تبیان، دستیار زندگی

بعضي ها !

بعضيها شعرشان سپيد است، دلشان سياه،

بعضيها شعرشان كهنه است، فكرشان نو،

بعضيها شعرشان نو است، فكرشان كهنه،

بعضيها يك عمر زندگي ميكنند براي رسيدن به زندگي،

بعضيها زمينها را از خدا مجاني ميگيرند و به بندگان خدا گران ميفروشند.

بعضيها حمال كتابند،

بعضيها بقال كتابند،

بعضيها انبارداركتابند،

بعضيها كلكسيونر كتابند

بعضيها قيمتشان به لباسشان است، بعضي به كيفشان و بعضي به كارشان،

بعضيها اصلا‏ قيمتي ندارند،

بعضيها به درد آلبوم ميخورند،

بعضيها را بايد قاب گرفت،

بعضيها را بايد بايگاني كرد،

بعضيها را بايد به آب انداخت،

بعضيها هزار لايه دارند

بعضيها ارزششان به حساب بانكيشان است،

بعضيها همرنگ جماعت ميشوند ولي همفكر جماعت نه،

بعضيها را هميشه در بانكها ميبيني يا در بنگاهها.

بعضيها در حسرت پول هميشه مريضند،

بعضيها براي حفظ پول هميشه بيخوابند،

بعضيها براي ديدن پول هميشه ميخوابند،

بعضيها براي پول همه كاره ميشوند.

بعضيها نان نامشان را ميخورند،

بعضيها نان جوانيشان را ميخورند،

بعضيها نان موي سفيدشان را ميخورند،

بعضيها نان پدرانشان را ميخورند،

بعضيها نان خشك و خالي ميخورند،

بعضيها اصلا نان نميخورند،

بعضيها با گلها صحبت ميكنند،

بعضيها با ستارهها رابطه دارند.

بعضي ها صداي آب را ترجمه ميكنند.

بعضي ها صداي ملائك را ميشنوند.

بعضي ها صداي دل خود را هم نميشنوند.

بعضي ها حتي زحمت فكركردن را به خود نميدهند.

بعضي ها در تلاشند كه بيتفاوت باشند.

بعضي ها فكر ميكنند چون صدايشان از بقيه بلندتر است، حق با آنهاست.

بعضي ها فكر ميكنند وقتي بلندتر حرف بزنند، حق با آنهاست.

بعضي ها براي سيگار كشيدنشان همه جا را ملك خصوصي خود ميدانند.

بعضي ها فكر ميكنند پول مغز ميآورد و بي پولي بي مغزي.

بعضي ها براي رسيدن به زندگي راحت، عمري زجر ميكشند.

بعضي ها ابتذال را با روشنفكري اشتباه ميگيرند.

بعضي از شاعران براي ماندگار شدن چه زجرها كه نميكشند.

بعضي ها يك درجه تند زندگي ميكنند، بعضيها يك درجه كند.

هيچكس بيدرجه نيست.

بعضي ها حتي در تابستان هم سرما ميخورند.

بعضي ها در تمام زندگيشان نقش بازي ميكنند.

بعضي از آدمها فاصله پيوندشان مانند پل است، بعضي مانند طناب و بعضي مانند نخ.

بعضي ها دنيايشان به اندازه يك محله است، بعضي به اندازه يك شهر،

بعضي به اندازه كرة زمين و بعضي به وسعت كل هستي.

بعضي ها به پز ميگويند پرستيژ

بعضي ها خيلي جورهاي مختلف هستند.

شما چطور؟ آيا شما هم از اين بعضي ها هستيد ؟؟

يه پسر و دختر کوچولو داشتن با هم بازي ميکردن. پسر کوچولو يه سري تيله داشت و دختر کوچولو چندتايي شيريني با خودش داشت. پسر کوچولو به دختر کوچولو گفت من همه تيله هامو بهت ميدم؛ تو همه شيرينياتو به من بده. دختر کوچولو قبول کرد.
پسر کوچولو بزرگترين و قشنگترين تيله رو يواشکي واسه خودش گذاشت کنار و بقيه رو به دختر کوچولو داد. اما دختر کوچولو همون جوري که قول داده بود تمام شيرينياشو به پسرک داد.
همون شب دختر کوچولو با ارامش تمام خوابيدو خوابش برد. ولي پسر کوچولو نمي تونست بخوابه چون به اين فکر مي کرد که همونطوري خودش بهترين تيله اشو يواشکي پنهان کرده شايد دختر کوچولو هم مثل اون يه خورده از شيرينيهاشو قايم کرده و همه شيريني ها رو بهش نداده.

نتيجه اخلاقي داستان

عذاب وجدان هميشه مال كسي است كه صادق نيست
آرامش مال كسي است كه صادق است
لذت دنيا مال كسي نيست كه با آدم صادق زندگي مي كند
آرامش دنيا مال اون كسي است كه با وجدان صادق زندگي ميكند

امشب با شاعر عشق و عرفان ...

نگاه به عشق ...

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقيا      آن جام جان افزاي را برريز بر جان ساقيا
بر دست من نه جام جان اي دستگير عاشقان        دور از لب بيگانگان پيش آر پنهان ساقيا
ناني بده نان خواره را آن طامع بيچاره را         آن عاشق نانباره را کنجي بخسبان ساقيا
اي جان جان جان جان ما نامديم از بهر نان         برجه گدارويي مکن در بزم سلطان ساقيا
اول بگير آن جام مه بر کفه آن پير نه چون          مست گردد پير ده رو سوي مستان ساقيا
رو سخت کن اي مرتجا مست از کجا شرم از کجا    ور شرم داري يک قدح بر شرم افشان ساقيا
برخيز اي ساقي بيا اي دشمن شرم و حيا       تا بخت ما خندان شود پيش آي خندان ساقيا

مولوي