تبیان، دستیار زندگی

ان عشق که دیده گریه امووخت از اوو

دل در غم اوو نشست و جان سووخت از اوو

امرووز نگاه کن که جان و دل من

جز یاد ی و حسرتی چه اندووخت از اوو

هووشنگ ابتهاج

مثل ماهی زنده مثل سبزه زیبا مثل سمنو شیرین مثل سمبل خوشبو مثل سیب خوشرنگ و مثل سکه با ارزش باشید

سایه حق

سلام عشق

سعادت رووح

سلامت تن

سرمستی بهار

سکوت دعا

سروور جاودانه

این است هفت سین آریایی
.:.نورووز مبارک.:.

مناجات

فاش می گردد عشقم در لحظات برخورد نوور تو با قلب و رووحم.با تو یکی می شوم و از تو پر می گردم و با تو پرواز می کنم در بی نهایت های خلقت.اوج می گیرم و از دریای بی کران معرفت تو جرعه ای خواهم نووشید.مست و مدهووش رجعت اغاز می کنم به دنیای خاک،به این کالبد انسانی.

در مستی و سکری ابدی،نام تو را همواره بر زبان جاری خواهم ساخت که:ای عشق،ای رب ...

اری در این هنگامه دیداردیگر زمان و مکان را مفهوومی نیست.زمان در سکوونی عجیب درجا می زند و اوو نیز از سرمستی من مست و مدهووش گشته و غافل می گردد از اعتماد دقایق،از ثانیه ها.

در التهابی عجیب تک تک سلوولهایم عشق را فریاد خواهند زد و در جنوون و شیدایی فاش خواهم ساخت راز عاشقی بر اوو.

در این راز و نیاز عاشقانه طلب خواهم کرد از این نزوول بندگی صعوودی اسانی را و از این فروود عرووجی ملکووتی را.

تا شاید دیدار مسیر گردد و بندگی تمام.

دلخور از وسوسه ی بی پایان

                                       ناخوش از خودزنی بی جبران

بهترین فرصتو از کف دادم

                                       بدترین جای زمین افتادم

من به این فاجعه عادت کردم

                                       که برم،خسته بشم،برگردم

پشت بی حوصلگی پنهوون شم

                                        بشنوم چیزی نگم،داغوون شم

من به این ناخوشی هر رووزه

                                         که نفس گیر و تبسم سووزه

نبض احساسمو عادت دارم

                                         نمی پرسم که چرا افتادم

در راه حق و هدایت بر ناملایمات صبوور باش و از شیرینی لذتهای زوودگذر درگذر.

خورشید را بر نیزه دیدن سهمگین است...دیشب ستاره ها اسیر شب شده بوودند...غریبانه شمع پشت شمع روشن نگه داشتند تا با میلاد صبح غریبگی نکنند...لطفا به اسمان بگوویید برف نبارد تا زمین این رووزها سپید نپووشد!!!

خداوندا! کلمه ها در وصف تو ناتوانند.

این را قلبی به من گفت که رووز و شب می تپد و با تپش اوو هزاران ستاره بیدار می شوند.رووزها و شبهای بسیاری در انتظار تو،برامدن و فروورفتن خورشید را مشتاقانه نگاه کردم و بسیار رووییدن ستاره ها را ستوودم.اسمان را با نام تو شناختم و سپیده صبح را به یاد تو نوشتم.

خداوندا!می توان در چشمهای بنده تو دیدو در زمزمه پرندگان،تپش قلب بی قراران و مووسیقی ارام ملکووت صدای گرم تو را شنید.رووزها و شبها بر بلندترین تپه احساس می ایستم و عطر تو را که هیچ گلی در این جهان ندارد می بوویم،ان وقت همه جا را شبیه بهشت می بینم.

خداوندا!در این دنیایی که مردمان یاسها را زیر پا له می کنند و گلهای سرخ را از باغچه در می اورند و علفهای هرز جایشان می کارند چگوونه می توانم در اوج دلتنگی و دل شکستگی و در نهایت بی کسی نباشم.

در تاریكی بی آغاز و پایان / دری در رووشنی انتظارم روویید . خودم را در پس در تنها نهادم / و به دروون رفتم : اتاقی بی روزن تهی نگاهم را پر كرد . سایه ای در من فروود آمد / و همه شباهتم را در ناشناسی خود گم كرد . پس من كجا بوودم ؟ شاید زندگیم در جای گمشده ای نوسان داشت / و من انعكاسی بوودم / كه بیخودانه همه خلوتها را بهم می زد / و در پایان همه رؤیاها در سایه بهتی فروو می رفت . من در پس در تنها مانده بودم . همیشه خودم را در پس یك در تنها دیده ام . گوویی وجوودم در پای این در جامانده بوود ، در گنگی آن ریشه داشت . آیا زندگیم صدایی بی پاسخ نبوود ؟ در اتاق بی روزن انعكاسی سرگردان بوود / و من در تاریكی خوابم برده بود . در ته خوابم خودم را پیدا كردم / و این هشیاری خلوت خوابم را آلوود . آیا این هشیاری خطای تازه من نبوود ؟ در تاریكی بی آغاز و پایان / فكری در پس در تنها مانده بود . پس من كجا بوودم ؟ حس كردم جایی به بیداری می رسم . همه وجوودم را در روشنی این بیداری تماشا كردم : آیا من سایه گمشده خطایی نبوودم ؟ در اتاق بی روزن /انعكاسی؟ نوسان داشت . پس من كجا بوودم ؟ در تاریكی بی آغاز و پایان / بهتر در پس در تنها مانده بوود .