نتايج يك مطالعه جديد نشان مي‌دهد با گذر زمان ماده همچنان در جهان باقي خواهد ماند اما به مرور از ميزان پرتوهاي موجود در جهان كاسته مي‌شود و دنيا به سوي تاريكي مطلق پيش مي‌رود.
به گزارش سايت اينترنتي "اسپيس.كام"، ابعاد جهان هستي هم اكنون در حال گسترش است و به دليل وجود نوعي انرژي اسرارآميز به نام "انرژي تاريك" سرعت اين گسترش پيوسته در حال افزايش است و تحقيقات جديد نشان مي‌دهد اين گسترش ابعاد جهان در آينده سبب مي‌شود انرژي پرتوهاي نور موجود در جهان كاهش يابد و دنيا در خاموشي فرو رود.
در اين مطالعه "لارنس كراوس" فيزيكدان دانشگاه "كيس وسترن ريزرو" و "رابرت شيرر" فيزيكدان دانشگاه "وندربيلت" توسط مدلهاي رياضي نشان دادند كه در آينده بسيار دور، تمامي انواع پرتوهاي الكترومغناطيسي شامل گرما، نور مريي و ساير انواع تابشها، با سرعتي بيش از سرعت خلق شدن در نتيجه تبديل ماده به انرژي، نابود خواهند شد.
به عبارت ديگر، هر چند مولكولهاي سازنده مواد با تجزيه به ذرات سازنده ماده، يعني پروتونها، الكترونها و نوترونها، سبب آزادشدن اين ذرات در فضا و پيدايش انواع مختلف پرتوها مي‌شوند، اما در آينده سرعت نابودي پرتوها بيشتر از سرعت آزاد شدن اين ذرات خواهد بود و در نهايت جهان از همه انواع پرتوهاي الكترومغناطيسي تهي خواهد شد.
به گفته "كراوس"، دليل اصلي پيدايش اين وضعيت نيز اثر "انرژي تاريك" است كه با احاطه كامل بر جهان سبب گسترش ابعاد جهان مي‌شود و اين وضعيت را پديد مي‌آورد. نتايج اين مطالعه مغاير نتايج تمامي مطالعاتي است كه قبلا در اين زمينه انجام گرفته است. پيش از اين تصور مي‌شد از آنجا كه با گذشت چندين تريليون سال، تمامي ماده جهان به انواع مختلف پرتوها تبديل مي‌شوند، در نهايت جهان خالي از ماده اما سرشار از انواع پرتوها خواهد بود.
"كراوس" افزود: تحقيقات جديد نشان داد آينده جهان متفاوت از تصورات قبلي خواهد بود. به گفته اين فيزيكدان، در ابتداي عمر جهان هستي، دنيا سرشار از انواع پرتوهاي الكترومغناطيسي بود و ماده كمي در آن حضور داشت، اين درحالي است كه هم اكنون ماده زيادي در جهان وجود دارد و پرتوهايي اندكي در جهان باقي مانده‌اند و در نهايت جهان تنها داراي ماده و خالي از پرتوها خواهد بود.
نتايج همين تحقيقات نشان مي‌دهد كه جهان آينده‌اي بسيار سرد خواهد داشت به طوري كه تا ۱۰۰ميليارد سال ديگر، اثر انرژي تاريك سبب مي‌شود ابعاد جهان همچنان بزرگتر شود و ستاره‌هاي موجود در كهكشانها با سرعتي حتي بالاتر از سرعت نور از يكديگر دور شوند، اين بدان معناست كه چون سرعت دور شدن ستاره‌ها از يكديگر بيشتر از سرعت نور خواهد بود بنابراين هيچ نوري از آنها به يكديگر نمي‌رسد و ناظران احتمالي موجود در كره زمين در آن زمان ديگر قادر به مشاهده هيچ ستاره‌اي در آسمان نخواهند بود.
به گفته "كراوس"، در سالهاي بسيار دور، منجمان ديگر قادر به مشاهده ستارگان و حقايقي نظير گسترش ابعاد جهان نخواهند بود و به همين جهت اين بسيار جالب است كه ما در دوراني از عمر جهان زندگي مي‌كنيم كه مي‌توانيم حقايق دنيا را درك كنيم. از لحظه آغاز جهان تاكنون حدود ۱۴ميليارد سال از عمر جهان گذشته است.
گزارشي از اين مطالعه در شماره ۲۵آوريل نسخه اينترنتي نشريه "فيزيكال ري ويو دي" ( (Physical Review Dمنتشر شده است.
نقل از: http://www.mouood.org/
