تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان بعدازمدتها برگشتم تبیان واااااااای که چقددلم تنگ شده بود.

میخوام برگردم و مطلب بزارم و ازمطالب شما دوستان استفاده کنم.

    مرد جوانی مسیحی كه مربی شنا و دارنده چندین مدال المپیك بود ، به خدا اعتقادی نداشت. او چیزهایی را كه درباره خدا و مذهب می شنید مسخره میكرد.
شبی مرد جوان به استخر سرپوشیده آموزشگاهش رفت. چراغ خاموش بود ولی ماه روشن بود و همین برای شنا كافی بود.
مرد جوان به بالاترین نقطه تخته شنا رفت و دستانش را باز كرد تا درون استخر شیرجه برود.
ناگهان، سایه بدنش را همچون صلیبی روی دیوار مشاهده كرد. احساس عجیبی تمام وجودش را فرا گرفت. از پله ها پایین آمد و به سمت كلید برق رفت و چراغ را روشن كرد.
آب استخر برای تعمیر خالی شده بود!
امروز فردای دیروزه.؟

با همه لحن خوش آوایی ام
در به در کوچه تنهایی ام

ای دو سه تا کوچه زما دورتر
نغمه تو از همه پرشورتر

کاش که این فاصله را کم کنی
محنت این قافله را کم کنی

کاش که همسایه ما می شدی
مایه آسایه ما می شدی

هر که به دیدار تو نائل شود
یک شبه حلال مسائل شود

دوش مرا حال خوشی دست داد
سینه مارا عطشی دست داد

نام تو بردم لبم آتش گرفت
شعله به دامان سیاوش گرفت

نام تو آرامه جان من است
نامه تو خط امان من است

ای نگهت خواستگه آفتاب
بر من ظلمت زده یک شب بتاب

پرده برانداز زچشم ترم
تا بتوانم به رخت بنگرم

ای نفست یار و مددکار ما
کی و کجا وعده دیدار ما,,,

       به هر حال این عمل آنها از جوان مردی به دور است و چنین افرادی که در حقیقت بی گذشت هستند بسیاری از اوقات آن چنان گرفتار کسانی مانند خود می شوند که خودشان نمی فهمند که از کجا چوب خورده اند!

      خردمند به کار خویش تکیه می کند و نادان به آرزوی خویش

و بدان رنج  که از وی کشید او را نیازرد و بر وی ببخشود،به عزت من که او را بر کشم و کلیم خویش کنم و پیغمبری دهم و بدو کتاب فرستم و تا جهان باشد از وی گویند و این همه کرامت ها بر وی ارزانی داشت.

سیب سرخی به من بخشید و رفت
ساقه سبز مرا او چید و رفت

عاشقیهای مرا باور نکرد
عاقبت بر عشق من خندید و رفت

اشک در چشمان گرمم حلقه زد
بی مروت گریه ام را دید و رفت

چشم از من کند و از من دل برید
حال بیمار مرا فهمید و رفت

با غم هجرش مدارا میکنم
گرچه بر زخمم نمک پاشید و رفت 

        گفتم : تو ش‍‍‍‍ـیرین منی. گفتی : تو فرهـادی مگر؟

              گفتم : خرابت می شـوم. گفتی : تو آبـادی مگـر؟

       گفتم : ندادی دل به من. گفتی : تو جان دادی مگر؟

             گفتم : ز کـویت مـی روم. گفتی :تو آزادی مگـر؟

       گفتم : فراموشم مکن. گفتی : تو در یادی مگر؟

    خدایا! به چشم گریه بیاموز و به دل  انکسار وبه همه جوارح و اعضا بندگی

 

     خدایا! فضل بی پایانت و حلم بی انتهایت برتر از آن است که مرا با فعل من و گناه گناه من مقایسه نمایی.آری آقای من،از من درگذر.