پێگه و جێگه‌ي حه‌زره‌تي مه‌عسوومه ( س)
پێشه‌وا جه‌واد ( س) فه‌روويه‌تي :
«من زار عمتى بقم فله الجنّة»
واته : هه‌ر که‌س زياره‌تي پووره فاتێمه‌م بکات به‌هه‌شت له سه‌ر ئه‌و واجبه ..
حه‌زره‌تي مه‌عسوومه ( س) خاتوونێکي ئاگادار له ڕووداوه‌کاني ڕۆژ و گۆتاربێژێکي قسه‌زان و مامۆساتێێکي توانا بووه و قۆتابيان له ژێر چاودێري ئه‌وان خه‌ريکي فير بووني ئوسوولي ئيسلامي بوون .هه‌روه‌ها که‌راماتي زۆر له‌و خاتوونه ده‌گێڕنه‌وه که نيشانه‌ي گه‌وره‌يي و به بڕوايي و زه‌ريا دڵي ئه‌و خاتوونه گه‌وره له لاي خواي مه‌زنه .
پێشه‌وا جه‌واد ( س) فه‌روويه‌تي : «من زار عمتى بقم فله الجنّة» واته : هه‌ر که‌س زياره‌تي پووره فاتێمه‌م بکات به‌هه‌شت له سه‌ر ئه‌و واجبه ..
پێشه‌وا سادێق ( س) ده‌فه‌رموێت :
« الّا انَّ قم حرمى ... تدخل بشفاعتها شيعتى الجنة با جمعهم .» (2)
" ئه‌ي خه‌ڵکينه ! ئاگادار بن که شاري قۆم حه‌ره‌مي منه ، خاتوونێک له منداڵاني من له‌و شاره‌دا کۆچي دوايي ده‌کات که ناوي فاتێمه کچي مووسايه و شێحه‌کان له ڕۆژي سه‌ڵادا به تکاي ئه‌و هه‌موويان ده‌چنه به‌هه‌شت . "
پێشه‌وا ڕه‌زا ( س) له لێگێڕانه‌وه‌ێيکي ديکه‌دا ده‌فه‌رموێت :
من زارها عارفاً بحقّها فله الجنة(1)
واته : هه‌ر که‌س زياره‌تي گڵکۆي فاتێمه‌ي کچي مووساي کۆڕي جافر بکات به‌و شێوه‌ي که شياوي ئه‌وه ، جێگاي به‌هه‌شته .
ده‌گێڕنه‌وه که ئايه‌تي :
«ان يشاء يذهبكم ايها الناس و يات باخرين و كان الله على ذالك قديرû
" ئه‌ي خه‌ڵکينه خوا ئه‌گه‌ر مه‌يلي هه‌بێت ده‌توانێ ئێوه لا ببات و چينێکي تر بکاته جێ نشيني ئێوه و خوا له سه‌ر ئه‌و کاره توانايه "
هاته خوار بۆ سه‌ر پێغه‌مبه‌ر ( ص) ، ئه‌و ده‌ستي خسته سه‌ر شاني سه‌لماني فارسي و فه‌رمووي :
" ئه‌وانه هاو وڵاتياني سه‌لمانن "
