این مرد خود پرست

این دیو، این رها شده از بند

استاده روبه روی من و

خیره در منست

***

گفتم به خویشتن

آیا توان رستنم از این نگاه هست ؟

مشتی زدم به سینه او،

ناگهان دریغ

آئینه تمام قد روبه رو شكست .

*****

(حمید مصدق)

شب ها كه دریا، می كوفت سر را

بر سنگ ساحل، چون سوگواران؛

***

شب ها كه می خواند، آن مرغ دلتنگ،

تنهاتر از ماه، بر شاخساران؛

***

شب ها كه می ریخت، خون شقایق،

از خنجر ماه، بر سبزه زاران؛

***

شب ها كه می سوخت، چون اخگر سرخ

در پای آتش، دل های یاران؛

***

شب ها كه بودیم، در غربت دشت

بوی سحر را، چشم انتظاران؛

***

شب ها كه غمناك، با آتش دل،

ره می سپردیم، در زیر باران؛

غمگین تر از ما، هرگز نمی دید

چشم ستاره، در روزگاران !

***

ای صبح روشن ! چشم و دل من

روی خوشت را آئینه داران !

بازآ كه پر كرد، چون خنده تو

آفاق شب را، بانگ سواران

(فریدون مشیری)

بنام عشق و مستی

رضا شوی ،‌ غصه نداری

کسی که از خداوند رضا باشد دیگر کارش تمام است. آیا اودیگر حسابی دارد؟

بَعدُ الرِّضا لا سَخَط. بعد از رضا دیگر آفتی نیست ورضا اگر از یقین بالاتر نباشد کمتر نیست. رضا از آثار و نشانه های یقین است.کسی که رضا به دریا زد و رفت به رِضوانٌ مِنَ اللهِ اَکبَر.آیا دیدی که قرآن چه میگوید؟ میگوید بهشت اینطور و آنطور است.بعد میفرماید بهشت را ول کن،رِضوانٌ مِنَ اللهِ اَکبَر.آن بهشتی که نامش رضوان است بزرگتر است.

رضوان یعنی رضای خدا ازعبد و رضای عبد از خدا. هردو یکی است.منتهی ناچاراً ما دوبار میگوییم. یک بار میگوییم عبد از خدا راضی شود،‌ یکبار هم میگوییم خدا از عبد راضی شود. درحالی که هردو یکی است.

از خدارضا باش! مردم یک چیزی هم از خدا دستی میخواهند تا از او راضی شوند. آیا چنین نیست.؟ همه اینطور هستیم. ما چقدر بدهیم تا ازخدا رضا شویم؟ اصل کاری آنجاست. اما بنی آدم از همه چیز راضی میشود و تنها از خداست که رضا نمیشود. مرتب آخ و اوخ میکند.

از قضا هرجای دیگری هم که راضی نمی شوی از دست خداست که راضی نمیشوی. هرکس از خدا رضا شد مثل آب روان است. همه او را میخورند. همه او را می نوشند و لذت میبرند. کسی که از خدا رضا شد دیگر سخط نیست، غصه و هجران نیست.

همیشه مست باشید

بنام عشق و مستی

وفا

بیا که بر سر آنم که پیش پای تو میرم
 ازین چه خوش ترم ای جان که من برای تو میرم
ز دست هجر تو جان می برم به حسرت روزی
که تو ز راه بیایی و من به پای تو میرم
 بسوخت مردم بیگانه را به حالت من دل
 چنین که پیش دل دیر آشنای تو میرم
ز پا فتادم و در سر هوای روی تو دارم
 مرا بکشتی و من دست بر دعای تو میرم
 یکی هر آنچه توانی جفا به سایه ی بی دل
 مرا ز عشق تو این بس که در وفای تو میرم

بنام عشق و مستی 

بنام خدا

پائولو کوئلیو نویسنده مشهور برزیلی با تأکید بر الهام گیری از از سنت ها و آموزه های اسلامی در نوشته هایش گفت : من در اسلام چیزهایی یافته ام که در دیگر ادیان آسمانی هم ندیده ام. وی درباره ارتباطش با ادبیات و میراث اسلامی گفت : رمان "کیمیاگر" تأثیر به سزایی در جوامع اسلامی داشته چرا که من قرآن و دیگر کتابهای آسمانی و دینی را به صورت عمیق می خوانم. وی همچنین افزود، عبادت خداوند، احترام به همه ی انبیا و داشتن زندگی خوب برای همه مردم از جمله مسائلی است که در دین اسلام به وفور یافت می شود.