تبیان، دستیار زندگی

داستان بادکنک قرمزی که بالا ميبرندش اما هميشه ميترکد

شايد در فوتبال دنيا برای اولين بار اين اتفاق داشت می افتاد که يک تيم با 3 بازی در مقابل تيم های دسته های پايين تر

ان هم در ورزشگاه خودی و با حضور هواداران خودی (و در حسرت جام) و امتيازات ميزبانی و داور ...به نيمه نهايی برسد

در نيمه نهايی نيز باز هم ميزبان باشد و در مقابل تيمی بايستد که در 8 روز گذشته 4 بار به ميدان رفته و اثرات خستگی ، اسيب ديدگی .. در طول 120 دقيقه از بازی کاملاً در ساق های سپاهانی ها پيدا بود

البته لازم به ذکر است که در اين روز و روز های گذشته نشريات قرمز و سيما جوی را حاکم کردند که گويی همه منتظر قربانی شدن سپاهان بوددند (به هر قيمتی) تا بار ديگر در بازی فينال نيز قرمز ها ميزبان باشند (يک اتفاق عجيب!!! شايد هم برنامه ريزی شده

اما همه ميداند تا کسی دستها را در برابر پرسپليس بالا نبرند اين تيم قادر به برتری نيست، چيزی که سپاهان بهتر از همه ميداند