اسم رمز بهار
اتفاق مهم بهار، بزرگ شدن ظرف زمین است برای حمل این همه رشد و تحول. و پشت پرده این دگرگونی عظیم هم، اوست. اسم رمز بهار، اسم زنده‌ی اوست؛ «حیّ». و برایمان گفته که؛ «بدانید! خداست که زمین را بعد از مردگی‌اش، زنده می‌کند»
فرآوری_ شکوری - شبکه تخصصی قرآن تبیان
توی این بیغوله بازار فضای مجازی که مالامال از خبرهای مایوس کننده و مطالب سخیفی است که به زور تیترهای فریبنده‌ی‌پرزرق و برق به خوردمان می‌دهند، هیچ چیز مثل یک متن اصیل و فاخر از جنس حرف‌های متعالی، حال دل آدم را خوب نمی‌کند. حرف‌هایی که بهار، بهانه قشنگی است برای تراویدنشان.
«مریم روستا»، نویسنده جوان خوش‌ذوقی است که در «همشهری داستان»، ستون «به خاطر‌آیه ها» را می‌نوشت. تدریس در دانشگاه آنهم در رشته شهرسازی، هیچ مانع نشده تا او از علاقه‌اش به نوشتن از آیات کتاب نور دست بردارد. برداشت‌های لطیف از همیشه‌ترین کتاب آسمانی با چاشنی هنر و ادبیات، از ویژگی‌های ممتاز متن‌های اوست.
در زیر جدیدترین دلنوشته ایشان را می‌خوانید که بهار را از زاویه آیات قرآن، نگریسته است.
***
یک: جوانه‌ها! جوانه‌ها شاهکار بهارند. و این همه زیبایی و لطفی که در بکری و تازگی جوانه‌هاست تجلی کوچکی‌ست از آن زیبایی و صفای مطلق. پشت پرده این خلق مدام و این آفرینش تازه به تازه و نو به نو، کسی جز او نیست. در وصف خودش در کتابش گفته: «خدا شکافنده‌ی حبه و دانه است»1. و یکی از لذت‌های بهاری همین است؛ دانه‌‌ها و شاخه‌های جوانه‌زده را تماشا کنی و برایشان، نه، برای دل خودت ذکر بخوانی: «ان الله فالق الحب و النوی».
ای خدای شکافنده‌ی دانه‌‌ها و هستهها! دانهی دل من را بشکاف، جوانه‌های زندگی را در دل من هم برویان!
دو: اتفاق مهم بهار، بزرگ شدن ظرف زمین است برای حمل این همه رشد و تحول. و پشت پرده این دگرگونی عظیم هم، اوست. اسم رمز بهار، اسم زنده‌ی اوست؛ «حیّ». و برایمان گفته که؛ «بدانید! خداست که زمین را بعد از مردگی‌اش، زنده می‌کند»2...
ای خدایی که بلدی ظرفِ زمین را بزرگ کنی برای این‌همه سرخوشی و طراوت و زندگی! بلدی لباس زندگی بپوشانی به تن مرده‌ی زمین! بلدی حال زمین را این‌همه خوب کنی! ظرفِ دلِ من بزرگ کن برای زندگی؛ برای بندگیِ خودت. حال من را هم بگردان به بهترین حال.
سه: بهار، پاداش طبیعت است برای استقامت چند ماهه در برابر سوز و سرمای زمستان. پاداش شاخه‌ها و ساقه‌ها و ریشه‌هاست برای صبر خزان و سوگ برگ‌های ریخته. پاداش زمین است برای تحمل ماه‌ها انزوا و انجماد. و چه کسی هست که نداند زایش و رویش بی تحمل درد محال است. و تا صبر بر مسیر و سختی‌هایش نباشد، شعف رسیدن نمیآید. خودش هم برایمان نوشته: «خدا بعد از هر سختی، آسانی قرار داده است»3 و در پی هر خزانی، بهاری... نوشته: «اگر بر مسیر استقامت کنند، آب گوارایی می‌نوشانیمشان»4!
ای خدایی که صبر طبیعت را با صفا و طراوت بهار، پاداش می‌دهی! استقامت در مسیر بندگی خودت را هم به دل ما یاد بده! شیرینیِ رسیدن‌ها را به کاممان بچشان!
پی‌نوشت‌ها:
1. سوره انعام/ آیه 95
2. سوره حدید/ آیه 17
3. سوره طلاق/ آیه 7
4. سوره جن/ آیه 16
