تعداد وبلاگ ها در هر پنج ماه، دو برابر می شود. اولین وبلاگ توسط "تیم برنرزلی" (مخترع وب) ایجاد شد. گسترش این پدیده در سال 1999 با آغاز به کار Pitas، نخستین سرویس ارائه دهنده ی وبلاگ به صورت مجانی، شتاب فوق العاده ای به خود گرفت. تا اواسط سال 2000، بیش از یک هزار وبلاگ ایجاد شد و این رقم تا 2002 به بیش از نیم میلیون رسید. تاریخچه وبلاگ نویسی در ایران نیز به 16 شهریور 1380 باز می گردد. روزی که سلمان جریری، اولین وبلاگ فارسی را بر روی صفحه اینترنت قرار داد. مقاله ی درخشان با معرفی سیستم رایگان وبلاگ نویسی بلاگر، نقطه عطفی در تاریخ وبلاگ نویسی ایران بود. شاید روزی برای داشتن یک صفحه، بلاگر – آن هم به زبان انگلیسی- از معدود راه های ممکن بود ولی امروزه دیگر گرفتن وبلاگ برای یک فارسی زبان و ایرانی، با وجود سایت های پرشین بلاگ، بلاگفا و ...، بسیار ساده است.
بعد از مدتی به جایی رسد که در دنیای وبلاگ، زبان فارسی بعد از زبان های انگلیسی، پرتقالی و لهستانی قرار گرفت. از کنار رتبه چهارم زبان در وبلاگ نویسی برای ایرانی ها – آن هم با این وضعیت دسترسی به اینترنت – به راحتی نمی توان گذشت. در همین مدت بیش از یک میلیون وبلاگ جدید فقط در بلاگفا ایجاد شده است. سخن از موفقیت وبلاگ نویسی با ظهور صد ها میلیون وبلاگ در طی ده سال گذشته است؛ چشمان جهانیان بی دلیل خیره نشده است گرافیست ها و طراحان وب و برنامه نویسان، نخستین وبلاگ نویسان بودند که هم اکنون این گروه همچنان در عرصه ی وبلاگ فعالند و بعضی کارکرد سابق خود را رها کرده و به جمع خبرنگاران آماتور و حرفه ای جهان مجازی پیوسته اند.
هر وبلاگ نماینده ی یک انسان است. که در جامعه و فرهنگ خاص بزرگ شده و می تواند به باز نمایی خود در واژه ها و کلامی که می نویسد، بپردازد. این باز نمایی می تواند از یک سو معرف خود فرد و از سوی دیگر، معرف اجتماع و جامعه ای که فرد در آن زندگی می کند، باشد. وبلاگ یعنی یک تیتر که بیان گر گوشه ای از ذهن نویسنده، متن هایی که گاه از روزمرگی ها و گاه دغدغه ها روایت می کنند و تعدادی لینک که بیان گر فکر ها و ذهن های دیگرانی است که او می پسندد، در یک قالب و البته همه و همه با سلیقه و انتخاب او. ابتدا این فرضیه مطرح شد که دلیل این تعداد بالای وبلاگ نویسی به دلیل نبودن آزادی بیان است و موضوع به سیاست مرتبط شد ولی با انجام تحقیقاتی به مرور زمان روشن شد که وبلاگ های ایرانی بیش تر از آن که سیاسی باشند، جنبه ی اجتماعی و بیان خاطرات شخصی و ...، دارند.
وبلاگ با داشتن خصوصیاتی چون رایگان بودن، انتشار سریع، تعاملی بودن و ...، محیطی منحصر به فرد می سازد. فضای وبلاگ، بیش از چت فرصت لازم برای اندیشیدن و تعامل فکری را مهیا ساخت. شری ترکل (1991) اینترنت را وسیله ای برای ابزار و نمایش روایات خود معرفی می کند که در آن افراد هم کارگران، هم نویسنده و هم بازیگر این نمایش ها می باشند. ارتباطات اینترنتی بر این اساس، زمینه ی جدیدی را برای ابراز و اظهار تمایلات فرد فراهم می آورد. وبلاگ با داشتن ویژگی تعاملی بودن و این که فرد هم نویسنده است و هم خواننده، این امر را پر رنگ تر می کند. نوشتن خاطرات، دغدغه ها، تجربیات و...، موجب می شود که افراد خود باز گو کنند ویکی از فرصت های «خود آگاهی » است. با نوشتن، انسان از دست عواطف منفی و نامطلوب خلاص می شود و از موفقیت ها و توانیی ها لذت می برد و در کل نوشتن موجب اصلاح و بالا رفتن تراز « مفهوم خود» می شود. وبلاگ نویسی میل به گفت و گو دارد و این ویژگی نهفته فرهنگ ایرانی را که گفت و گویی بودن است و در ادب فارسی مستتر و در فرهنگ مذهبی و عارفانه ما هم هست، می تواند به گونه ای باز تولید کند. وبلاگ تنها یک دفترچه خاطرات که در نهان خانه ی وجود آدمی باشد، نیست. نوشتن عنصر اصلی وبلاگ نویس است اما نوشتنی که تنها خود مخاطب آن نباشی، بلکه هر کس دیگری در این فضا اجازه می یابد که بخواند و علاوه بر خواندن، اظهار نظر هم کند. منتظر نظرات قشنگتون هستیم!
الف- در مرحله ی اول بیش تر وبلاگ ها مثل نسل اول اینترنت، توسط نیرو های فعال فنی ابداع می شود و بحث های فنی را به دنبال دارد.
ب- در مرحله دوم به تدریج وبلاگ ها مرحله ی فنی را پشت سر گذارند و به تولید محتواهایی با مضامین فرهنگ و اجتماعی می پردازند. محتوای این وبلاگ ها و وب نوشته ها بیش تر حالت منولوگ دارد، غزلواره است و به گفته ی باختین تصنیف است.
ج- مرحله ی سوم که از مدتی پیش آغاز شده، پیام ها را از حالت مونولوگ خارج کرده و ساختار گفتگویی پیدا کرده است. همان ساختار گفتگویی که بیشتر در فرهنگ ما اثر می گذارد. در این مرحله همه ی پیام هایی که در وبلاگ ها تولید می شود، هم در پاسخ به یک حرف دیگر است، (همان که تحت عنوان تراک باک از آن یاد می شود) و هم در انتظار پاسخ است (چیزی که تحت عنوان کانت از آن یاد می شود). دو ویژگی تراک بک و کانت در واقع به تحمیل گفتگو بر وب نویسی، کمک می کند.
د- مرحله ی چهارم، مرحله ی جدید است و ما به خصوص در حوزه ی اجتماعی به این وجه باید توجه کنیم که داد و ستد و گفتگویی است که بین فضای مجازی و فضای واقعی برقرار شده، یعنی وبلاگ نویسی ایرانیان وارد مرحله ی حقیقی و واقعی هم شده است. نشست هایی که وبلاگ نویسان می گذارند، به گونه ای وارد عرصه ی فعالیت های اجتماعی و سیاسی شده اند. این مرحله اگر سر بگیرد بی شک می تواند وبلاگ نویسی ایرانی را حضور جدی تر در عرصه های اجتماعی وارد بکند و در حقیقت به تأثیری که فرهنگ مجازی بر فرهنگ حقیقی و واقعی دارد، شتاب دهد.
