یعنی می شه فردا با ندای امام زمانمان از خواب غفلت بیدار شویم ؟
ای دنیا !
اف بر تو كه محبتت جای محبت به امام زمانم را در قلبم گرفته !!!
یار نزدیك تر از من به من است
وین عجب بین كه من از وی دورم
با توجه به قانون علّيّت، علت پيدايش خداوند چيست؟
پاسخ: خداوند متعال مى فرمايد: «...أَفِى الله شَكّ فاطِرِ السَّموت وَ الأرْضِ...;(1) آيا در خدا شك است؟! خدايى كه آسمان و زمين را آفريده است... .»
اين آيه به برهان اثبات توحيد در ربوبيت اشاره دارد; به اين گونه كه در نگاه اوّل و با اندكى تعقل روشن مى شود كه هيچ يك از اجزاى وجود موجودات از خودشان نبوده و قائم به ذات خود نيستند، و فهميده مى شود كه اجزاى آنها و آثارى كه جنبه هستى و وجود دارد، از ديگرى، يعنى خداوندمتعال و به تعبيرى ديگر، علت العلل، است كه اين عالم و اجزاى آن را به وجود آورده و براى هر يك، حد و مرزى جداگانه قرار داده است; پس بايد خود او موجودى نامحدود باشد.(2)
خداوند متعال، آفريدگار تمام موجودات و جهان هستى است و كسى او را نيافريده; بلكه ذات مقدس بارى تعالى وجود داشته و ازلى، ابدى و قديم است و آفريده شدن براى وجودى كه ازلى و ابدى است، مفهومى ندارد; «هُوَ الأَوَّلُ وَ الأَخِرُ و الظّهِرُ وَ البَاطِنُ و هُوَ بِكُلِّ شَىْء عَلِيمٌ;(3) اول و آخر و ظاهر و باطن او است، و او به هر چيزى داناست.»; بنابراين، ذات مقدس خداوند، خود علت العلل و واجب الوجود است; يعنى هستى او از ذات خودش مى جوشد و واجب الوجود، ازلى و ابدى است و اين ممكنات هستند كه روزى نبوده و بعد حادث شده اند و نياز به علت پيدا مى كنند.
اين پرسش كه (آفريننده خدا چه كسى است؟) از سوى برخى مطرح شده است; امّا آنها از يك نكته مهم غفلت كرده اند و آن اين كه وقتى گفته مى شود هر چيزى آفريدگارى دارد، منظور «هر چيز حادث و ممكن الوجود» است و اين قاعده كلى فقط در اشيايى كه قبلا نبوده و بعد حادث شده اند، صادق است، و در مورد واجب الوجود كه از ازل بوده و تا ابد خواهد بود صدق نمى كند; زيرا وجود ازلى و ابدى نياز به آفريننده ندارد تا اين پرسش مطرح شود; افزون بر اين، اگر بگوييد بر فرض كه خداوند آفريدگارى دارد! اين سؤال مطرح مى شود كه پس آفريدگارِ آفريدگار خداوند چه كسى است؟!
اگر موضوع زنجيروار ادامه يابد، و براى هر خالقى، خالق ديگر تا بى نهايت فرض شود، سر از «تسلسل» در مى آورد كه بطلان آن روشن است، و اگر به وجودى برسد كه هستى اش از خود اوست و نياز به آفريدگارى ندارد، اين همان ذات مقدس خداوند متعال مى شود; پس خداوند متعال آفريدگارى ندارد.(4)
ازلى و ابدى بودن ذات مقدس خداوند، در برخى از روايات اسلامى مورد اشاره قرار گرفته است; از جمله: امام على(عليه السلام)مى فرمايد: «ليس لأوليّته ابتداءٌ و لا لأزليّته انقضاء; براى اوليت او آغاز، و براى ازليتش پايانى نيست.»(5) امام صادق(عليه السلام)فرمود: «او [خداوند] آغاز است نه اين كه چيزى قبل از او باشد، و ابتدايى بر او پيشى گيرد، او هميشه بوده و هميشه خواهد بود، نه آغازى دارد و نه پايانى.»(6)
براى مطالعه بيشتر ر.ك اصول فلسفه و روش رئاليسم و...