمىتواند بكند. «يريدون ليطفعوا نوراللَّه» مىخواهند نور خدا را خاموش كنند ولى هرچه بيشتر فوت كنند «يريدون ليطفعوا نوراللَّه» حق مىماند. اينجا امسال بحث آمد در خرم آباد ضبط مىكنم. توفيقى بود خدمت عزيزان خرمآبادى هستيم. من از خرمآباد يك خاطرهاى دارم يك وقتى هم در تلويزيون شايد گفته باشم نمىدانم گفتهام يا نگفتم، جاى ديگر كه گفتم ولى امروز يك چيزهايى به ذهنم آمد به مناسبت اين هم براى شما بگويم جوانهاى خرّم آبادى و هم همه ى ايرانىها گوش بدهند حدود سى سال پيش برادر من سربازى بود در خرّمآباد پادگان بدرآباد، بدرآباد است ديگه، من طلبه نوى بودم. ريشهاى مشكى داشتم، طلبه نوى بودم. آمدم خرّمآباد دفعه ى اولم هم بود رفتم پادگان دم در پادگان به برادرم گفتم كه مىشود بيايم تو، گفت نه بابا اينجا پادگان است شيخ راه نمىدهند به آن دژبانى كه دم در وايستاده بود، گفتم آقا مىشود من بيايم توى پادگان سخنرانى كنم. گفت بله، گفتم بيايم سخنرانى كنم. گفت مگر اينجا روضه است برو برو آشيخ برو وايستاديم يك سرگردى آمد، بهش گفتيم. گفت آقا شيخ خيلى سادهاى بيايى پادگان براى سربازها صحبت كنى همين طور به اين سادگى گذشت. تيمسارى آمد هر درجه دارى آمد ما التماسش كرديم نشد. برادرم هم ترسيد گفت داداش اگر بيايى تو سخنرانى كنى بعد كه تو بروى من را زندان مىكنند، ما را به خير تو اميد نيست شر نرسان ما را ديدى برو. گفتم آخه من از قم آمدم تو را ببينم يكى دو تا حديث هم بخوانم. گفت نمىشود روى آخوند حساساند گفتم من از آخوندى مىروم بيرون لباس كت شلوار مىپوشم اگر لباس ساده بپوشم مىشود بيايم تو. گفت نه .گفتم مىشود سربازها بياند بيرون گفت نه گفتم مىشود همشهرىها بياند دم در آخر چند تا كاشونى. گفتم كاشونىها، بگوييد بياند گفت نه نمىشود. گفتم مىشود اسم سخنرانى را نبرى من بروم يك چيزى بخرم تو برو به همشهرىها بگو برويم يك چيزى بخوريم به هواى چيزى خوردن بياييد. گفت ديگه اون را نمىدانم گفتم پس من مىروم شهر يك چيزى مىگيرم مىآيم اينجا تو برو به دو سه تا همشهريها بگو بياند چيزى بخورند، آنوقت همين طور كه چيزى مىخورند من يك حديث مىخوانم (از لباس آخوندى رفتم بيرون آمدم خرمآباد 30، 40 كيلو كاهو گرفتم يك جوى آب تميزى بود، يك نهر آبى بود، چشمه بود، يك چشمهاى بود آنجا نشستم يادم نيست كجا بود، نشستم شستم مقدارى هم سكنجبين و كاسه گرفتم و دو مرتبه يك تاكسى بار گرفتم و اين كاهوهاى شسته و اين سكنجبين را بردم آنجا، اين دفعه ديگر آخوند نبودم دژبانم نشناخت من را. برادرمان را خبر كرديم گفتيم كه به سربازهاى كاشانى بگو بيايند كاهو بخورند اصلاً هم نگو برادر من آخوند است، اصلاً نگويى سخنرانى كن بگو آمده كاهو بخوريد. گفت باشد رفت يك هفده نفر از بچههاى كاشان را، نمىدانم تو ذهنم هست هفده نفر بود چند نفرى هفده، هيجده نفر، اتفاقاً از بچههاى كاشان كه سربازى بودند، اينها آمدند و من خواستم همين طورى كه كاهو مىخورند حديث بخوانم. ترسيدم اين دژبان نگاه مىكرد خوب يك كسى سخنرانى كند، اونها هم كاهو بخورند خوب بالاخره مىگويد چيه. به اينها گفتم من مىخواهم صحبت كنم اما شما نگاه به من نكنيد يك الاغى آنجا بود گفتم چند تايتان برويد آنور الاغ رويتان را آنور كنيد چند تا هم... هر كدامتان يك سمتى بنشينيد كه كج و كور نظامى و صفّى ننشينيد. هر كدام دو تاتان به يك سمتى كاهو بخوريد، الاغ هم وسط باشد. من هم با كاهو ور مىروم اما عوضى كه كاهو بخورم يك حديث مىخوانم. خر را گذاشتيم جلو يعنى خر را گذاشتيم وسط قرائتى و خر و سرباز هر كدام به يك سمتى نشستند، كاهو شروع كردند خوردن و من لابه لاى كاهو خوردن يك حديث گفتم) اين وضع پادگان ما بود در سى سال پيش در شهر شما كه الان هستم امروز صبح يعنى امروز 1/5 پيش همين امروز صبح شخصى آمد پهلوى من، گفت من اميرلشگرم تقاضا دارم بيايى سخنرانى كنى. گفتم كجا. گفت شما كه آمدهايد خرمآباد سخنرانى مىكنى براى تلويزيون، توى پادگان ما هم بيا. گفتم كجا، گفت من پادگان بدرآبادم تا گفت بدرآباد ياد گفتم عجب (من سى سال پيش مىخواستم يك حديث بخوانم مجبور شدم از آخوندى بروم، بيرون كاهو بشورم، هر كدام به يك سمتى بنشينيم با خر و سرباز و قرائتى، همه قاطى شويم يك جورى بايد اين رقمى ما حديث بخوانيم و امروز هم امير لشگر آمده گفته چندين هزار لشگر سرباز بيا حديث بخوان پس خون شهيد مدنى حرام نشد. خون شهداى ما، شهيد مدنى يكى از پايگاههايش خرمآباد بود. شهيد مدنى نجف بود، منتهى وقتى مىآمد ايران چند روز خرمآباد بود، چند روز همدان، مدنىها، صياد شيرازىها، اين عزيزان از ما كه شهيد شدند حرام نشد بنده همان قرائتى هستم اون قرائتى هم بهتر از اين قرائتى است چون اون موقع تازه نفس بودم ديگر وارفتهام ولى در عين حال نگاه مىكنم اين خونها چه كرد)
استقبال دانشمندان و متخصّصان از امام زمان (عليه السلام)
برادرها به همين دليل كه جايى كه راهمان نمىدادند حالا استقبال مىكنند داريم امام زمان (عجّل اللَّه تعالى شريف) كه ظهور كند همه درها روى حضرت مهدى باز خواهد شد مخترعين كره ى زمين حديث داريم مكتشفين و دانشمندان كره ى زمين خواهند آمد خدمت امام زمان (عجّل اللَّه تعالى شريف) اسلام خواهند آورد و تمام تخصصشان را خدمت امام خواهند گذاشت همين طور كه در ارتش ما بسيارى از خلبانهايى كه آمريكا تحصيل كرده بودند بسيارى از مسئولين رده بالاى قوه ى نظامى كه تحصيلات عاليه داشتند و قبلاً در اختيار اسلام نبودند خوب مسلمان بودند اما حكومت دست آنها نبود تا امام ظهور كرد آمدند خدمت امام با امام بيعت كردند كه تمام تخصصشان را در اختيار امام گذاشتند
سختى و آسايش در كنار يكديگر است
«انّ مع العسر يسراً فانّ مع العسر يسرا» آيهاى ديگر داريم «سيجعل اللَّه بعد العسر يسراً» توى قرآن 12 تا «العسر» است، 36 تا «يسر» يعنى مشكلات و آسانىها را پهلوى هم قرار مىدهيم مشكلات 13 آسانىهاست. 12 تا كلمه «العسر» است يعنى سختى، 36 تا كلمه «يسر» و در تاريخ ما هم همين طور بوده، كربلا يك نصف روزى امام حسين (عليه السلام) زجر كشيد زير سم اسب رفت. خانوادهاش چى چند روزى اينها اسير بودند اما بعد 1400 سال ماِ مىبينيم كه كلماتشان، حرفهايشان اين معناى اين است كه «انّ مع العسر يسراً» خدا انشاءاللَّه قسمت كند برويد مكه نماز جماعت ميليونى مىبينيد يك مرتبه ياد خديجه (سلام اللَّه عليها) مىافتيد كه عجب يك زن به يك مرد اقتدا مىكند. نماز جماعت 3 نفره، على بود از مردها، خديجه بود از زنها، چه طور نماز جماعت 3 نفرى، شده نماز جماعت ميليونى، آدم حالا مىفهمد قرآن چه مىگويد «و رفعنا لك ذكرك» پيغمبر «و رفعنا لك ذكرك» نام تو را بلند مىكنيم نگران نباش «و رفعنا لك ذكرك» . تو نيكى كن و در دجله انداز. خيلى اين دعوتى كه امروز اين امير لشگر از من كرد تا فهميدم مال بدرآباد است يك مرتبه بدرآباد و بدرآباد را پهلوى هم گذاشتم خيلى برايم شيرين بود. نماز نور خداست، خاموش نخواهد شد. ممكن است يك جايى تارك نماز زياد باشد، عوضش يك نمازهاى عاشقانه از كشورهاى ديگر برمىخيزد. دوستى را من سراغ دارم يعنى بعداً باهاش دوست شدم نه كه حالا دوست من بود استاد دانشگاه است كمونيست بود، بعد مسيحى شد. مكتب مسيحيت را مطالعه كرد قانعش نكرد، چون در مسيحيت حرفهاى اشكال دار خيلى است. بعد از مسيحيت آمد مسلمان شد در ميان فقهاى اسلامى شافعى، همبرى و مالكى و جعفرى و شيعهاى مطالعه كرد همه را. آمد شيعه شد در بين شيعهها آمد ايران رفت خدمت امام عاشق اسلام شد، عاشق امام شد. ايام جنگ بود، رفت جبهه صحنههايى از جبهه را ديد. ساكن اتريش و بچه ى اتريش است. برگشت در آن جا گفت من راه خودم را بعد از چند سال پيدا كردم. بنيان گذار شيعه در آن قبيله شد، قبيله خودش من رفته بودم اتريش، جلسهاى داشت همه ى كسانى كه شيعه شده بودند، جمع كرده بودند. چه جوانهايى جه خواهرهايى، چه برادرهايى، چه جلساتى، توى جلسه شان هر كس غذاى خودش را مىآورد. چون مىگفت بودجه نداريم، هر كسى مثلاً غذاى خودش را مىآورد. ايشان صحبت مىكرد، بعد همان جا غذا مىخوردند حالا كم كم هر سال يك كاروانى از طرفدارانش را بر مىدارد مىآورد مكّه. پسرش را فرستاد ايران فارسى ياد گرفته خيلى راحت و پسرش هم الان حجةالسلام شده. غصّه نخوريد فلانى تارك الصلوة شده بايد غصّه بخوريم اما اگر يك آبى اينجا فرو مىرود جاى ديگر به صورت يك آب زلال در مىآيد، فقط شرمنده خواهد شد كه چطور آن از راه دور گرفت و اين از راه نزديك نگرفت. چطور بعضىها با كتاب قرضى نمره بيست آوردند، بعضىها بابايشان كتابفروش است، توى شهرستان كتابخانه هست، هواى معتدل دارند، باز هم نمرهشان ضعيف است. از اين امكانات بايد استفاده كنيم (شما مردم عزيز چيزهايى داريد كه استانهاى ديگر همه استانها شرايط شما را ندارند استان شما استان پرآبى است، شما با كمبود آب مواجه نيستيد. چند روز پيش من زاهدان بودم، امسالى كه همه جا باران آمده باز هم آنجا آب را با ماشين مىخرند. پرآبى يك نعمتى است مخصوص شما، يك هواى معتدل مخصوص شماست نه يخ بندان بعضى از استانها را داريد نه داغى بعضى از استانها را. معتدل هواى معتدل همه ى خانها تقريباً اسلحه دارد و همه حالت بسيجى دارند. همه ى نژاد انقلابى هستند. زمانى كه استان شما بنى صدر را شناخت و باهاش يرخوردى كرد آن زمان همه ى ايران زنده باد بنى صدر مىگفتند. ولى استان شما بنى صدر را قبل از استانهاى ديگر شناخت يعنى فهم مكتبى و انقلابى شما بالاست هوايتان هم معتدل است بنابراين در اين شرايط يك شرايطى است كه بايد فرق بكنيد بچّههاى قم كه در كنار قم هستند، بچّههاى مشهد كه در كنار امام رضا (عليه السلام) هستند بايد فرق بكنند. بچّههاى همدان، بچّههاى استانهايى كه هوايشان سرد است، بايد دو برابر خوزستانىها مطالعه كنند چون آنجا تابستان هم مىشود مطالعه كرد خوزستان آتش ازش در مىآيد. تابستان هر استانى هر شرايطى دارد، آنوقت خوزستانىها يك شرايطى دارند كه باز همدانىها ندارند. هر كسى از آن شرايطش اگر آن طورى كه بايد استفاده نكند قيامت حسرت خواهد خورد. قرآن براى قيامت خيلى اسم گذاشته «يوم التلاق» «تلاق» با ت دو نقطه يعنى تلاقى «يوم الحساب» «يوم القيامه» اسم توى قرآن زياد است، قيامت يكى از اسمهاى قيامت «يوم الحسرة» است يعنى روزى كه آدم حسرت مىخورد عجب) هيچ مكتبى زهرا (سلام اللَّه عليها) ندارد و لذا امام در وصيتنامهاش مىگويد «ما مفتخريم كه زهرا (سلام اللَّه عليها) از ماست»، «ما مفتخريم كه امام باقر (عليه السلام) از ماست» «ما مفتخريم كه مذهب فاطمه (سلام اللَّه عليها) از ماست» مذهب فاطمه (سلام اللَّه عليها) را هم برايتان بگويم. فاطمه زهرا (سلام اللَّه عليها) از نظر علمى خبر از آينده داشت و كتابى داشت اين زهرا (سلام اللَّه عليها) سرچشمه علم امامها بود. گاهى مىرسيدند خدمت امام صادق عليهاسلام. مىگفتند آقا آينده چه مىشود. امام صادق (عليه السلام) مىفرمود بايد بروم كتاب مصحف را بخوانم، مصحف مادرم است. مىرفت باز مىكرد مىخواند مىگفت آينده چنين مىشود، چنان مىشود. يعنى علم زهرا (سلام اللَّه عليها) سرچشمه علم امام صادق (عليه السلام) هم بود. امام صادق عليهالسلام علومش از سه چهار چشمه بود، يكى چيزهايى كه خدا بهش القا مىكرد، يكى چيزهايى كه از جدش شنيده بود، يكى از چيزهايى كه از كتاب مصحف مطالعه مىكرد
ماجراى تسبيحات حضرت زهرا (سلام اللَّه عليها)
اين تسبيحات حضرت زهرا (سلام اللَّه عليها) را برايتان بگويم ماجرايش چيه. در جنگها خوب اسير مىگرفتند، بعضى از جنگها زنها شركت مىكردند. زن اسير داشتيم، مرد اسير داشتيم يك ذره، يك ذره اسلام شده بود طرفداران اسلام «يدخلون فى دين اللَّه افواجا» گروه گروه فوج فوج مىآمدند، مسلمان مىشدند. كم كم بازار اسلام گرم شد، تنورش داغ شد. فاطمه الزهرا (سلام اللَّه عليها) هم كم كم كارش زياد شد و بچههايش زياد شدند و بچهدارى و خانهدارى و آموزش و خسته مىشد. كارهاى خانه هم سنگين بود آرد كردن گندم، مال ايشان بود. تهيه نان و غذا مال ايشان بود. شير دادن و تربيت و آمد و رفت زنهاى مدينه و
يك روز آمد و گفت بابا جون مىشود شما به يك خانمى بگوييد بيايد يك چند ساعت كمك ما بكند يك كلفتى، كنيزى، يك خادمى، يك زنى بيايد توى خانه كمك بكند پيغمبر نگاهى كرد و فرمود شما 34 بار اللَّه اكبر بگو، 33 بار هم الحمداللَّه، 33 بار هم سبحاناللَّه. ما كنيز مىخواهيم، ايشان مىگويد بگو اللَّهاكبر. به نظرم پيغمبر مىخواهد بگويد فاطمه جان خواهش مىكنم از اين حرفها با بابايت نزن. اصلاً جوابش را چيز ديگر جواب داد فاطمه ى زهرا (سلام اللَّه عليها) چيز ديگرى گفت، پيغمبر چيز ديگر جواب داد. شايد مىخواسته بگويد از اين حرفها را اينجا نزن. گفت باشد خوب فاطمه زهرا (سلام اللَّه عليها) هم گرفت كه نبايد به پدرش از اين حرفها را بزند. دختر پيغمبر مثل باقى دخترها يك نخ مشكى داشت اين 34 تا گره بهش زد همين طور كه يك سانت يك گره، يك گره، يك گره، 34 تا گره. گفت باشد هر وقت ذكر بگوييم اللَّهاكبر، اللَّهاكبر، هر يك اللَّهاكبر، الحمداللَّه، سبحان اللَّه، كه مىگفت يكى از گرهها را از زير دستش رد مىكرد. ماجرا بود تا جنگ احد پيش آمد، فاطمه الزهرا (سلاماللَّه عليها) هفتهاى دو بار مىآمد احد. تقريباً 1 ساعت و نيم راه است يا دو ساعت. سر قبر حضرت حمزه، يك روزى مقدارى خاك قبر را برداشت گل كرد و از گل خاك حمزه عموى پيغمبر، مهره ساخت تويش را خالى كرد، شد تسبيح تربت، منتهى تربت حمزه. سبحان اللَّه، اللَّهاكبر، اين شد تسبيح حضرت زهرا، تا كربلا پيش آمد به جاى خاك احد، خاك كربلا و ثواب هزار ركعت نماز دارد
ياد فاطمه (سلام اللَّه عليها)، به دنبال هر نماز
و در تعقيبها هيچ تعقيبى به اندازه ى تعقيب حضرت زهرا (سلاماللَّه) عليها ارزش ندارند. همين 34 تا اللَّهاكبر يعنى ما با نماز با حضرت زهرا با اين تسبيحش متصل مىشويم، مثل اينكه با هر آب خوردنى مىگوييم سلام بر حسين، مثل اينكه با هر نمازى در سلام مىگوييم «السلام عليك ايها النبى»، مثل اينكه در هر نمازى صلوات بر پيغمبر و اهل بيتش مىفرستيم. يعنى ارتباط ما با پيغمبر «السلام عليك ايها النبى»،با اهل بيت پيغمبر تشهدمان صلوات مىفرستيم با امام حسين (عليه السلام) به خصوص آب كه مىخوريم و سجده خاك كربلا نماز ما همراه با ولايت است ، نماز ما همراه با شهادت است، يعنى حسين (عليه السلام) فراموش نشود، ولايت فراموش نشود، زهرا (سلام اللَّه عليها) فراموش نشود. خيلى مكتب عجيبى داريم، خيلى مكتب عجيبى داريم. شما يك نماز كه مىخوانى نماز شما به شرطى قبول مىشود كه تغذيههاى شما درست باشد، اگر غذاى شما مشكل داشته باشد در قبولى نماز شما اثر دارد، اگر شما آبروى يك مسلمانى را بريزيد در قبولى نماز شما اثر دارد اگر شما حق فقرا را، زكات ندهيد در نماز شما اثر دارد يعنى اين نماز خواسته باشد پرواز كند شرايطش اين است كه آبروى مردم محفوظ بماند غيبت نكنيم، شكم فقرا سير بشود زكاتت را بدهى تغذيه ى خودت درست باشد. خط فكرىات، ولايت رهبرىات ولايت اميرالمؤمنين را داشته باشى يعنى قبولى نماز چنان، نماز قبولىاش بند شده به كارها كه يك نمازگزار واقعى اگر يك نماز درست بخواند همه كارهايش اتوماتيك خودش هم درست مىشود، توى نماز ما از طريق تسبيحات حضرت زهرا (سلام اللَّه عليها) با حضرت زهرا آشنا مىشويم. فاطمه الزهرا (سلام اللَّه عليها) خيلى مقام داشت. در زمان فاطمه الزهرا (سلام اللَّه عليها) فدك منطقه ى بسيار وسيعى بود درآمدى داشت كه اين درآمدش را پيغمبر وصيت كرده بود مال زهرا و فكر زهرا، خود زهرا كه زندگىاش ساده بود. على بن ابيطالب كه زاهدترين فرد بود. فدكى كه دادند مال زندگى شخصى زهرا (سلام اللَّه عليها)نبود. من در جلسه قبل گفتم يك بار مقدارى يك مقدار گردنبند، يك خورده نقره بود گردنبند نقره را پيغمبر در گردن زهرا سلاماللَّه عليها ديد، چيزى نگفت ولى عبوس كرد. فورى حضرت زهرا در آورد، گفت بده به فقرا
فدك پشتوانه اقتصادى اهل بيت (عليهم السلام)
زهرا (سلام اللَّه عليها) زندگىاش زاهدانه و اميرالمؤمنين زاهدانه بود. اما فدك بايد دست اين زاهد باشد كه خرج فكرشان بكنند، چون بالاخره اسلام خرج دارد. نبايد گفت آقا براى خدا، ابوالفضل هم كه براى خدا جنگيد اسبش جو مىخواهد يعنى بايد يك امكانات مادى فكر را دنبال كند اموال خديجه كمك كرد به فكر پيغمبر، ولى فدك را گرفتند. گفتند چرا مىگيريد يك حديث دروغين ساختند غصب فدك. حالا ما سيره را هم سيره ى فاطمى اونى كه پشتوانه ى مالى بود فدك بود درآمد سرشارى داشت منطقه بزرگى بود كه اين درآمدش خرج تفكر علوى بشود. آمدند گرفتند فاطمه الزهرا سلاماللَّه عليها (يك پارچهاى دور سرش پيچيد به زنها گفت بزنيد من مىخواهم يك سخنرانى بكنم كه اين سخنرانى نيست است مىخواهم حكومت را ببرم روى هوا، حكومتى كه رهبرش على ابن ابيطالب نباشد صد هزار نفر در غدير خم گفتند شاهد بودند كه گفتند على چطور شد كه حكومت را آدم دو شاهد داشته باشد دادگسترى حقش را مىگيرد چرا شوهر من صد هزار شاهد داشت نتواند حقش را بگيرد) يك سخنرانى كرد كه در حديث و تاريخ آمده آنقدر مردم توى مسجد گريه كردند كه در طول تاريخ مسجد نبوى هيچ وقت به اندازه آن روز گريه، يك سخنرانى كرد حدود چهل و پنجاه آيه ى قرآن توى سخنرانىاش گفت كودتا كرد بعد گفتند چرا حق شوهرم را غصب كرديد گفتند حديث داريم «نحن» ما «معشر انبياء» ما گروه انبياء «لا نوّرث» ارث نمىگذاريم. بنابراين پيغمبر ارث ندارد، هر چى هست مال همه ى مسلمانها است جالب اين است كه اين «نحن معشر انبياء» قرآن است يا حديث، حديث است چطور شد كه ما حديث رفتيم بخوانيم شما گفتيد «كفانا كتاب اللَّه» حديث نخوانيد «كفانا كتاب اللَّه» كتاب خدا كافى است، حديث را نخوانيد، ها چطور شد ما كه رفتيم يك حديث بخوانيم گفتيد قرآن هست، حديث نخوان منتهى براى گرفتن فدك خودشان حديث خواندند. يعنى با حديث دروغين فدك را گرفتند و ما حديث راست رفتيم بخوانيم گفتند نه حديث نخوان يك بام و دو هوا «كفانا كتاب اللَّه» كتاب خدا كافى است. ضربه ى علمى شد چون همه ى حرفها كه در قرآن نيست، در قرآن كه نگفته نماز صبح دو ركعت است در قرآن فقط مىگويد «اقيموا الصلوة» نماز بخوانيد و اما دو ركعتىاش توى حديث است در قرآن مىگويد «و ليطوفوا بابيت العطيف» طواف كنيد اما هفت بار يا هشت بار توى حديث است ما هزاران مسئلهاى واجب و مستحب داريم كه اصلاً در قرآن وجود ندارد. قرآن يك كتاب قانون اساسى است. توى قانون اساسى كه همه تبصرهها نيست قانون اساسى كه چند بند كلى دارد، منتهى هر بندىاش مفصلش اهل بيت است. اگر همه ى حرفها در قرآن بود كه حضرت نمىگفت «كتاب اللَّه و عترتى» كتاب و اهل بيت. ديگر اهل بيت نمىخواستيم قرآن باز مىكرديم همه چيزى توش بود. قرآن كليات را مىگويند جزئياتش با اهل بيت است. فدك را گرفتند و اين يك سرمايه كلانى بود و فاطمه الزهرا سلاماللَّه عليها سخنرانى كرد چه سخنرانى، بعد توى سخنرانىاش نالهها زد يك ناله هايى زهرا زد كه مسجد رفت روى هوا. گريهاى از مردم گرفت. به خليفه ى اول گفت چطور شد تو از پدرت ارث ببرى، من از پدرم ارث نبرم مگر قرآن نمىگويد «و ورث سليمان داوود» داوود پيغمبر بود قرآن مستقيم مىگويد «و ورث سليمان داوود» يعنى حضرت سلميان از حضرت داوود ارث برد. اصلاً زندگى پيغمبران هم مثل زندگى ما است مثل اينكه بگوييم شما پيغمبرى نبايد بخورى غذا $ شما پيغمبرى نبايد بچهات را دوست داشته باشى. مسائل عاطفى، مسائل غريزى، مسائل فطرى، مسائل حقوقى كه فرقى بين پيغمبر و غير پيغمبر نمىكند كه به هر حال خيلى زهرا (سلام اللَّه عليها) حالا با همه ى عظمتش با يك دست آسياب سنگين داشت گندم آرد مىكرد بچهاش هم شير ميداد يك روز پيغمبر آمد ديد كه زهرا دارد با يك دست گندم آرد مىكند با يك دست بچهاش را شير مىدهد بعد آنوقت تازه ذكر خدا را هم مىگويد. يعنى پيغمبر گريه كرد. فرمود فاطمه جان اين تلخىهاى دنيا را با شيرينىهاى آخرت عوض نكنى «و لوسف ربّك فنرضى» نابينا آمد توى خانه ى زهرا (سلام اللَّه عليها) فرمود وايسا. گفتند يا زهرا نابينا است، چشم ندارد كه شما چادر سر مىكنى. فرمود بالاخره من عطر زدم. چشم ندارد، ولى ممكن است بوى عطر من در نابينا اثر بگذارد ممكن است او از راه بينى، بوى عطر از من مىآيد چشم ندارد، ولى او «هو يشّمّ» شبهاى جمعه تا صبح احياء مىگرفت و اما حسن عليه السلام مىگفت گوش دادم از سرشب تا صبح به مسلمانها دعا كرد. گفتم مادر جان يك دعا هم به خودت بكن فرمود: «الجار ثم الدّار» اول بايد به مردم دعا كرد آيه نازل شد كه «لا تجعلوا دعاء الرسول البينكم كدعاء بعضكم بعضاً» به پيغمبر محمّد نگوييد، بگوييد يا رسول اللَّه. فاطمه (سلام اللَّه عليها) هم مىگفت يا رسول اللَّه. بابايش گفت نه تو يا رسول اللَّه نگو تو بگو يا ابه، من همين كه تو به من بگويى بابا، اين كلمه بابايى كه تو به من مىگويى براى من شيرين تر است كه تو بگويى رسول اللَّه. اين مال عموم مردم است تو به من بگو بابا. بگو رد شويم يازده فرزند معصوم به قدرى عزيز است كه همه ى امامان افتخار مىكردند به فاطمه (سلام اللَّه عليها)، حتّى
فاطمه (سلام اللَّه عليها) الگوى امام زمان (عليه السلام)
حضرت مهدى (عجل اللَّه تعالى شريف) حديث داريم فرمود من از مادرم الگو مىگيرم الگوى من زهرا مادرم است يك جملهاى دارد حضرت مهدى (عجل اللَّه تعالى شريف) كه الگوى من مادرم است. امام حسين عليه السلام در كربلا فرمود من مادرم زهرا (سلام اللَّه عليها) است، افتخار مىكنم، شما به من مىگوييد بيايم بله قربان به يزيد بگويم، مىدانيد مادر من كيه، من شير زهرا خوردم كسى كه شير زهرا مىخورد به يزيد بله قربان بگويد، حواستان كجاست من مادرم زهراست، يعنى كسى كه شير زهرا را بخورد زير بار طاغوت نمىرود. امام سجاد عليه السلام در مسجد شام تو سخنرانىاش گفت من افتخار مىكنم مادرم زهرا است. همه ى امامان ما به زهرا افتخار مىكردند و ما هم افتخار مىكنيم كه علاقمند زهرا (سلام اللَّه عليها) هستيم. خدايا با آبروى زهرا (سلام اللَّه عليها) دين و دنياى ما، آبرو و عزّت و رهبر و دولت و امت و ناموس و نسل و انقلاب ما را حفظ بفرما. آمين
«والسّلام عليكم و رحمة اللَّه و بركاته»
«اللهم صلّ على محمّد و آل محمّد و عجل فرجهم»
فاطمه (سلام اللَّه عليها)، شب قدر پيامبر
«بسم اللّه الرّحمن الرّحيم»
الّلهم صل على محمّد و آل محمّد و عجِّل فرجهم الهى انطقنى بالهدى و الهمنى التقوى
رمضان امسال گفتيم نگاهى داشته باشيم به سيرهى اهل بيت نه به طور كلّى به طور عبورى جزئى و مرور جلساتى راجع به پيغمبر اسلام صحبت كرديم جلساتى راجع به اميرالمؤمنين و جلساتى راجع به حضرت زهرا سلام اللَّه عليها راجع به حضرت زهرا يك مقدارى مطلب ديگر هست مىخواهم بگويم.
پيغمبر ما وارث همه ى انبياء است وارث آدم و نوح و ابراهيم و موسى و عيسى، خاتم النبيين و وارث همه ى انبياء پيغمبر ما و زهرا تنها وارث پيغمبر ما، به يك معنا مىشود گفت زهرا وارث تمام انبياء است چون پيغمبر، زهرا وارث پيغمبر ماست تنها وارث است و پيغمبر ما هم وارث همه ى انبياء است اين مقام مهمّى است رواياتى داريم كه « ان اللَّه ليغضب لغضب فاطمه و يرضى و لرضاها» رضاى زهرا سلام اللَّه عليها رضاى خدا است، غضب زهرا (سلام اللَّه عليها) غضب خداست، خيلى مقام است. مريم، حضرت مريم مادر يك عيسى است و فاطمه مادر يازده عيسى، وجود فاطمه وجود استثنايى است. «فطم» يعنى جداست فاطمه سلام اللَّه عليها يعنى يك زن جدا، يك زن استثنايى، دور است از همه يك زن نمونه. حديث داريم هر كس فاطمه را عميق بشناسد شب قدر را درك كرده. كى مىخواهد بگويد حديث من تا الان كه ريشم همه سفيد شده نمىفهمم يعنى چه؟ چقدر بايد يك انسان جوهر و مقام و مايه داشته باشد كه آنقدر با كمال باشد كه اشرف هستى پيغمبر اسلام دستش را ببوسد. بوسيدن دست، پيغمبر به خاطر اين نيست كه دخترش است دستش را مىبوسد، توى دين اسلام اين حركتها براى خويش و قومها نيست همين پيغمبر به عمويش مىگويد خدا مرگت بده «تَبَتْ يَدا ابى الَهب» بريده باد دست ابى لهب، خوب ابى لهب هم عموى پيغمبر است. اگر مسئلهاى فاميلى باشد انسان هم بايد يك حسابى براى عمويش باز كند. در دين اسلام ملاكها ارزش است نسبتها و فاميليها حرف بعد را مىزند خدا به نوح مىگويد «انه ليس من اهلك» اگر همه مردم غرق شوند پسر تو هم بايد غرق بشود. گفت « ان نبلى من اهلى» بابا پسر پيغمبر است. فرمود پسر پيغمبر هم خطش كج شد بايد غرق بشود، يعنى در دين ما دينى است كه سلمان فارسى جزء اهل بيت باشد «السلمان منّا اهل الْبَيت». شيعه و سنى اين حديث را نقل كردند كه سلمان ايرانى جزء اهل بيت مىشود، پسر نوح كه اهل بيت است از اهل بيت خارج مىشود. خط كش ما خط كش فاميلى نيست خط كش ارزشها است. دست بوسى فاطمه الزهرا (سلام اللَّه عليها) يك چيزى نيست كه حالا بابا است دست بچهاش را مىبوسد يعنى حمل يك مسأله عادى ببخشيد، حمل يك بسترى عاطفى نبايد كرد چون حالا بالاخره بابا است دستش را مىبوسد. قرآن به پيغمبر مىگويد تو نور هستى «انا ارسلناك شاهداً» من تو را شاهد قرار دادم بعد مىگويد «و سراجاً» من تو را نور قرار دادم. پس پيغمبر نور خداست، چون قرآن مىگويد « انا جعلناك شا هداً و» بعد مىگويد «سراجاً» سراج يعنى چراغ
