قسمتی كتاب ((سوالات مربوط به ماه محرم))

 گریه چیست و چرا انسان گریه مى كند؟

گریه تجسم عینى تاثرات درونى و عاطفى است و داراى اقسام گوناگونى مى باشد كه هر یك آثار و نتایج ویژه اى دارند. از نظر روان شناسى گریه داراى اهمیت بسیارى است و فشار ناشى از عقده هاى انباشته در درون انسان را مى كاهد و درمان بسیارى از آلام و رنج هاى درونى انسان مى باشد. در حقیقت اشك چشم سوپاپ اطمینانى براى روح و جسم آدمى است كه در شرایط بحرانى (اندوه و یا شادمانى فراوان) موجب تعادل او مى گردد. از نظر عرفا نیز، گریه زیباترین و پرشكوه ترین جلوه تذلل بنده و اظهار عجز و تسلیم و عبودیت در پیشگاه معبود قادر متعال است.

 

آیا از همراهان امام حسین علیه السلام كسى زنده ماند؟

آنچه از بررسى كتب تاریخ به دست آمده این است كه: هشت نفر از همراهان و یاران امام حسین علیه السلام زنده ماندند :
1 - عقبة بن سلمان

وى غلام رباب، دختر امرى ء القیس، همسر امام حسین علیه السلام بود كه او را به اسارت گرفتند و نزد عمر سعد بردند و چون از او پرسید: «تو كیستى؟» پاسخ داد: برده اى هستم. عمر سعد او را آزاد كرد.

2 - مرقع بن قمامه

او را نیز به اسارت گرفتند و قبیله وى از عمر سعد براى او امان گرفتند و نزد عبیدالله زیاد بردند و عمر سعد ماجراى او را باز گفت و پسر زیاد او را به بحرین تبعید كرد و در آنجا سكونت گزید.
3 - مسلم بن ریاح

وى نیز از همراهان امام حسین علیه السلام بود و پرستارى آن حضرت را مى كرد. پس از شهادت آن حضرت زنده ماند و از كربلا گریخت.

مسلم بن ریاح از جمله كسانى است كه قسمتهایى از ماجراى كربلا را نقل كرده است.
4 - حسن بن حسن

حسن بن حسن كه مشهور به حسن مثنى است در روز عاشورا زخمى و مجروح گردید وبا وساطت اسماء بن خارجه فزارى كه در لشكر عمر سعد بود و با او خویشاوندى داشت، از كشتن او صرف نظر كردند، و او را به كوفه آوردند و معالجه كردند و پس از بهبودى به مدینه بازگشت.
5 - عمر بن حسن.

6 - قاسم بن عبدالله.

7 - محمد بن عقیل.

8 - زید بن حسن.

اینان نیز به گفته برخى از اهل تاریخ در كربلا بودند، ولى زنده مانده و به شهادت نرسیدند.

سلام

با شروع شدن ماه محرم میخواهم یك كتاب به شما معرفی كنم كه در كتابخونه تبیانه:

 

همون طور كه از اسم كتاب پیداست سوالاتی درباره ماه محرمه انواع سوالاتی كه فكرشو بكنین حتما یه سری بزنین به كتابخانه تبیان > خاندان جاودان > امام حسین (ع) منتظر نظرات شما هستیم.

 ((سؤالات مربوط به ماه محرم))

ضرورت نقد و بررسى كتاب‏ در کلام رهبری، وقتى كتاب زياد در اختيار همه قرار مى‏گيرد، يك نوع حيرتى براى بعضى به وجود مى‏آيد كه آيا اين كتاب را بخوانيم، يا نخوانيم؟ مفيد است، يا مضر است، يا بى‏فايده است؟ كتاب بى‏فايده هم يعنى مضر است؛ زيرا انسان وقتى را صرف خواهد كرد. البته كتابى كه بكلى بى‏فايده باشد، خيلى بندرت مى‏شود پيدا كرد. بالاخره هر كتابى يك نوع فايده‏يى دارد؛ ليكن وقت انسان محدود است. كسانى كه اهل مراجعه‏ى به كتاب هستند، احتياج دارند كه اهل نظر و اهل اطلاع، كتابها را به آنها معرفى كنند. متأسفانه مطبوعاتى كه از لحاظ وسعت و كيفيت، مخصوص اين كار و شايسته‏ى اين زمان باشد، نداريم. البته در گذشته بود، اما خيلى نادر بود و سطح خيلى بالايى هم نداشت. امروز هم در گوشه و كنار چيزهايى هست كه البته كافى نيست. ... كتابهاى بسيارى نوشته مى‏شود كه اگر خواننده‏يى درباره‏ى اين كتابها آگاهى لازم را داشته باشد، آنها را بسرعت خواهد خريد و خواهد خواند؛ بلكه دوبار خواهد خواند. الان كه آگاهى ندارد، سراغ اين كتاب نمى‏رود. بسيارى از كتابها بعكس هستند؛ يعنى اگر خواننده‏ى مشخصى آن آگاهى را داشته باشد، به اين كتاب نگاه نخواهد كرد؛ چون مثلاً وقتش را ندارد؛ چون احتياجى به اين مقوله ندارد؛ يا به خاطر اين‏كه اشكالى در اين كتاب هست، سراغش نمى‏رود. پس، نقد كتاب جزو كارهاى لازم است. واقعاً ما چندين مجله‏ى مخصوص نقد، بعلاوه‏ى مقالات نقدآميزى كه مى‏تواند در همه‏ى مطبوعات چاپ بشود، لازم داريم. چون دايره‏ى كتاب و كتابخوانى دارد گسترش پيدا مى‏كند، پس مسأله‏ى نقد هم بايستى گسترش پيدا كند؛ علاوه بر اين‏كه بعضيها مى‏توانند يك سلسله كتاب را انتخاب كنند و اصلاً به صورت منظم درباره‏ى آنها نقد بنويسند. مثلاً فرض بفرماييد كه سلسله كتابهاى فلان نويسنده‏ى معروف داخلى يا خارجى را بردارند و در يك جلد، دو جلد، سه جلد نقد كنند؛ يا سلسله كتابهاى فلان گروه از نويسندگان را در پنجاه جلد نقادى كنند و آن را در اختيار بگذارند. اين‏طور كارها بسيار لازم است. من مى‏خواهم از اهل فكر و نظر و قلم و كتاب و كسانى كه به كتاب اهميت مى‏دهند، خواهش كنم كه به مسأله‏ى «نقد كتاب» بپردازند. مصاحبه پس از بازديد از هفتمين نمايشگاه بين‏المللى كتاب تهران 20/2/1373

آن كسانى كه منتقدانِ امروز جمهورى اسلامى خودشان را مقلدان آنها مى‏دانند، كجا بودند كه ببينند كتابهاى اسلامى، اقطار جهان را در حد همت ملتها گرفته بود؛ يعنى هر ملتى كه همت بيشترى داشت، از كتابهاى اسلامى بهره‏ى بيشتر مى‏برد. كشيشهاى نصرانى كه اهل كتاب و كتابخوانى بودند - آن هم نه در كليساها، بلكه در ديرها كه مركز تعليم و تعلم و تربيت علمى مسيحيت محسوب مى‏شد - كتابخانه‏هايشان مملو از آثار اسلام بود. البته آن روز اينها ممنوع مى‏كردند كه كشيشهاى جوان اين كتابها را نخوانند. اينها جزو مسائلى است كه آثار تاريخى به آن گواهى مى‏دهد و اگر كسى مطالعه و تأمل كند، شواهدش را پيدا خواهد كرد. بيانات رهبر در ديدار با دست‏اندركاران برگزارى هفته‏ى كتاب 30/7/1375

جايگاه كتاب در فرهنگ و حاكميت اسلامى من هر زمانى كه به ياد كتاب و وضع كتاب در جامعه‏ى خودمان مى‏افتم، قلباً غمگين و متأسف مى‏شوم. اين به خاطر آن است كه در كشور ما به هر دليلى كه شما نگاه كنيد، بايد كتاب اقلاً ده برابر اين ميزان، رواج و توسعه و حضور داشته باشد. اگر به دليل پرچمدارى تفكر اسلامى و حاكميت اسلام به حساب بياوريد، اين معنا صدق مى‏كند؛ چون اسلام به كتاب و خواندن و نوشتن، خيلى اهميت مى‏دهد. اگر هر منصفى به بيانات نبىّ مكرم اسلام و ائمه (عليهم‏السّلام) و پيشوايان اسلام نگاه كند و ببيند كه اينها در چه زمانى به كتاب و كتابخوانى دعوت مى‏كردند و فرا مى‏خواندند، همه‏ى افسانه‏ها از ذهنش شسته خواهد شد و خواهد فهميد كه دشمنان اسلام راهى جز اين نداشتند كه افسانه‏هاى كتابسوزى و كتاب‏ستيزى را بر سر زبانها بيندازند؛ چون اسلام پرچمدار كتابخوانى است. بيانات مقام معظم رهبری در ديدار با دست‏اندركاران برگزارى هفته‏ى كتاب 30/7/1375

من مى‏بينم كه متأسفانه در جامعه‏ى ما، آن مقدارى كه شأن اين جامعه اقتضاء مى‏كند، كتاب رواج ندارد. بله، اگر ما يك جامعه‏ى بى‏تاريخ بوديم، جامعه‏يى بوديم كه گذشته‏يى ندارد، فرهنگى ندارد، كسان بامعرفت و برجسته‏يى از لحاظ فرهنگى ندارد، انسانهاى بااستعداد و فهيم و داراى بينش و طرز فكر بالا ندارد - مثل بعضى از جوامع گوناگونى كه در گوشه و كنار دنيا هستند - مى‏گفتيم كه بى‏رغبتى ما به كتاب قابل توجيه است؛ اما جامعه‏ى ما با اين همه انسانهاى فرهنگى برجسته، والا، اساتيد، مؤلفان، آشنايان با كتاب، شعرا، نويسندگان، علماى بزرگ، دانشگاهيان برجسته، چرا بايد در انس با كتاب اين‏طور باشد؟ سابقه‏ى فرهنگى و تاريخى ما خيلى زياد است. جامعه‏ى ما اساساً يك جامعه‏ى پخته و بالغ شده است؛ يك جامعه‏ى ابتدايى و بدوى نيست. مردم ما بايد بيش از اين با كتاب آشنا باشند. ... همه‏ى افراد خانه‏ى ما تقريباً - يعنى شايد بگويم هيچ استثنايى ندارد - شب هميشه در حال مطالعه خوابشان مى‏برد. خود من هم همين‏طورم؛ نه اين كه وسط مطالعه خوابم ببرد؛ مطالعه مى‏كنم، تا خوابم مى‏آيد؛ كتاب را مى‏گذارم و مى‏خوابم. همه‏ى افراد خانه‏ى ما همين‏طورند؛ يعنى وقتى كه مى‏خواهند بخوابند، حتماً يك كتاب پهلوى دستشان است. من فكر مى‏كنم كه همه‏ى خانواده‏هاى ايرانى بايد اين‏طورى باشند؛ من توقعم اين است. مصاحبه پس از بازديد از هشتمين نمايشگاه بين‏المللى كتاب تهران 26/2/74

من جوانان بسیاری را دیده ام _ حالا افراد مسن که جای خود دارند _ که حتی مطالعه کتاب رمان را هم میل ندارند! کتاب رمان را یک هفت ، هشت ، ده صفحه ای می خوانند و می گویند حوصله نداریم ، در حالیکه حاضرند بیست دقیقه یا نیم ساعت بنشینند و تبلیغات تلویزیون را_که قبل از شروع فیلم سینمایی پخش می شود _ تماشا کنند! حاضر نیستند در این بیست دقیقه ،حتی همان رمان را بخوانند ، حالا نمی گوییم کتاب اجتماعی یا کتاب سیاسی ویا کتاب علمی ، این ناشی از چیست ؟ ناشی از عدم اعتیاد به کتاب است ، مردم میل به کتاب خوانی ندارند ، برای این باید فکری بکنید. (منبع نشریه پرسمان شماره 44 / به نقل از بیانات آیت الله خامنه ای در دیدار با دست اندر کاران برگزاری هفته کتاب /1376)

به نام خدا معرفی کتاب عنوان کتاب : من ِاو نویسنده : رضا امیـر خانی داستان مربوط به زندگى فردى به نام على فتاح است. راوى،قهرمان داستان هم هست، ماجراهاى زندگى خود را، از كودكى تامرگ، روايت مى‏كند. على فتاح فرزند يك تاجر ثروتمند است و درجنوب شهر زندگى مى‏كنند. در كودكى، پدر خود را از دست مى‏دهد وتحت نظر پدر بزرگش بزرگ مى‏شود. در نوجوانى به مهتاب،همبازى دوره كودكى خود، دل مى‏بندد و..........................

امیر المومنین علی (ع) : کم ارزش ترین مردم کم دانش ترین آنها است وکسی که در کودکی دانش نیاموزد در بزرگی پیشی نمی گیرد . منبع : تحف العقول صفحه ی 157

(امیر مومنان علی (ع دانش به از مال است ، زیرا دانش تو را حفظ می کند ، در حالیکه تو باید مال را حفظ کنی ، مال با خرج کاهش می یابد و از بین می رود ، ولی دانش با صرف کردن افزوده می شود.