تبیان، دستیار زندگی

·        روز گار عوض می شود

مگر نمی بینی که روزگار شب و روز است؟! می روند و بر می گردند، روز جدید، دنبال روز قدیم می رود.

با چنین وضعی به نو پوشیده بگو حتماً باید کهنه شود و به گروهی که جمع شده اند بگو باید پراکنده شوید.

بر دهر منه دل که پشیمان گردی

وز بازی روزگار حیران گردی

هر چند که جمعیت ظاهر داری

ناگاه به دست خود پریشان گردی

·        دنیا خانه عنکبوت است

دنیا نابود است، دوامی ندارد. دنیا همانند خانه است که عنکبوت آن را بافته است.

تویی که دنیال لقمه ی نانی هستی بطور حتم آنچه هست برای تو کافی است و بزودی تمام آنها که در روی زمین هستند از دنیا خواهند رفت.

دنیا که بود هستی او عین عدم

چون خانه عنکبوت باشد همه دم

گر اهل سعادتی سر حرص ببر

تا چند نهی به وادی جهل قدم

·        زمان جدایی افکن است

ما همانند کبوتران بیایی در مرغزاری زندگی می کردیم و از سلامتی و جوانی برخودار بودیم.

روزگار بر ما فشار آورد و میان ما جدایی افکند، روزگار میان دوستان جدایی می افکند.

چون جفت کبوتر همه همدم بودیم

وز صحت و شباب خرم بودیم

ناگاه زمانه کرد انگیز فراق

گویی که هزار سال بی هم بودیم

·        پوشاننده عیوب

ثروت زیاد، عیب را می پوشاند در نتیجه آنگاه که ثروتمند دروغ می گوید، دروغش قبول می شود.

بیچارگی به عقل شخص ضربه می زند و خویشاوندان فقیر فردی را که عاقل است نادان می شمارند.

هر کس که شود مال جهان را صاحب

گویند که صادق است و باشد کاذب

معروف به ابلهی است دانای غفیر

با آنکه بود بر همه اقرن غالب

·        دوستی دنیا پشیمانی دارد

آی عاشق دنیا، روی دنیا طرف دیگری است و آن گاه که از تو جدا شد به خدا سوگند که پشیمان خواهی شد

تا چند اسیر نفس شیطان باشی

افتاده به دام فسق و عصیان باشی

ترسیم که چه پرده از میان بر دارند

خوار و خجل و زار و پیشمان باشی

·        بی وفایی زنان

ای دل مکن از عهد زنان هرگز یاد

در بزم وفا شیشه دل ها شکنند

باشد همه عهد های آن چو باد

از دست جفای این جماعت فریاد

·        اظطراب ممنوع

گاهی روزگار گلویت را می فشرد در این صورت نه وحشت کن و نه از جای بپر.

بر اثر متانت در طول مدت فشار، سختی را پشت سر می گذاری اگر این راه متانت را اختیار نکنی گاهی وحشت و اضطراب، موجب افزایش فشار می گردد.

گاهی که دلت ز دهر می گردد ریش

شخصی که کنند ریسمانش به گلو

زنهار مباش مضطرب ای درویش

هر چه طپد خناق او گردد بیش

·        وقتی که فکر

نطفه های کلمه را می بندد

وقتی کلمه

در جستجوی بیان

به زبان می اندیشید

وقتی که گاه

فکر های تردید

زبان را به لکنت می اندازد

وقتی که واژه

جمله می شود

سخن می شود

چگونه می توان

خاموش ماند؟.......

·        در کوچه های تکرار

ره می بریم

گام بر گام

سایه در سایه

با خویشتن بی خویشمان

در کوچه های تکرار

ره می بریم

با جامه های عادتمان برتن

در کوچه های تکرار

دریغا

خورشید را حضوری نیست

در کوچه های تکرار

دریغا

عشق را حضوری نیست.

·        دیشب

در آن سوی دیوار های نازک گچی

صدای گریه می آمد

و گویی زنی، مردی ، انسانی

در آن سوی دیوارهای گچی

خاطراتی را که بردلش آشوب می انداختند

قی می کرد.

آه خاطره، خاطره، خاطره،غمگین ترین لحظات زندگیم را با یاد تو می گذرانم.