بیماری های کرم ابریشم

بیماری های رایج کرم ابریشم واگیر هستند. عامل بیماری ممکن است ویروس، قارچ باکتری و یا پروتوزوآ باشد.
مسومیت، نیش زدگی زنبور و آلودگی به مگس و کنه، عارضه هایی هستند که کرم ابریشم در معرض آنها قرار می گیرد.
مقاومت ذاتی کرم ابریشم و عوامل محیطی نظیر تغذیه، حرارت، رطوبت، تهویه و گرسنگی، در ابتلا و انتشار بیماری ها موثرند.  بیماری های کرم ابریشم به طور عمده ناشی از تغذیه با برگ توت نامناسب هستند. بیماری ها از طریق پوست، دهان و تخم انتقال می یابند. به عنوان مثال عامل بیماری موسکاردین از طریق پوست، عامل بیماری فلاشری از طریق دهان و عامل بیماری پیرین از طریق تخم می تواند منتقل شود.
بیماری های کرم ابریشم درمان ندارند و تنها با پیشگیری قابل کنترل هستند.

راه های پیشگیری:

1-بستر پرورش، مدفوع و لاشه های لارو ها نقش مهمی در انتشار بیماری دارند. لذا تشخیص به موقع بیماری و جداسازی لارو های بیمار قبل از متلاشی شدن و ضدعفونی لارو ها و بستر از نظر پیشگیری اهمیت زیادی دارد؛
2- ضدعفونی محیط اطراف پرورش، سالن و وسایل پرورش؛
3- تولید تخم نوغان مقاوم به بیماری؛
4- مدیریت صحیح در پرورش کرم ابریشم و در زمان پوست اندازی.
گرچه امروزه پرورش های گسترده ای در زمینه ی درمان برخی بیماری های کرم ابریشم انجام می شود، اما تا کنون به توسعه ی روش های کاربردی و اقتصادی منجر نشده اند.

بیماری های ویروسی

پلی هیدروسیس هسته ای
این بیماری در تمام مراحل زندگی کرم ابریشم بروز می نماید، ولی در سن پنجم بیشتر اتفاق می افتد. انتقال بیماری از طریق پوست و دهان است.
به این بیماری گراسری، زردی و زردمیر نیز گفته می شود. کرم های جوان 4 روز پس از ابتلا و کرم های بالغ 4 تا 6 روز بعد می میرند.

عوامل موثر در بروز بیماری

تغذیه با برگ های آلوده به ویروس
شرایط نامساعد محیطی نظیر گرما و سرمای زیاد، رطوبت زیاد، تغییرات ناگهانی دما، تهویه ی نامناسب
ضدعفونی غیر موثر محل پرورش و تجهیزات آن
فضای ناکافی بستر پرورش
نامناسب بودن کیفیت برگ و تغذیه ی بد

علایم بیماری

کاهش اشتها و تحرک
تورم حلقه های بدن و در نهایت بندبند شدن لارو
تغییر رنگ بدن به سفید شیری
براق و نازک بودن پوست به طوری که به سادگی پاره می شود و مایع شیری رنگی از آن خارج می شود
لاشه ی لارو های آلوده سیاه و پوسیده می شود
خزیدن لارو ها به لبه های بستر و احتمالا آویزان شدن آنها و افتادن بر روی زمین

پیشگیری

ضدعفونی کامل سالن پرورش، برگخانه، تجهیزات و وسایل
لارو های ضعیف، بیمار و مرده را بدون این که پوست بدن آنها پاره شود باید از بستر پرورش جمع آوری کرد و در داخل ظرف مخصوص حاوی آهک قرار داد
گردپاشی با آهک یا پافسول در صورت مشاهده ی بیماری به میزان 3-2 گرم برای هر 1/0 مترمربع فضا در سنین اولیه و 5-4 گرم برای هر 1/0 مترمربع در سنین چهارم و پنجم.
پلی هیدروسیس سیتوپلاسمی
به این بیماری نیز گراسری گفته می شود. عامل بیماری تنها دستگاه گوارش و سیتوپلاسم سلول های استوانه ای میان روده ی کرم ابریشم را آلوده می کند. دوره ی کمون بیماری طولانی است و بلافاصله علایم بیماری دیده نمی شود. ویروس بیماری می تواند بیش از یک سال در محیط بماند. مقاومت این ویروس به فرمالین بیش از ویروس پلی هیدروسیس هسته ای است.

عوامل موثر در بروز بیماری

تغذیه با برگ آلوده به ویروس
بستر پرورش یکی از منابع گسترش بیماری است چون ویروس از طریق مدفوع دفع می شود.
این بیماری به طور عمده در پرورش تابستانه و پاییزه اتفاق می افتد.
ضدعفونی غیر موثر محل پرورش و تجهیزات آن سبب بقای ویروس در محیط می شود (فرمالین پس از چهار ساعت ویروس را غیر فعال می کند)