تبیان، دستیار زندگی

  چشمانم را به جاده هاي انتظار دوخته ام تا شايد تو بيايي .

و با آمدنت قلبم را سرشار شادي نمايي و مرا از اين مرداب تنهايي نجات دهي.

اما مي دانم كه انتظار و چشم دوختن به جاده ها كاري بس بيهوده است چرا كه آمدنت رويايي بيش نيست.اما باز هم منتظرت خواهم ماند.

روزي مادري فرزند خود را نصيحت نمود كه اي فرزند م عاشق شدن يك روز است ولي افسوس خوردن هزار روز است اما آن فرزند حالا بعد از ساليان هزار روز افسوس مي خورد كه چرا يك روز عاشق نبوده است

زندگي آهو نيست بلكه يك اژدهاست                   زندگي آب نيست يك آتش است

زندگي يك گفته نيست يك اژدهاست                      زندگي پال و پر است زندگي روح من است

 زندگي پرپركرده ي گلهاي شقايق است               زندگي پژمرده ي دل عاشق 

مرگ نه  معناي تهي دارد نه معناي تمام              مرگ يعني پايان حرفهاي ناتمام

مرگ يعني پرواز به سوي عاشقان                     مرگ يعني رفتن به سوي عاشقان

مرگ روباهي است در كمينگاهي                      مرگ زندگي است در شبانگاهي

نكته انحرافي

خلبان ورزيده و با تجربه اي براي همكار جوانش مي گفت:شرايط بسار سختي بود.موتورم از كار افتاده بود .مه جنان غليظ بود كه يك قدمي هم ديده نمي شد.تازه يك قطره بنزين هم نداشتم . بي سيم هم از كار افتاده بود.

باور نكردنيه چه جوري تونستي فرود بياي؟

فرود بيام؟من كي گفتم از زمين بلند شده بودم؟

نسبيت

اين مسئله نسبيت خيلي مهم است.مثلا چي مي شد اگه 15 روز مرخصي به اندازه ي 15 روز بيماري مي كشيد؟

دوباره دلم عاشقانه مي خواهد              سرود سبز تو را بي بهانه مي خواهد

دوباره دراين خشكسال عاطفه ها         تلاطم دريا بي كرانه مي خواهد 

دلم زهرچه روزمرگي ست بيزارست    بيا بيبين غزلي بي نشانه مي خواهد

دلم گرفته ازاين خلوت زمستاني           بهار ياد تورا بي جوانه مي خواهد  

خلاصه بگويم دراين عبور ثانيه ها       دلم حضور تو را جاودانه مي خواهد

                                                                       از سهيلا صلاحي اصفهاني 

ما به وسيله ي چهار چيز با مردم در تماس هستيم و ارزش موقعيت ما از روي اينها مشخص مي شود

آنچه مي كنيم  

آنچه جلوه  مي كنيم 

  آنچه كه مي گوييم 

  آن طور كه مي گوييم

         ويل كارنگي