تبیان، دستیار زندگی

 بر روی صفحه کلید ، کلیدی با نام Prt-Sc وجود دارد.در محیط دلخواه این کلید را فشار دهید. ویندوز از تصویر جاری مونیتور شما عکس گرفته و در حافظه موقت نگه داری می کند. برای دیدن و استفاده کردن از آن کافیست در یک برنامه گرافیکی آن را paste کرده و یا کلید های CTRL و V را با هم فشار دهید.

1. بر روی Desktop راست کلیک کنید.

2. از زیر گزینه ی Arrange Icon By روی Show Desktop Tcons  کلیک کنید تا تمام آیکون ها حذف شوند.

3. برای نمایش مجدد آیکن ها همین کار را تکرار کنید.

وقتی برای اولین بار پس از نصب XP وارد آن می شوید، هیچ آیکنی غیر از سطل بازیافت بر روی میز کار ویندوز (Desktop) وجود ندارد. برای نمایش آیکن ها به این روش عمل کنید:

1. بر روی دسکتاپ راست کلیک کنید و properties را انتخاب کنید.

2. زبانه ی Desktop را انتخاب کنید و کلید Customize Desktop را کلیک کنید.

3. حال در قسمت general گزینه های My Document-My computer و دیگر گزینه های دلخواه و مورد نیازتان را علامت زده و کلید Ok را بزنید.

4. ابتدا Apply و سپس Ok را کلیک کنید

سفر، رفتن به سوي ابديتي خيال انگيز ، سرزميني با نخلستانهاي رويايي ، که نخلهاي سر به آسمان کشيده اش تداعي کاروان عاشقي بود که از کنار نهرهايش گذر کرد و ردي بر جا گذاشت ، ردي تا قبله گاه سوخته دلاني که تشنه نوشيدن جرعه اي از آن زلال پاک هستند . هنوز هم اگر چشم باز کني تشعشعات نوراني آن مردان آسماني را در جاي جاي اين سرزمين مي توان ديد . باز ازعشق گفتن ، ... که شايد بارها از آن گفته اند، نوشته اند و سروده اند. پنداري همه ابزار دنيا به خاطر عشق وجود يافته... هنگامي که ديار خود را با تمام دلتنگيهايش ترک مي کني و همه آن چيزي را که دوست داري و نسبت به آن تعلق خاطر داري رها مي نمايي و هياهوهايي که همه شبانه روزت را فرا گرفته پس مي زني ، ذهن را از آنچه مانع رسيدن به حقيقت دروني مي شود تهي مي کني و با خودت خلوت مي کني ؛ فرصت غرق شدن در فطرت خود را بدست مي آوري و اين همان است که نام غربت بر آن نهاده ايم ؛ غربت از زنجيرهاي دست و پاگير ، اکنون پس از گذشت سالها مي فهمم چرا بايد بار سفر بست ، چرا بايد از جاده هاي پر پيچ و خم فنا گذشت و خود را به دشت گسترده جنوب رساند ، بر روي چمنهاي دو کوهه که خاک خوش بويش مشام را نوازش مي دهد سجاده پهن کرد و به جريان کرخه چشم دوخت ، جرياني گرم وروان . درآن سوي بستان هنوز هم مي توان به روي تپه هاي رملي و خاکريزهاي به جا مانده لحظه اي درنگ کرد ، مي توان دل به آسمان آبي داد، در نخلستانهاي آبادان ازاين سو به آن سو دنبال گمشده اي بودو خود را به جزيره مينو رساند. در مسجد جامع خرمشهر در صف جماعت ايستاد و در اين سوي اروند به مناره هاي مسجد فاو خيره شد . مي توان در انتهاي جاده عاشقي در غروب شلمچه نظاره گر آخرين تشعشعات نوراني خورشيد بود و چشم دوخت به سرخي افق که ياد آور غروب ياران به آسمان رفته است که با بال عشق در دل آسمان آبي به پرواز درآمدند، آنگاه بغض حسرت از فراق ياران را با حبابهاي روان اشک بر خاک داغ شلمچه ريخت. زنده باد ياد و خاطره حماسه سازان هشت سال دفاع مقدس