خاطرات من و سوره حمد 2

اگر کار این سوره زنده کردن است، پس باید با خواندن آن، تمام مرده ها زنده می شدند. اما دایی جان چه که تا حالا صد بار برایش فاتحه خواندیم، اما زنده نشده. شاید ما بد خوانده ایم! یعنی به زنده شدنش اعتقاد نداشتیم. اصلا شاید هم مرده ها یک جور دیگر زنده می شوند!!؟ نمی دانم.

نویسنده: سمیه افشار-شبکه تخصصی قرآن تبیان

لطفا پیش از مطالعه متن حاضر، شماره پیشین این خاطرات دنباله دار را از اینجا ببینید تا دستتان بیاید که ماجرای من و سوره حمد، از کجا شروع شده است.

چهارم. احیا

تا حالا هزار بار فاتحه برای مرده ها خوانده بودم. ولی این بار یک دفعه مکث کردم. وقتی گفتند برای شادی روح تازه گذشته «فاتحه مع الصلوات»، مثل برق گرفته ها شدم!
فاتحه، سوره حمد بود. ما برای مرده ها هم سوره حمد می خوانیم!! پس لابد این حمد به کار مرده ها هم می آید. اما مرده ها که دیگر مرده اند. مریض نیستند که بیماری شان خوب شود!! پس سوره حمد به چه درد آنها می خورد؟
از یکی پرسیدم «مگر مرده ها هم به سوره حمد احتیاج دارند؟»
گفت: « من شنیده ام اگر این سوره را به مرده بخوانی و زنده شود، تعجبی ندارد»(1)
یعنی این سوره آدم های مرده را هم زنده می کند؟! یعنی خاصیت احیاکنندگی دارد!! جالب بود. ولی باز هم فکرهای جورواجور در مغزم شروع کردند به رژه رفتن.
اگر کار این سوره زنده کردن است، پس باید با خواندن آن، تمام مرده ها زنده می شدند. اما دایی جان چه که تا حالا صد بار برایش فاتحه خواندیم، اما زنده نشده. شاید ما بد خوانده ایم. یعنی به زنده شدنش اعتقاد نداشتیم. اصلا شاید هم مرده ها یک جور دیگر زنده می شوند!!؟ نمی دانم.
اگر کار این سوره احیا کردن است و مرده ها را زنده می کند، پس انسان هایی که قلب هایشان مرده و به قول سوره بقره در همین دنیا فلبشان مثل سنگ شده(2) با خواندن این سوره می توانند زنده شوند؟ یعنی واقعا این سوره می تواند دل های مرده را زنده کند؟
نمی شود. باید بروم ببینم این سوره چه چیز دیگری دارد که دو تا خاصیت مهمش که فعلا من فهمیدم، شفا دادن و زنده کردن است.

پنجم. تغییر

از دست خودم و این همه سوال که جوابی برایش نداشتم خجالت می کشم. قبل از هر نماز، صد بار می گویم «خدایا ببخش که تو بر خواندن این سوره این همه تاکید کردی و گفتی روزی ده بار بخوانید، ولی من باز هم تند تند و الکی این سوره را می خوانم. ببخشید که فقط ترجمه آن را بلدم. ولی خوب می دانم که کافی نیست. چون تا حالا نه شفا گرفته ام و نه قلبم زنده شده است.
آخر شنیدم زنده بودن قلب، یعنی مراقبت از نفس. یعنی دنبال هوا و هوس نرویم. یعنی گناه نکنیم. خب، ماشاء الله، من هم که کلی گناه کرده ام. تازه بسیاری از آنها هم یادم رفته یا نمی دانم چه بوده. اما تو که فراموش نمی کنی. پس باز هم ببخشید که این سوره را می خوانم ولی از آن استفاده نمی کنم. ببخشید که به خاطر سهل انگاری من، این سوره در زندگی ام تاثیر نداشته است.
باید کاری می کردم. « تنها ببخشید گفتن فایده ندارد، اگر آدم تغییر نکند».  این جمله را مادرم تا حالا صد بار گفته.
پس خدایا ببخشید. چون من می خواهم تغییر کنم، یک تغییر خوب.

پی نوشت ها:

1. اصول کافی، ج4، ص623.
2. سوره بقره، آیه 47: « ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُم مِّن بَعْدِ ذَلِكَ فَهِىَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ...»  نیز سوره منافقون، آیات 3و4: « ذَالِكَ بِأَنَّهُمْ ءَامَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ * وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ  وَإِن یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ كُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ  قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُوْفَكُونَ»