تبیان، دستیار زندگی

با اين ترفند شما قادر خواهيد بود که فايل هاي خود را مخفي يا به قولي Hidden کنيد که حتي قسمت Show Hidden Files  هم براي ديدن آن بي تاثير باشد . مگر اينکه شما نام پوشه را بدانيد . خوب براي اينکار مراحل زير را انجام دهيد :
- به منوي استارت و سپس گزينه Run برويد .
- در اين قسمت تايپ کنيد : Cmd
- سپس در جلوي فرمان نوشته شده در صفحه باز شده تايپ کنيد : cd
- سپس در جلوي فرمان ايجاد شده بنويسيد : attrib +h +s C:Windows که به جاي (C:Windows) آدرس پوشه مورد نظر را تايپ کنيد (فضا هاي خالي بين نوشته ها رعايت شود )
الان مطمئنا ميبينيد که فايل به کل وجود ندارد . اما کسي هم نميتواند با استفاده از Tools/FolderOptions/View/Show Hidden Files And Folders فايل يا پوشه شما را بازيابي کند  .
براي برگرداندن فايل نيز اينگونه اقدام کنيد :
-  همه مراحل بالا را انجام دهيد به جز اينکه در تايپ attrib +h +s C:Windows به جاي مثبت ها منفي تايپ کنيد .

به نقل از بيا تو دانلود

فهميدن کشور سازنده گوشي هاي نوکيا از طريق شماره سريال گوشي

براي شناختن کشور سازنده گوشي نوكيا فقط كافيست به شماره سريال گوشي توجه كنيد.

براي مشاهده شماره سريال گوشي كافي است تا كد #06#* را بر روي دستگاه وارد كنيد.

اما با وارد کردن کد بالا که به شماره IMEI معروف است يک عدد ?? رقمي نشان داده مي شود.

در واقع IMEI يك شماره ?? رقمي است كه در هر موبايل منحصر به فرد مي باشد و در حقيقت بيانگر هويت دستگاه مورد استفاده در شبكه هاي GSM است.

اما براي فهميدن کشور سازنده گوشي هاي نوکيا را در زير با چند مثال توضيح ميدهم.

بطور مثال اگر شماره سريال گوشي 350145/58/185893/3 است ، اين گوشي اصلي و ساخت فنلاند مي باشد.

حال اگر بجاي عدد 58 ، عدد 49 مي بود يعني 350145/49/185893/3 در اين صورت گوشي ساخت كشور آلمان مي باشد.

و اگر بجاي عدد 58 ? عدد 36 باشد يعني 350145/36/185893/3 در اين صورت گوشي ساخت كشور مجارستان مي باشد.

براي مشاهده شماره سريال گوشي كافي است تا كد #06#* را بر روي دستگاه وارد كنيم.

 

@@@@@@@@@@@@@@@@

رقم 7 و 8 کد Imei شما :

00 = کشور اصلي سازنده
01 = کشور اول مونتاژ کننده با اجازه کشور اصلي
02 = کشور دوم مونتاژ کننده با جازه کشور اصلي
08 = کشور سوم مونتاژ کننده بدون اجازه کشور اصلي

@@@@@@@@@@@@@@@@

براي نوکيا به اين شرح است :

1- فنلاند
2- آلمان
3- مجارستان

براي سوني اريکسون :

1- مالزي
2- چين

بقيه گوشي ها هم الان در بازار ايران شده چين ....

 منبع:اينترنت

3G :
مخفف عبارت 3rd-generaion (نسل سوم) مي باشد. نسل اول گوشي‌هاي تلفن همراه به صورت آنالوگ در اواخر دهه 80 و اوائل دهه 90 به بازار عرضه شدند. نسل دوم تلفن هاي همراه، با تکنولوژي ديجيتال از اواخر دهه 90 وارد ميدان شدند و اما نسل سوم که از سال 2003 ميلادي مطرح شد؛ گوشي‌هاي تلفن همراه با قابليت انتقال اطلاعات با سرعت‌هاي بسيار بالا، اتصال دائم به پايگاه‌هاي اطلاعاتي و کيفيت صداي بالاتر را به ارمغان آورد. علاوه بر اين ها در گوشي‌هاي نسل سوم، امکانات پيچيده‌اي چون ارتباط تصويري زنده با طرف مقابل گنجانده شده است. استانداردهاي مختلفي براي تکنولوژي 3G وجود دارد. معروفترين آنها استاندارد UMTS است که بر پايه ساختار مخابراتي WCDMA بنا نهاده شده است.

 

 

Alphanumeric Display :
نوعي از صفحه نمايش در گوشي‌هاي تلفن همراه، که قابليت نمايش حروف و اعداد را دارند ولي نمي توانند تصاوير گرافيکي را نمايش دهند.

 

Bluetooth :
نوعي شبکه بي سيم در محدوده شخصي (Wireless Personal Area Network) که امکان اتصال تلفن‌هاي همراه، کامپيوترها و ساير وسايل الکترونيکي را در فواصل نسبتا کوتاه بدون استفاده از سيم و از طريق فرکانس‌هاي راديويي (با توان پايين) ميسر مي سازد. بلوتوث اين امکان را به شما مي دهد که گوشي خود را در جيبتان قرار دهيد و به راحتي از طريق هدست بي سيم، به مکالمه بپردازيد همچنين از طريق بلوتوث مي توانيد به تبادل اطلاعات و فايلهاي موجود در گوشي تان با گوشي‌هاي نزديک آن بپردازيد. براي آشنايي جامع‌تر با اين تکنولوژي به مقاله بلوتوث؛ تکنولوژي امروز مراجعه فرماييد.

 

LCD :
مخفف عبارت Liquid Crystal Display مي باشد. صفحات نمايش LCD از دو صفحه پولاريزه شده تشکيل شده اند که ميان آنها توسط يک محلول کريستال مايع پر شده است. در مقاله آشنايي با فن آوري صفحه نمايشگر LCD  طرز کار اين صفحات شرح داده شده است.

 

 

MMS :
مخفف عبارت Multimedia Messaging System است. MMS در واقع ساختار توسعه يافته SMS و EMS مي باشد. بعد از بوجود آمدن و فعال شدن سيستم هاي مخابراتي چون GPRS ، HSCSD ، EDGE و UMTS به خاطر سرعت بالاي انتقال داده ها در اين سيستم ها، زمينه مناسب براي بوجود آمدن MMS ايجاد گشت. يک پيغام مالتي مديا (MMS) مي تواند حاوي متن، عکس، صوت و يا حتي کليپ هاي کوتاه ويديويي باشد.

 

 

CDMA :
مخفف عبارت Code Division Multiple Access مي باشد. نوعي از تکنولوژي ديجيتال بي سيم که انتقال صوت و ديتا را به طور همزمان بر روي يک فرکانس مهيا مي سازد. CDMA در واقع نسل دوم (2G) تلفن هاي همراه است که در کشورهاي کانادا، آمريکا، آسياي شرقي و آمريکاي لاتين مورد استفاده قرار مي گيرد. امروزه اکثر شرکت هاي مخابراتي که از تکنولوژي CDMA استفاده مي کردند در حال مهاجرت به سمت تکنولوژي جديد انتقال پرسرعت اطلاعات با نام 1xRTT هستند .

 

EDGE :
مخفف کلمه Enhanced Data rates for Global Evolution مي باشد. اين تکنولوژي به طور مشترک توسط مجامع جهاني GSM و TDMA معرفي شده است و امکان انتقال صوت ، ديتا و تصوير با سرعت 384 کيلوبيت در ثانيه را در تلفن هاي همراه مهيا مي سازد (عملا سريعترين سيستم انتقال داده در سرويس هاي مخابراتي). EDGE بر پايه استاندارد هاي GSM بنا نهاده شده و از شيوه هاي تقسيم بندي پهناي باند در TDMA بهره مي گيرد.

 

EMS :
مخفف عبارت Enhanced Messaging Service است. ساختاري براي توسعه SMS مي باشد که ارسال ترکيبي از ملودي هاي ساده (مونوفونيک)، تصاوير (به صورت پيکسلي يا همان Picture Message)، اصوات، تصاوير متحرک و متن قالب بندي شده (تغيير سايز حروف، يا ايتاليک و بولد کردن آنها) به گوشي‌هاي ديگري که داراي قابليت EMS هستند را ممکن مي سازد.

 

GPRS :
مخفف عبارت General Packet Radio Service مي باشد. نوعي تکنولوژي بي سيم که امکان ارتباط پرسرعت اينترنتي و انواع ديگري از ارتباطات اطلاعاتي را مهيا مي سازد. در ساختار GPRS اطلاعات به صورت بسته هاي ديتا در آمده و منتقل مي گردند. سيستم GPRS به طور موازي با GSM کار خواهد کرد بنابراين در حين ارتباط اينترنتي از طريق گوشي تان، به هيچ وجه خط تلفن اشغال نخواهد بود. در اين سيستم هزينه ها بر اساس حجم اطلاعات رد و بدل شده محاسبه مي گردند (بر حسب کيلوبايت) و مدت زمان ارتباط شما هيچ تاثيري بر افزايش هزينه ها ندارد. قبل از بوجود آمدن GPRS، براي ارتباط اينترنتي مي بايست از طريق شبکه GSM با ISP ها تماس گرفته مي شد که هزينه‌هاي سنگيني براي کاربران در بر داشت و ضمنا حداکثر سرعت ارتباطي 9.6 کيلوبيت در ثانيه ميسر بود. اما GPRS از لحاظ تئوري مي تواند سرعتي معادل 115 کيلوبيت در ثانيه را براي شما مهيا سازد (البته در دنياي واقعي اين سرعت بين 30 تا 40 کيلوبيت در ثانيه خواهد بود). GPRS عملا به عنوان نسل 2.5 يا 2.5G در تلفن هاي همراه شناخته مي شود.

 

 

GPS :
مخفف عبارت Global Positioning System مي باشد. اين سيستم که نخستين بار در ارتش آمريکا طراحي و به کار گرفته شد، از طريق 3 ماهواره مخصوص موقعيت شما در کره زمين (طول و عرض جغرافيايي) را مشخص مي کند. چند سال پيش ماهواره چهارمي در مدار زمين قرار گرفت که امکان تشخيص ارتفاع از سطح دريا را نيز براي گيرنده هاي GPS مهيا مي سازد. هم اکنون دستگاه‌هاي گيرنده GPS قابل حمل (در ابعاد کامپيوترهاي جيبي) در بازار موجودند. شما مي توانيد با اضافه کردن يک کارت مخصوص به اسلات CF در کامپيوتر جيبي (PDA) خود، از GPS استفاده کرده و در هر جا که هستيد موقعيت خود را بر روي نقشه هاي از پيش آماده بر روي صفحه نمايش PDA بيابيد. به خاطر هزينه بالايي که افزودن GPS به تلفن هاي همراه در بردارد، تاکنون تنها در چند مدل از گوشي‌هاي رده بالاي شرکت موتورولا (مثل A1000 و A925) اين امکان گنجانده شده است.

 

GSM :
مخفف عبارت Global System for Mobile communications مي باشد. GSM استاندارد بين المللي سيگنال‌هاي راديويي ديجيتال است که توسط انستيتو استانداردهاي ارتباط از راه دور اروپا، بنيانگذاري شده است. GSM اکنون به عنوان شبکه مخابراتي نسل دوم تلفن هاي همراه در اکثر نقاط جهان از جمله ايران مورد استفاده قرار مي گيرد. براي آشنايي جامع‌تر با اين تکنولوژي به مقاله  GSM؛ محبوبترين استاندارد تلفن همراه  مراجعه فرماييد.

 

Dual-Band :
گوشي‌هايي که امکان استفاده از دو باند فرکانسي مختلف را مهيا مي سازند. در اروپا و خاورميانه Dual-Band به معناي گوشي‌هايي است که از فرکانس هاي GSM900/GSM1800 پشتيباني مي کنند و در ايالات متحده به معناي گوشي‌هايي است که از فرکانس هاي GSM850/GSM1800 و يا ترکيب دو باند فرکانسي ديگر پيشتيباني مي کنند .

 

 

HSCSD :
مخفف عبارت High Speed Circuit Switched Data است. در واقع HSCSD ساختار بهينه سازي شده‌اي براي شبکه هاي GSM است که اجازه مي دهد سرعت انتقال داده ها را از 9.6 به 57.6 کيلوبيت در ثانيه تقويت شود.

منبع: اینترنت

اين يادداشت، هيچ ربطي به موضوع ويراستاري و شيوه‌ي نگارش و رسم‌الخط و... ندارد. هنوز هستند خيلي‌ها که مقدماتي‌ترين الفباي فني نگارش در کامپيوتر و براي وب را يا نمي‌دانند، يا مي‌دانند و رعايت نمي‌کنند. هنوز هستند کساني که از من مي‌پرسند چگونه مي‌توانند

“نيم‌فاصله»
ايجاد کنند يا اصلا “نيم‌فاصله" يعني چه؟

نقطه‌گذاري
درست يعني چه؟ مگر پرانتز و گيومه گذاشتن هم شيوه‌ي خاصي دارد؟در اين يادداشت بدون وارد شدن به موضوع رسم‌الخط و ويرايش، الفباي فني نگارش در کامپيوتر و براي وب را به “ساده‌ترين» زباني که بلدم، مي‌نويسم.

پس دو نکته را يادآوري مي‌کنم؛ نخست اين که مخاطب اين دستورالعمل کساني‌اند که يا متوجه غلط‌هاي فني نگارشي‌شان (در وب) نيستند، يا کساني‌اند که متوجه‌اند، ولي هنوز دقيقا نمي‌دانند چه بايد بکنند. و دوم اين که اين نکات دقيقا "الفبا"ست. اگر نوشتن روي کاغذ نيازمند دانستن الفباي نگارش است، براي نوشتن در کامپيوتر و براي وب (يا وبلاگ) بايد چند نکته‌ي فني زير را هم بر آن الفباي نخستين اضافه کنيد؛ در غير اين صورت، آدم يا وبلاگ‌نويس بي‌سوادي محسوب مي‌شويد (با عرض معذرت از دوستان بزرگوار و فرهيخته‌اي که هنوز در اين مورد تنبلي مي‌کنند). عکسي هم که مي‌بينيد، به تازگي از يک وبلاگ گرفته‌ام تا عمق فاجعه را بيش‌تر دريابيد.

نيم‌فاصله چيست؟
براي ايجاد فاصله ميان کلمات، ما از کليد SPACE استفاده مي‌کنيم که به آن اصطلاحا مي‌گوييم "فاصله". اما يک نوع فاصله هم براي ما فارسي‌‌نويسان هست که به آن مي‌گوييم "نيم‌فاصله" که با زدن هم‌زمان دو کليد SHIFT و SPACE ايجاد مي‌شود. استفاده‌ي هم‌زمان از اين دو کليد، بدون اين که از نظر ظاهري ميان دو کلمه فاصله ايجاد کند، باعث مي‌شود اين دو کلمه به هم نچسبند. در غالب ويندوزها "نيم‌فاصله" يا همان SHIFT + SPACE عمل نمي‌کند که به آن هم مي‌رسيم.

دقيق‌تر بگو نيم‌فاصله چيست؟
معمولا "فاصله" را ميان هر دو کلمه‌ي مستقل ايجاد مي‌کنيم، مثل همين فاصله‌هايي که بين کلمات اين سطر مي‌بينيد. اما برخي کلمه‌ها هستند که از چندپاره تشکيل شده‌اند، ولي در مجموع يک کلمه محسوب مي‌شوند، مثل "مي‌شود"، "رفته‌اند"، "دست‌ها"، "همه‌ي" يا همين کلمه‌ي "نيم‌فاصله". اگر دقت کنيد، مي‌بينيد که مثلا کلمه‌ي "مي‌شود" از دو بخش "مي" و "شود" تشکيل شده، ولي براي ايجاد فاصله ميان آن‌ها از SPACE استفاده نشده. به عبارت ساده‌تر اين دو بخش هم جدا هستند و هم کنار هم نشسته‌اند چون از SHIFT + SPACE براي ايجاد فاصله ميان آن‌ها استفاده شده.

چه فايده‌اي دارد؟
وقتي ميان اجزاي يک کلمه، به جاي SPACE از SHIFT + SPACE استفاده کنيم، هم ظاهر متن‌مان زيباتر مي‌شود و از شلختگي پرهيز کرده‌ايم، و هم اتفاق بزرگي براي ماشين زبان‌نفهمي به نام کامپيوتر مي‌افتد که تقريبا از آن غافل‌ايم. کامپيوتر هر کلمه‌اي را که با SPACE از ديگري جدا شده باشد، يک واحد مجزا حساب مي‌کند، ولي اگر در ميان اين کلمه از "نيم‌فاصله" يا همان SHIFT + SPACE استفاده شده باشد، همه‌ي آن را يک واحد مجزا محسوب مي‌کند. با دوبار کليک کردن روي کلمات مختلف مي‌توانيد اين وضعيت را آزمايش کنيد. اگر مايل نيستيد متن‌تان از نظر ظاهري زيبا و منظم به نظر برسد و اين خاصيت کامپيوتر هم براي‌تان مهم نيست، دست‌ِ‌کم به اين نکته توجه کنيد که نمايش نوشته‌هاي شما در وب کيفيتي نسبي دارد. اگر خود را به مرور مقيد کنيد که «فاصله» و «نيم‌فاصله» را به‌جا استفاده کنيد، خواهيد ديد که پايان سطرهاي نوشته‌ي شما در وبلاگ يا سايت‌تان، اين‌قدر آشفته نمي‌شود. همين الان نگاهي به سايت يک خبرگزاري بکنيد يا يک وبلاگ دم‌دست؛ مي‌بينيد که «مي» فعل‌هاي مضارع در انتهاي سطرها جدا افتاده يا مثلا کلمه‌اي در پايان سطر آمده و «ها» جمع آن افتاده اول سطر پايين و... در حالي که اگر اين فاصله‌ها به «نيم‌فاصله» تبديل شوند، اجزاي کلمه‌هاي واحد در هر شرايطي کنار هم مي‌ايستند، بدون که به هم چسبيده باشند.

موارد کاربرد نيم‌فاصله چيست؟
«مي» افعال مضارع، «ها» جمع، پسوند فعل‌ها، و کلمه‌هايي که از دو يا چند جزء تشکيل شده‌اند. به‌خصوص کساني که در نوشتن از قاعده‌هاي گوناگون «جدانويسي» پيروي مي‌کنند، بيش‌تر به اين «نيم‌فاصله‌»ي نازنين نياز دارند.

کامپيوتر من «نيم‌فاصله» ندارد، چه کنم؟
روي اين لينک  کليک کنيد و يک برنامه‌ي بسيار سبک را (به اسم تري‌لي‌آوت ) دانلود کنيد. اين يک فايل ZIP است. آن را از حالت زيپ خارج کنيد و روي آيکون برنامه کليک کنيد. بلافاصله به سمت راست نوار پايين DESKTOP شما يک علامت تازه اضافه مي‌شود. بدون نياز به وارد شدن به اين برنامه، از اين پس شما در هر محيطي از ويندوز که تايپ کنيد(نت‌پد يا ورد يا هر محيط ديگر) امکان ايجاد «نيم‌فاصله» را نيز داريد؛ کافي‌ست به جاي زدن کليد SPACE کليد SHIFT را بگيرد و هم‌زمان کليد SPACE را بزنيد و از زندگي لذت ببريد. احتمالا تا چند روز کمي کند خواهيد بود ولي اگر تحمل کنيد، خيلي زود عادت خواهيد کرد.

برنامه‌ي « تري‌لي‌آوت » فقط به همين درد مي‌خورد؟
علاوه بر امکان ايجاد «نيم‌فاصله»، با اين برنامه مي‌توانيد حتي کليدهاي کيبورد خود را به دلخواه خود تعريف کنيد. کافي‌ست روي آيکون برنامه راست‌کليک کنيد و بعد از انتخاب گزينه‌ي «آرايش صفحه کليد» قولنج کيبوردتان را بگيريد. به اين ترتيب که بعد از کليک روي «آرايش صفحه کليد» تصويري از کيبورد شما ظاهر مي‌شود. روي کليد هر کاراکتر که مي‌خواهيد جاي آن را تغيير دهيد، کليک مي‌کنيد، در صفحه‌ي جديد که باز مي‌شود تمام کاراکترها در دسته‌بندي‌هاي مختلف در اختيار شما قرار مي‌گيرد. کاراکتر دلخواه‌تان را انتخاب مي‌کنيد، سپس روي گزينه‌ي «قبول» کليک مي‌کنيد؛ به همين سادگي! اگر به سراغش رفتيد، توصيه مي‌کنم اعداد رديف بالاي کيبورد خود را يکي يکي با اعداد فارسي جايگزين کنيد و هنگام تايپ از آن‌ها استفاده کنيد تا اعداد ميان نوشته‌هاي شما روي وب، در هر ويندوزي به شکل فارسي ديده شوند.

هر بار بايد روي آيکون اين برنامه کليک کنم تا اجرا شود؟
اگر ويندوزتان XP است، در درايوي که ويندوز XP نصب شده (غالبا C) اين مسير را دنبال کنيد:

DOCUMENTS AND SETTINGS / ALL USERS / START MENU / PROGRAMS / STARTUP

حالا از روي آيکون آن برنامه با راست‌کليک يک کپي بگيريد و در فولدر STARTUP پيست کنيد، بعد هم ري‌استارت. از اين پس نيازي به هربار اجراي برنامه نخواهيد داشت.

الفباي نگارش در کامپيوتر و براي وب فقط همين نيم‌فاصله بود؟
نه! دو تا نکته‌ي بسيار مهم ديگر هم هست. نخست علامت‌هاي نگارشي مثل نقطه، ويرگول، نقطه‌ويرگول، علامت سؤال، علامت تعجب، سه‌نقطه و... شيوه‌ي تايپ اين علائم بسيار ساده است. فاصله انداختن بين علامت‌هايي چون [. ، ؛ : ؟ !] با کلمه‌ي قبلي غلط است و فاصله نينداختن بين آن‌ها و کلمه‌ي بعدي‌شان هم به هم‌چنين. درست اين است:

]کلمه] [علامت نقطه‌گذاري] [فاصله يا همان] [SPACE کلمه‌ بعد[

پس متوجه باشيد که قبل از يکي اين علامت‌ها کليد SPACE را نزنيد، و نيز متوجه باشيد که بعد از علامت‌ها حتما کليد SPACE را بزنيد. رعايت اين شيوه، هم شکل ظاهري متن را زيباتر مي‌کند و هم باعث مي‌شود نقطه‌گذاري‌هاي متن شما در هر حالتي از ديده شدن در مونيتور و يا چاپ شدن روي کاغذ، به هيچ وجه از انتهاي سطر پايين نيفتند. هنگام استفاده از سه‌نقطه [...] هم بدون هيچ فاصله‌اي از کلمه‌ي قبل، سه‌ نقطه (دقيقا سه نقطه، نه کم‌تر و نه بيش‌تر) پشت سر هم تايپ کنيد؛ اين جوري...

نکته‌ي دوم يادت رفت!
دومي و در واقع آخري مربوط است به استفاده از علامت‌هايي مثل پرانتز، کروشه، آکولاد و گيومه (““[{}]»“). براي اين‌ها هم دقيقا يک فرمول بسيار ساده وجود دارد، دقت کنيد: هر کدام از اين علامت‌ها را که باز مي‌کنيد، قبلش بايد SPACE را زده باشيد تا با کلمه‌ي قبلي فاصله ايجاد شود، اما بعد از علامت به هيچ‌وجه کليد SPACE را نزنيد و فاصله ايجاد نکنيد. براي بستن علامت هم دقيقا برعکس عمل کنيد؛ يعني بدون هيچ فاصله‌اي از کلمه‌ي قبلي، علامت را ببنديد، ولي بعد از آن کليد SPACE را بزنيد و به نوشتن ادامه دهيد. نمونه‌ي اين شيوه را مي‌توانيد در جملاتي از سطرهاي بالا که داخل پرانتز آمده‌اند، ببينيد. به اين مثال هم مي‌توانيد توجه کنيد تا دقيقا دريابيد ماجرا چيست: «براي نگارش در کامپيوتر و براي وب بايد اصول آن را (به‌عنوان الفبا) رعايت کرد«.

در جمله‌ي بالا هم به وضعيت گيومه دقت کنيد و هم به وضعيت پرانتز. اين توضيح تکراري‌ست که رعايت اين شيوه هم علاوه بر زيبا کردن ظاهر متن، باعث مي‌شود اين علامت‌ها همواره و در هر حالتي از نمايش و پرينت، سر جاي اصلي‌شان باشند و تکان نخورند.

تمام شد؟
به عنوان الفباي فني، بله تمام شد. ممنون که با دقت خوانديد و ممنون که از اين پس رعايت مي‌کنيد و ممنون که به ديگران هم توصيه مي‌کنيد رعايت کنند. تکرار مي‌کنم که اين يادداشت هيچ ربطي به موضوع ويرايش و رسم‌الخط و درست‌نويسي ندارد، بلکه صرفا مربوط است به ابتدايي‌ترين قوانين تايپ کردن، خصوصا براي وبلاگ‌نويس‌ها. شخصا نمي‌توانم تصور کنم کسي براي نوشته‌اش اهميت و جديت قائل باشد، ولي به ظاهر و آداب نوشتن اهميتي ندهد. من يکي نوشته‌هايي اين‌چنين را هميشه از سر بي‌حوصلگي مي‌خوانم، چون احساس مي‌کنم اين نوشته‌ها آن‌قدر براي مؤلف‌شان اهميت نداشته که با ظاهري درست و خوشايند آن را تحويل من بدهد، من چرا بايد آن را جدي بگيرم؟

سيد رضا شکر اللهي

منبع: اینترنت