تبیان، دستیار زندگی

یه نگاه به این سایت بندازید . 

 http://www.fal.maghsad.com

خیلی جالبه . 

طرز کارش هم ساده هست .

اگر تونستید حدس بزنید !!!!؟

گفتم : خدای من ، دقایقی بود در زندگانیم که هوس می کردم سر سنگینم را که پر از

دغدغه ی دیروز بود و هراس فردا بر شانه های صبورت بگذارم ، آرام برایت بگویم و بگریم

در آن لحظات شانه های تو کجا بود


گفت: عزیز تر از هر چه هست ، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی که در تمام لحظات

بودنت برمن تکیه کرده بودی ، من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی .

من همچون عاشقی که به معشوق خویش می نگرد ، با شوق تمام لحظات بودنت را

به نظاره نشسته بودم



گفتم : پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی ، اینگونه زار بگریم ؟



گفت : عزیزتر از هر چه هست ، اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آید

عروج می کند ،اشکهایت به من رسید و من یکی یکی بر زنگارهای روحت ریختم تا باز

هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان ، چرا که تنها اینگونه می شود تا همیشه

شاد بود .



گفتم : آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی ؟



گفت : بارها صدایت کردم ، آرام گفتم از این راه نرو که به جایی نمی رسی ، تو هرگز

گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد بلند من بود که عزیز از هر چه هست از این راه نرو

که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید



گفتم : پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی ؟




گفت : روزیت دادم تا صدایم کنی ، چیزی نگفتی ، پناهت دادم تا صدایم کنی ، چیزی

نگفتی ، بارها گل برایت فرستادم ، کلامی نگفتی ، می خواستم برایم بگویی آخر تو

بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد که تو تنها اینگونه شد که صدایم کردی .



گفتم : پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی ؟



گفت : اول بار که گفتی خدا آنچنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را

نشنوم ، تو بازگفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر ، من می دانستم

تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی وگر نه همان بار اول شفایت می دادم



گفتم : مهربانترین خدا ، دوست دارمت ...



گفت : عزیز تر از هر چه هست من دوست تر دارمت ...

ما همیشه عاشق این آدم‌ها هستیم. هزار حرف داریم برایشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم قفل بر زبانمان می‌زنند. اختیار از ما سلب می‌شود. سکوت می‌کنیم و ...

دکتر شریعتی انسان ها را به چهار گروه زیر دسته بندی کرده است

دسته اول
آنانی که وقتی هستند هستند، وقتی که نیستند هم نیستند
عمده آدم‌ها حضورشان مبتنی به فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آن‌هاست که قابل فهم می‌شوند. بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.

دسته دوم
آنانی که وقتی هستند نیستند، وقتی که نیستند هم نیستند
مردگانی متحرک در جهان. خود فروختگانی که هویت شان را به ازای چیزی فانی واگذاشته‌اند. بی‌شخصیت‌اند و بی‌اعتبار. هرگز به چشم نمی‌آیند. مرده و زنده‌شان یکی است.

دسته سوم
آنانی که وقتی هستند هستند، وقتی که نیستند هم هستند
آدم‌های معتبر و با شخصیت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثیرشان را می‌گذارند. کسانی که همواره به خاطر ما می‌مانند. دوستشان داریم و برایشان ارزش و احترام قائلیم.

دسته چهارم
آنانی که وقتی هستند نیستند ، وقتی که نیستند هستند
شگفت‌انگیزترین آدم‌ها در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه‌اند که ما نمی‌توانیم حضورشان را دریابیم، اما وقتی که از پیش ما می‌روند نرم نرم آهسته آهسته درک می‌کنیم. باز می‌شناسیم. می‌فهمیم که آنان چه بودند. چه می‌گفتند و چه می‌خواستند. ما همیشه عاشق این آدم‌ها هستیم. هزار حرف داریم برایشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم قفل بر زبانمان می‌زنند. اختیار از ما سلب می‌شود. سکوت می‌کنیم و غرقه در حضور آنان مست می‌شویم و درست در زمانی که می‌روند یادمان می‌آید که چه حرف‌ها داشتیم و نگفتیم. شاید تعداد این‌ها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

گیگ اطلاعات را کبوتر زودتر جابه‌جا می‌کند یا ADSL؟ خوب معلومه...
4گیگ اطلاعات را کبوتر زودتر جابه‌جا می‌کند یا ADSL؟ خوب معلومه کبوتر!
این نتیجه آزمایشی بود که شرکتی در آفریقای جنوبی که وضع سرعت اینترنتش بهتر از ایران ما نیست به آن رسید.
آنها مسابقه‌ای میان یک کبوتر نامه‌بر و ADSL برقرار کردند. یک فلش مموری با 4 گیگ اطلاعات را به پای وینستون بستند و همزمان شروع به آپلود همین اطلاعات به نقطه‌ای در 60 مایلی محل شروع مسابقه کردند.
حدود دو ساعت بعد وقتی قهرمان داستان ما به نقطه پایان رسید، رقیبش (ADSL) فقط 4 درصد پیشرفت کرده بود!
البته آن‌ها حدود 6 ساعت آیکون کپی‌کردن را از پشت پنجره شیشه‌ای مانیتور تماشا کردند تا حریف به مقصد برسد.
گردآوری:گروه سرگرمی سیمرغ