La ronde des ombres
انجير كهن سر زندگي اش را مي گسترد.
زمين باران را صدا مي زند.
گردش ماهي آب را مي شيارد.
باد مي گذرد. چلچله مي چرخد. و نگاه من گم مي شود.
ماهي زنجيري آب است، و من زنجيري رنج.
نگاهت خاك شدني ، لبخندت پلاسيدني است.
سايه را بر تو افكندم تا بت من شوي.
نزديك تو مي آيم، بوي بيابان مي شنوم: به تو مي رسم،
تنها مي شوم.
كنار تو تنهاتر شدم . از تو تا اوج تو، زندگي من گسترده است.
از من تا من، تو گسترده اي.
با تو برخوردم، به راز پرستش پيوستم.
از تو براه افتادم، به جلوه رنج رسيدم.
و با اين همه اي شفاف!
مرا راهي از تو بدر نيست.
زمين باران را صدا مي زند، من تو را.
پيكرت زنجيري دستانم مي سازم،
تا زمان را زنداني كنم.
باد مي دود، و خاكستر تلاشم را مي برد.
چلچله مي چرخد. گردش ماهي آب را مي شيارد. فواره
مي جهد: لحظه من پر مي شود.
Le vieux figuier étale l’apogée de ses jours,
la terre appelle la pluie
le poisson, dans sa ronde, fait un sillon dans l’eau,
l’hirondelle des courbes,
le vent passe,
j’atténue mon regard
le poisson est prisonnier de l’onde
moi, de la douleur
tes yeux s’estompent
ton sourire se flétrit
pour faire de toi mon effigie,
j’ai dirigé l’ombre sur toi
venir à toi sent le désert :
t’aborder, la solitude
ton voisinage, l’esseulement
ma vie s’étend d’un bord de toi
jusqu’à tes cimes;
tu te propages, d’un bord à l’autre
de moi
j’ai découvert,
l’énigme de l’adoration
partant de toi, j’ai abordé
la splendeur du désespoir
et ainsi, ô transparente,
Ô glorieuse,
je n’ai plus
aucune issue pour t’échapper
la terre appelle
la pluie
et moi, je t’appelle - toi
pour faire prisonnier le temps,
j’enchaîne ton effigie
à mes mains
le vent se hâte en emportant
ma lutte dans sa poussière
l’hirondelle fait des courbes,
le poisson fait des sillons,
le jet d’eau : des bonds dans l’eau
et comblent cet instant, pour moi.
Sohrãb Sepehri
Traduit par Sylvie M. Miller
Sources:
Teheran.ir
Sohrabsepehri.org
Poésies Relatives:
Si seul moi-même
Jusqu’à la fleur du néant
Bruit de pas
